Postać artystki, kobiety, która nie bała się żyć. Przeprawiając się przez jej historię odnosi się wrażenie, że nic się nie docenia. Zapał i nieustępliwość, a przy okazji ogromna radość z wykonywanej pracy to są materiały, które tworzą życie niepowtarzalnym. I Szapocznikow jest tego przykładem. Dobry dobór wydarzeń, które pozwalają się nie tylko dowiedzieć o intrygujących następstwach z życia artystki, ale ogólnie o tym jak wyglądał świat sztuki i spostrzeżeń.

Postać artystki, kobiety, która nie bała się żyć. Przeprawiając się przez jej historię odnosi się wrażenie, że nic się nie docenia. Zapał i nieustępliwość, a przy okazji ogromna radość z wykonywanej pracy to są materiały, które tworzą życie niepowtarzalnym. I Szapocznikow jest tego przykładem. Dobry dobór wydarzeń, które pozwalają się nie tylko dowiedzieć o intrygujących...

Utknęłam na 75 stronie i dalej czytać nie będę. Szkoda! Bardzo ciekawa postać Aliny Szapocznikow została tu opisana topornie, miejscami stereotypowo (ach to zamiłowanie do mody, "łapczywe" rzucanie się w objęcia mężczyzn "być może" po traumie obozu, no i wspaniałe gotowanie - wszystko to może być oczywiście prawdą, ważne jest jednak, w jakim kontekście i jak opisane pojawia się w książce).
Wielu faktów nie rozjaśniono (np. czemu zdecydowała się pojechać do Paryża? Jakie formalności trzeba było w owym czasie załatwić?),inne wyjaśnia się domysłami lub niedopowiedzeniami.
Mam wrażenie, że autor nie przeprowadził porządnej kwerendy, nie spotkał się z nikim, kto mógłby mu coś o Szapocznikow opowiedzieć i oparł się na ogólnie dostępnych publikacjach. To za mało, żeby stworzyć ciekawą opowieść.

Utknęłam na 75 stronie i dalej czytać nie będę. Szkoda! Bardzo ciekawa postać Aliny Szapocznikow została tu opisana topornie, miejscami stereotypowo (ach to zamiłowanie do mody, "łapczywe" rzucanie się w objęcia mężczyzn "być może" po traumie obozu, no i wspaniałe gotowanie - wszystko to może być oczywiście prawdą, ważne jest jednak, w jakim kontekście i jak opisane pojawia...

Szapocznikow była artystką niepokorną, niezwykłą. Żyła szybko i umierała zbyt młodo, tworząc do końca życia według własnych reguł. I zdecydowanie zasługuje na lepszą książkę. Mimo, że pięknie wydany, „Ferwor” jest lekturą dość nierówną i co niektórym może się dłużyć. Beylin porywa się z przysłowiową motyką na słońce, pragnąc stworzyć obszerny kontekst społeczno-historyczno-kulturowy jako (równoprawne?) tło biografii rzeźbiarki. Zbyt dużo tu dygresji, nieuzasadnionych polemik i zbędnych pytań retorycznych od autora; chaotyczne retrospekcje i bałagan w (skądinąd bardzo bogatej) bibliografii i przypisach utrudniają lekturę, mimo że sama podróż przez dzieje Szapocznikow jest niezwykłym doznaniem. Godnym polecenia jest wspominany przez autora dokument nakręcony w 2009 roku „Każde dotknięcie zostawia ślad” duetu Zakrzewskiej i Turowicz.

Szapocznikow była artystką niepokorną, niezwykłą. Żyła szybko i umierała zbyt młodo, tworząc do końca życia według własnych reguł. I zdecydowanie zasługuje na lepszą książkę. Mimo, że pięknie wydany, „Ferwor” jest lekturą dość nierówną i co niektórym może się dłużyć. Beylin porywa się z przysłowiową motyką na słońce, pragnąc stworzyć obszerny kontekst...

