,,Początek mnie i ciebie” to jedna z wielu popularnych obecnie powieści Young Adult. Jak i w innych gatunkach, i tutaj znajdują się książki genialne i zapadające w pamięć, jak i całkiem przeciętne. Książka Emery Lord co prawda nie jest najlepszą z tego gatunku jaką poznałam, ale jedną z lepszych.

Siedemnastoletnia Paige mieszka w małym miasteczku, gdzie ludzi zwykle określa się poprzez jedną ich cechę. Ona jest ,,Dziewczyną, której chłopak utonął”. Paige i Aaron byli parą zaledwie od dwóch miesięcy, gdy chłopak zginął. Naszą bohaterkę poznajmy rok po tym wydarzeniu. Chociaż nadal cierpi i nie może zapomnieć o swojej stracie(ma powracające sny, w których tonie), Paige pragnie na nowo zacząć normalnie żyć, spotykać się z ludźmi, cieszyć. Opracowuje listę rzeczy, które mają pomóc jej w tym pomóc. Jedną z nich jest randka. Paige pragnie ją przeżyć z Ryanem, którym od była zauroczona przez związkiem z Aaronem. Jednak gdy na zajęciach z literatury jej partnerem zostaje Max, kuzyn Ryana, sprawy zaczynają się komplikować. Paige nadal wzdycha do Ryana, ale to Max staje się jej przyjacielem przed którym zaczyna chcieć się otworzyć.

Mimo bolesnej tematyki(strata ukochanego w tak młodym wieku) książki nie czyta się z jakimś bardzo bijącym sercem, nie jest też szczególnie wzruszająca. Nie znaczy to jednak, że nie jest bardzo dobra. Tęsknotę i ból Paige po stracie Aarona autorka opisała nieco krócej i powściągliwiej niż oczekiwałam, ale może tak jest lepiej. W końcu nastolatkowie byli ze sobą naprawdę krótko, nie wiadomo czy łączyła ich prawdziwa miłość i czy ten związek by przetrwał. Co nie znaczy, że Paige nie cierpiała – cierpiała, ale zarazem chciała znowu poczuć, że żyje i uwolnić się od wyrzutów sumienia, że stara się być szczęśliwa na świecie na którym już nie ma Aarona. Pewnie dużo osób kręci teraz głową, spodziewając się banalnego romansidła o miłosnych perypetiach uczennicy. I nie ukrywam, ta książka głównie obraca się wokół miłości, ale to nie jedyna trudność z jaką zmaga się Paige. Dziewczyna równocześnie musi uporać się z tym, że jej rozwiedzeni rodzice zaczynają chodzić na randki(ale nie powiem z kim!), babcia ma alzheimera, przyjaciółki zaczynają dorastać i się zmieniać, a sama Paige pragnie zostać scenarzystką i w tym celu bierze udział w konkursie. Emery Lord pięknie pisze nie tylko o uczuciu między chłopakiem a dziewczyną, ale także o przyjaźni, relacjach Paige z ukochaną babcią, siostrą i rodzicami, a także o jej marzeniach.

Wątek miłosny również jest warty uwagi. Nie mamy tu do czynienia z klasyczną miłością od pierwszego wejrzenia, zachwytami nad urodą i ciałem wybranka oraz opisami fizycznej miłości. Max nie jest tajemniczym niegrzecznym chłopcem, ale intelektualistą, zainteresowanym samolotami, zajmującym się dziećmi, lekko odstającym od grupy i z nietypowymi pasjami, który sam określa się jako nerd. Uczucia jego i Paige nie wybuchły nagle, na początku tylko się razem uczyli, by wkrótce zostać dobrymi przyjaciółmi. Paige i Max poznali swoje wady i zalety, nauczyli się sobie ufać, szanować i rozmawiać, a dopiero potem pojawiła się między nimi miłość. Może nie znajdziemy tu doprowadzających do szybszego bicia serca opisów pocałunków i czułość jak w ,,Hopeless” czy ,,Kochając pana Danielsa”, ale za to zobaczymy ciekawe dialogi i poczytamy o rozwijającej się powoli przyjaźni, która później powoli ewoluuje w miłość. Znajdziemy tu też cudowną promocję czytelnictwa – cytaty z powieści, nawiązania do nich i częste wspominki o ulubionych dziełach Maxa i Paige. Moją uwagę zwróciło wyjaśnienie Maxa, dlaczego warto wracać do przeczytanych wcześniej książek(zgadzam się w 100%) oraz jego refleksje nad postaciami Jane i Elizabeth Bennet z ,,Dumy i uprzedzenia”. Chyba nigdy wcześniej nie spotkałam się z próbą zrzucenia Lizzy z piedestału! Oczywiście ja też bardzo lubię postać Elżbiety(chociaż wolę Annę Elliot z ,,Perswazji”), podziwiam ją i kocham o niej czytać, ale Max zwrócił uwagę na coś, co i mnie drażniło w tej bohaterce – Lizzy rzeczywiście w każdym dopatrywała się jakichś wad. Natomiast zupełnie inaczej Max patrzy na Jane, która przez niektórych fanów Austen jest uważana za mdłą i nudną.

Paige jest bardzo prawdziwą bohaterką – nie wyróżnia się z tłumu, ale ma marzenia o który nie lubi opowiadać i nie wierzy, by udało się je spełnić. Wciąż pamięta Aarona i myśli o sposobie w jaki zginął, ale nie chce, by ludzie się nad nią litowali i widzieli ją jedynie przez pryzmat jej zmarłego chłopaka. O Maksie już pisałam. W tej powieści nie ma źle napisanej czy bezbarwnej postaci. Każdy jest wyjątkowy, ma swoje dobre i słabe strony. Nie ma tu irytujących Mary czy Garrych Sue, ale też nie ma przejaskrawionych czarnych charakterów. Na co dzień możemy spotkać takie osoby jak Tessa, Cameron czy Ryan.

Ostatecznie Emery Lord przekonała mnie do swojej powieści i sprawiła, że pokochałam jej bohaterów. Polecam fanom dobrej, zmuszającej do myślenia, ale wciąż lekkiej literatury młodzieżowej.

,, Wiedzieć, co się stanie, to coś innego, niż wiedzieć, jak to się stanie. A dotarcie tam to najlepsza część”

,,Początek mnie i ciebie” to jedna z wielu popularnych obecnie powieści Young Adult. Jak i w innych gatunkach, i tutaj znajdują się książki genialne i zapadające w pamięć, jak i całkiem przeciętne. Książka Emery Lord co prawda nie jest najlepszą z tego gatunku jaką poznałam, ale jedną z lepszych.

Siedemnastoletnia Paige mieszka w małym miasteczku, gdzie ludzi zwykle...