Moja pierwsza przygoda z prozą Katarzyny Bondy okazała się być cudowną podróżą w głąb ludzkiej psychiki, w głąb umysłu kobiety pogrążonej w nieprzebytej poprawnie żałobie. "Florystka" opowiada o śledztwie Huberta Meyera i Leny Pawłowskiej, profilerów pracujących na zlecenie białostockiej policji. Co prawda to nie oni rzucili ostatnie światło na rozwiązanie kryminalnej zagadki tajemniczej śmierci Amadeusza i Zosi, jednak nie można im odmówić zgrabnego prowadzenia nas przez intrygę (swoją drogą świetnie skonstruowaną).
Hubert od początku nie wzbudzał we mnie zbytnio pozytywnych emocji, lekko cwany indywidualista samotnik, ponadto gbur. Obnażył jednak niepoprawne działania policji i przyczynił się w dużym stopniu do rozwiązania sprawy. Lena z kolei to prawdziwa kobieta chwytająca życie w dłonie bez zawahania, wiedząca co jest dla niej najlepsze - potrafiła też z twarzą wyjść z pewnych nieprzyjemnych sytuacji, w które została wplątana.
Główną aktorką show, przyćmiewającą profilerów jest jednak Ola Jekel, tytułowa florystka, która zostaje główną podejrzaną. Obserwujemy akcję również z jej punktu widzenia, z punktu widzenia kobiety kochającej dziecko ponad wszystko oraz pełnej wrażliwości i wyobraźni oraz nieprzeciętnej inteligencji.
Podsumowując - "Florystka" jest naprawdę dobrą książką, Bonda kreuje niesamowity obraz białostockich blokowisk i "zielonej szarości" tego miasta, dodatkowo wprowadza wartką akcję, którą człowiek z chęcią pochłania. Główną wadą może być dość trudny początek, jednak po jego przebrnięciu książka jest przyjemnością.

Moja pierwsza przygoda z prozą Katarzyny Bondy okazała się być cudowną podróżą w głąb ludzkiej psychiki, w głąb umysłu kobiety pogrążonej w nieprzebytej poprawnie żałobie. "Florystka" opowiada o śledztwie Huberta Meyera i Leny Pawłowskiej, profilerów pracujących na zlecenie białostockiej policji. Co prawda to nie oni rzucili ostatnie światło na rozwiązanie kryminalnej...