Niezbyt ciekawa książka o niezwykle ciekawej postaci. Wychowałam się w Łodzi przecznicę od Muzeum Sztuki, gdzie spędzałam z tatą deszczowe niedziele. Dzieła Szapocznikow, fragmenty ciała zanurzone w czarnej materii, portret zwielokrotniony, dziwny, niepokojąco podobny do skóry gładki materiał, deformacje, strzępy, zlepki to była pierwsza lekcja sztuki w moim życiu. Fascynowały i wywoływały grozę. Słabość do rzeźb/obiektów Aliny Szapocznikow mam, chcąc nie chcąc, w krwioobiegu. Choć dziś patrzeniu na jej dzieła wykonane z syntetycznych materiałów towarzyszy natrętna myśl, że one ją poniekąd zabiły (nikt w lata 60-tych nie zastanawiał się na ile były toksyczne, a Szapocznikow nie była jedyną pracująca z nimi artystką zmarłą na raka). Wracając jednak do książki Marka Beylina, to jest dla mnie rozczarowaniem. Nie jest bowiem ani biografią ani analizą twórczości. Autor porusza się po cienkiej granicy co chwila przechylając się a to na stronę opowieści biograficznej, a to na stronę dywagacji historyka sztuki. Emocji i prawdziwego życia tyle w tym co kot napłakał. Mam wielką nadzieję, że na fali popularności biografii wszelkiej maści doczeka się jej i Alina Szapocznikow i Magdalena Abakanowicz, dwie wielkie postacie polskiej sztuki.

Niezbyt ciekawa książka o niezwykle ciekawej postaci. Wychowałam się w Łodzi przecznicę od Muzeum Sztuki, gdzie spędzałam z tatą deszczowe niedziele. Dzieła Szapocznikow, fragmenty ciała zanurzone w czarnej materii, portret zwielokrotniony, dziwny, niepokojąco podobny do skóry gładki materiał, deformacje, strzępy, zlepki to była pierwsza lekcja sztuki w moim życiu....

Świetny portret przybliżający życie artystki, jej filozofię twórczości, perypetie życiowe. Dobry start na zagłębienie się w tą fascynującą postać wybitnej rzeźbiarki.

Świetny portret przybliżający życie artystki, jej filozofię twórczości, perypetie życiowe. Dobry start na zagłębienie się w tą fascynującą postać wybitnej rzeźbiarki.

Nie sposób chyba napisać w sposób nieinteresujący o tak interesującej postaci jak Alina Szapocznikow.Jej życie to mieszanka dramatycznych wspomnień i dążenia do rzeźbiarskiej perfekcji.

W książce jest sporo niedopowiedzeń, załatanych domysłami autora - może to rzeczywiście pomóc w umiejscowieniu w czasie danych wydarzeń z życia Szapocznikow, jednak ci, którzy chcieliby dostać biografię kompletną i rzetelną, mogą być nieco rozczarowani tymi fragmentami.

Nie sposób chyba napisać w sposób nieinteresujący o tak interesującej postaci jak Alina Szapocznikow.Jej życie to mieszanka dramatycznych wspomnień i dążenia do rzeźbiarskiej perfekcji.

W książce jest sporo niedopowiedzeń, załatanych domysłami autora - może to rzeczywiście pomóc w umiejscowieniu w czasie danych wydarzeń z życia Szapocznikow, jednak ci, którzy chcieliby...

Z góry uprzedzam, że nie jest to biografia, która krok po kroku śledzi życie bohaterki, opisując co lepsze "kawałki" - mimo, że Alina Szapocznikow ma materiał biograficzny na pełną dramatyzmu wartką akcję. Ta opowieść Marka Beylina, to in memoriam - pełen powagi dokument życia i, jego filozoficznego aspektu wyrażonego po przez sztukę samej artystki.

Z góry uprzedzam, że nie jest to biografia, która krok po kroku śledzi życie bohaterki, opisując co lepsze "kawałki" - mimo, że Alina Szapocznikow ma materiał biograficzny na pełną dramatyzmu wartką akcję. Ta opowieść Marka Beylina, to in memoriam - pełen powagi dokument życia i, jego filozoficznego aspektu wyrażonego po przez sztukę samej artystki.

Bardzo ciężko się to czyta, ale warto. Choćby dla kilku akapitów intymnych listów do męża. Przepięknych.

Bardzo ciężko się to czyta, ale warto. Choćby dla kilku akapitów intymnych listów do męża. Przepięknych.

ta kobieta!

ta kobieta!

Nieprawdopodobnie źle napisana biografia fascynującej Artystki.

Nieprawdopodobnie źle napisana biografia fascynującej Artystki.