Nowa wersja „Rękopisu znalezionego w Saragossie” jest godna polecenia. Przekład obecny istotnie różni się od dotychczasowej wersji Edmunda Chojeckiego. Ba, nawet w posłowiu jest sugestia że dotychczasowy przekład najprawdopodobniej nie jest dziełem Chojeckiego, który to mocno zmienił arcydzieło Potockiego np. jego tłumaczenie zawiera 66 dni, podczas gdy Jan Potocki ostatecznie zdecydował się na 60. Chojecki dopuścił się niebywałego zuchwalstwa i po prostu dopisał część książki. Jak dla mnie największym atutem aktualnej wersji z wydawnictwa literackiego (2015) jest fakt iż w ogóle nie ma historii Żyda wiecznego tułacza. Przyznam że kiedy czytałem książkę w wersji Chojeckiego to właśnie ta część najbardziej mnie nużyła. Jest to bardzo duży atut że Potocki ostatecznie zrezygnował z tej historii. Czym się różni jeszcze obecne wydanie? Przede wszystkim konstrukcją. Z powieści szkatułkowej jest modyfikacja na historie zapisane w kolumnach. Kolejny duży plus książki przez co staje się bardziej czytelna. Owszem, pewnie znajdą się krytycy że jakiś tam urok jest mniejszy, ale wcale tak być nie musi. Naprawdę dalej idzie się zgubić w tym wielowątkowym arcydziele. Przyznam, że sam w pewnym momencie się zaplątałem, ostatnie rozdziały o szejkach, rodzinie Gomelezów kompletnie mnie zamąciły i chyba będę musiał kiedyś po raz trzeci przeczytać tę powieść aby ją lepiej zrozumieć. Lecz to chyba każdy przeżywał, jak dla mnie to nie główny motyw rodzinny, genealogia głównego bohatera jest najważniejsza, ale poszczególne historie. W sumie jest to powieść, ale z powodzeniem można ją traktować też jako zbiór wielu bardzo dobrych opowiadań, których motywem przewodnim jest HONOR. Naprawdę kapitalna książka. Ciężko z czymkolwiek porównać. Nasuwa mi się nieco na myśl „Dekameron” Boccaccia. Jak dla mnie oby dwie książki są arcydziełami. Oby dwie opowiadają o ludzkich namiętnościach. Książka Potockiego jest wyjątkowa, oryginalna. Można ją traktować jednocześnie jako powieść fantastyczną i realną, piękną i okrutną, powieść miłosną, przygodową, grozy i łotrzykowską.

Nowa wersja „Rękopisu znalezionego w Saragossie” jest godna polecenia. Przekład obecny istotnie różni się od dotychczasowej wersji Edmunda Chojeckiego. Ba, nawet w posłowiu jest sugestia że dotychczasowy przekład najprawdopodobniej nie jest dziełem Chojeckiego, który to mocno zmienił arcydzieło Potockiego np. jego tłumaczenie zawiera 66 dni, podczas gdy Jan Potocki...