Mam dziwną słabość do Lokiego, ale uparłam się, że ocenię książkę możliwie jak najbardziej obiektywnie. Autorkę poznałam stosunkowo niedawno za sprawą "Czekolady", więc trochę wiedziałam, czego się spodziewać. Na szczęście odrobiła lekcję z tamtej książki i tym razem jej lekkiego i przyjemnego języka nie zakłóca żadne czarno-białe moralizatorstwo. W sumie i ciężko byłoby tu o jakieś, bo praktycznie nie ma tu fabuły, a wszystkich bohaterów poza Lokim poznajemy tylko za jego pośrednictwem. To po prostu najpopularniejsze mity nordyckie, przerobione tak, że czytelnik poznaje je z punktu widzenia Lokiego. Ani to odkrywcze, ani specjalnie ciekawe, w dodatku jeśli czytelnik zna te mity (a cóż, tak się składa, że to jedna z moich ulubionych mitologii), to dość szybko zorientuje się, że od znienawidzonej przez Lokiego jedynej słusznej wersji ta jego za dużo się nie różni. Niemniej, książka ma w sobie to coś, co sprawia, że ciężko się od niej oderwać. Autorka w świetny sposób oddaje narrację przypominającą opowieść snutą przy kominku, jej styl jest plastyczny, piękny, ale i dowcipny i lekki. Ma bardzo ciekawą koncepcję przedstawionego świata, niekoniecznie zgodną z tą mitologicznie oficjalną, ale nietypową i barwną. Do tego kreacja Lokiego - niby trudno źle go napisać (chociaż... skoro istnieje pan Ćwiek i jego "Kłamca"...), ale ten tutaj był naprawdę ciekawie stworzony. Jednocześnie czuje się do niego ogromną sympatię i obrzydzenie. Wzbudza skrajne emocje, śmieszy, żenuje, wzbudza podziw i pogardę. Jest jednocześnie wszystkim - w końcu pochodzi z Chaosu ;)

Mam dziwną słabość do Lokiego, ale uparłam się, że ocenię książkę możliwie jak najbardziej obiektywnie. Autorkę poznałam stosunkowo niedawno za sprawą "Czekolady", więc trochę wiedziałam, czego się spodziewać. Na szczęście odrobiła lekcję z tamtej książki i tym razem jej lekkiego i przyjemnego języka nie zakłóca żadne czarno-białe moralizatorstwo. W sumie i ciężko byłoby tu...