może zacznę od tego, że tę książkę na liście miałam od kilku ładnych lat. gdzieś musiałam przeczytać tekst autorki, który tak mi się spodobał, że poszukałam, czy można jej posmakować w dłuższej formie. ubolewam, że nie mogę sobie przypomnieć, co to takiego było. postacią macieja nowaka nigdy nie interesowałam się szczególnie, świadomość jego istnienia w żaden sposób nie wpływała na moje życie. ale lubię poznawać ludzi w każdej formie, więc nie było problemu. okazało się nawet, że to cudowny, arcyciekawy i nieuchwytny człowiek. trochę człowiek-zjawisko. i chociaż jego treści przyjmuję bez mrugnięcia okiem, ocenie nie podlegają tylko one. i jak tu najłagodniej powiedzieć. gdybym poznała olgę święcicką dzięki tej książce, to nie szukałabym nic więcej. nie bardzo podobały mi się pytania, nieszczególnie potrzebne wydawały mi się niektóre złośliwe konkluzje. zawstydzające próby psychologizowania. ajajajj. jestem wdzięczna autorce za tę książkę, ale ubolewam, że nie okazała się trochę lepsza.

może zacznę od tego, że tę książkę na liście miałam od kilku ładnych lat. gdzieś musiałam przeczytać tekst autorki, który tak mi się spodobał, że poszukałam, czy można jej posmakować w dłuższej formie. ubolewam, że nie mogę sobie przypomnieć, co to takiego było. postacią macieja nowaka nigdy nie interesowałam się szczególnie, świadomość jego istnienia w żaden sposób nie...

Mnie nie ma” to wyłącznie wywiad – rzeka, ograniczony do formuły pytanie – odpowiedź. Szkoda, że autorka nie pokusiła się o wielogłosowe, bardziej reporterskie przedstawienie postaci, wtedy całość z pewnością byłaby dużo ciekawsza. Niestety momentami widać też brak doświadczenia i odpowiedniego przygotowania Święcickiej do tego typu rozmowy. Na szczęście, jak napisałam na wstępie osobowość Nowaka broni się sama, a jego obycie dziennikarskie sprawia, że oboje wychodzą z tego przedsięwzięcia obronną ręką.
Więcej na http://kulturalnadzielnica.blogspot.com/

Mnie nie ma” to wyłącznie wywiad – rzeka, ograniczony do formuły pytanie – odpowiedź. Szkoda, że autorka nie pokusiła się o wielogłosowe, bardziej reporterskie przedstawienie postaci, wtedy całość z pewnością byłaby dużo ciekawsza. Niestety momentami widać też brak doświadczenia i odpowiedniego przygotowania Święcickiej do tego typu rozmowy. Na szczęście, jak napisałam na...

Jeśli kogoś interesują wywiady rzeki z osobami wymykającymi się wszelkim schematom, prezentującymi ogromny dystans do siebie i otaczającego świata, a także mającym w poważaniu wszelkie poprawności to książka jest dla niego. Obawiam się jednak, że zachwycając się książką nie jestem obiektywny, bowiem pod wieloma poglądami na życie Macieja Nowaka podpisuję się rękami i nogami :) Nie będę jednak zdradzał jakie to poglądy, żeby nie psuć nikomu przyjemności z lektury. Serdecznie polecam!

Jeśli kogoś interesują wywiady rzeki z osobami wymykającymi się wszelkim schematom, prezentującymi ogromny dystans do siebie i otaczającego świata, a także mającym w poważaniu wszelkie poprawności to książka jest dla niego. Obawiam się jednak, że zachwycając się książką nie jestem obiektywny, bowiem pod wieloma poglądami na życie Macieja Nowaka podpisuję się rękami i nogami...

Wywiad rzeka z Maciejem Nowakiem - koncentrujący się na jego trzech głównych namiętnościach - teatrze, jedzeniu ja, jak sam mówi, pedalstwie.
Czyta się przyjemnie, Nowak to rozmówca kulturalny, elegancki, dowcipny - generalnie taka większa rozmowa z kolorowego miesięcznika.
Kupiłem i przeczytałem głównie skuszony wypowiadanymi tu i ówdzie pozytywnymi opiniami Nowaka nt PRL - podobało mi się, że Nowak nie jest dyżurnym celebrytą nowoczesnej "kawiorowej" lewicy - ale człowiekiem widzącym, spoza swego osobistego powodzenia, słabości współczesnego turbokapitalizmu, a także broniącym tego, co w PRL było dobre.
Jego opinie w tym temacie często są zbliżone do moich - i już się chciałem bardziej ucieszyć - niestety, wyszło, że Nowak to "resortowe dziecko" - syn partyjnej nomenklatury...
Ale czyta się fajnie...

Wywiad rzeka z Maciejem Nowakiem - koncentrujący się na jego trzech głównych namiętnościach - teatrze, jedzeniu ja, jak sam mówi, pedalstwie.
Czyta się przyjemnie, Nowak to rozmówca kulturalny, elegancki, dowcipny - generalnie taka większa rozmowa z kolorowego miesięcznika.
Kupiłem i przeczytałem głównie skuszony wypowiadanymi tu i ówdzie pozytywnymi opiniami Nowaka nt...

Ta książka odkryła dla mnie Nowaka, jako postać fascynującą.

Ta książka odkryła dla mnie Nowaka, jako postać fascynującą.

Wartki wywiad-rzeka z niezywkle barwną osobowością. Niezwykel kulturalny i inteligetny człowiek, który nawet z niektórych tendencyjnych pytań wybrnął w sposób orginalny. O teatrze, jedzeni i społeczeństwie. Polecam

Wartki wywiad-rzeka z niezywkle barwną osobowością. Niezwykel kulturalny i inteligetny człowiek, który nawet z niektórych tendencyjnych pytań wybrnął w sposób orginalny. O teatrze, jedzeni i społeczeństwie. Polecam