Czy Kościół może zmieniać swoją doktrynę. Czy toczące się w świecie wielkie zmiany mogą wpływać na próby aktualizowania treści, które od stuleci były traktowane jako nie podlegające zmianom. Czy w ogóle możliwa jest jakaś transformacja Kościoła, czy odwołując się do ewangelicznych zapisów Kościół jest jak skała, która nie ugnie się przed żadną burza ani nie ulegnie szalejącej wichurze. Pęknięcia jednak się zdarzają, i jak pokazuje jego wielowiekowa historia, wbrew różnych trudnościom Kościół trwa i ma się dobrze. Taką tezę stawia i uzasadnia Terlikowski odwołując się do doświadczenia Kościoła, który jest dla niego nie tylko instytucja, która zrzesza ludzi podejmujących różne, nie zawsze słuszne decyzje, ale jest sakramentalnym znakiem Boga, i tu nie ma mowy o żadnym odstępstwie czy rezygnacji z obowiązujących zasad czy norm prawnych, bo te zakorzenione są nie w ludzkim a w boskim autorytecie. I tu w zasadzie kończy się dyskusja, bo przy tak jednoznacznym podejściu każda ze stron sporu okopawszy się na stanowiskach, które nie podlegają dialogowi będzie trwała przy swoich racjach. Wszelkie próby innej niż ortodoksyjna wykładnia prawd wiary traktowane są przez Autora jako sianie zamętu, który wyrządza ogromne szkody w umysłach i sercach wiernych, a odpowiedzialność za te niepokoje spada w głównej mierze na część hierarchów, którzy wymienieni z imienia i nazwiska nazywani są flanką liberalizmu rozmiękczającą doktrynę moralną Kościoła prowadzącą do jego upadku i zniszczenia. Nie bez powodu cytowanym i przywoływanym autorem jest Hildebrand i jego niezwykle ciekawe dzieło Koń trojański w mieście Boga. W końcu jego sugestie stały się faktem więc coś jest na rzeczy. Tłem dla tych wydarzeń jest synod o rodzinie, na którym poruszane zostały tematy jakie nigdy w Kościele nie tylko nie pojawiały się w publicznej dyskusji ale natychmiast gdy były wywoływane były chowane jako niebezpieczne i szkodliwe. Synod zajął się nie tylko problemem koncepcji małżeństwa i jego problemów we współczesnym świecie ale podjął próbę innego duszpasterskiego spojrzenia na sytuacje osób rozwiedzionych, związków niesakramentalnych, konkubinatów i związków homoseksualnych. Liczne sugestie propozycji zmiany dyscypliny sakramentów ale i wprowadzenia bardzo nowatorskiej teorii kardynała Waltera Kaspera o teologii miłosierdzia, wywołało liczne sprzeciwy i przyniosło ostrą debatę, która zatoczyła o wiele szersze kręgi niż tylko te związane z ojcami synodalnymi. I choć ostateczna konkluzja pozostała niezmienna to wokół poruszanych zagadnień spadła zasłona milczenia. Autor bardzo radykalnie pokazuje istniejące w łonie samych hierarchów różnice zdań dotyczące tak duszpastersko ważnych kwestii i zwraca uwagę na fakt, że ten podział, mimo, że zażegnany tak naprawdę ciągle się pogłębia, bo wyniki ankiet, które zostały rozesłane przez papieża Franciszka przed synodem pokazały, że pomiędzy postawami katolików a oficjalną doktryną panuje przepaść i nie da się jej bez jakiś poważniejszych konsekwencji zasypać. Dla autora te konsekwencje to z jednej strony protestantyzacja Kościoła, z drugiej zwarcie doktryny i coraz większa elitarność Kościoła, i choć zmniejszy się liczba wiernych, to ci, co zostaną będą wierni doktrynie. Współczesny Kościół na co dzień zmaga się z duszpasterskimi wyzwaniami dotyczącymi osób rozwiedzionych, dzieci pochodzących z takich małżeństw, osób i małżeństw homoseksualnych, dzieci z tych związków. Nie bardzo może poradzić sobie z jednoznacznością wygłaszanych poglądów, bo kiedy z jednej strony, a tak jest w przypadku homoseksualizmu, zgodnie z nauczaniem Pisma Świętego i tradycji skłonności homoseksualne uznaje za nienaturalne, niegodne i niemoralne, to z drugiej strony wzywa do tego, by takie osoby traktować z szacunkiem, współczuciem i delikatnością, by uniknąć wszelkich form dyskryminacji, przy czym dyskryminacje przyjmuje w określonym znaczeniu, bo nadal odmawia im dostępu do pewnych zawodów, czy praw, uważając ze to godziłoby w dobro wspólne. Najbardziej ostrą tezą Autora jest stwierdzenie, że dwóch mężczyzn nigdy nie będzie mogło obdarzać się prawdziwa miłością małżeńską, co jest wynikiem antropologiczno-moralnej konkluzji doktryny Kościoła, która komplementarnością obdarza tylko relacje między kobietą i mężczyzną. Te i inne tematy pokazują jak liczne kontrowersje wchodzą do Kościoła wywołując dyskusje o nowym wymiarze i zasięgu, z którymi przyjdzie się zmierzyć Kościołowi w najbliższym czasie. Ciekawa lektura.

Czy Kościół może zmieniać swoją doktrynę. Czy toczące się w świecie wielkie zmiany mogą wpływać na próby aktualizowania treści, które od stuleci były traktowane jako nie podlegające zmianom. Czy w ogóle możliwa jest jakaś transformacja Kościoła, czy odwołując się do ewangelicznych zapisów Kościół jest jak skała, która nie ugnie się przed żadną burza ani nie ulegnie...