Powojenna Warszawa, która stopniowo odbudowuje się z gruzów, to główna bohaterka książki. Musiała chyba wywoływać sprzeczne emocje w autorze, bo raz pisze o niej z nostalgią, z jakimś uczuciem, a kiedy indziej nie szczędzi jej gorzkich słów i dystansu. Największy zarzut uosabia nam postać ZŁEGO i jego historia. To my ludzie odpowiadamy za miejsce w którym żyjemy.

"Złego" można również poznawać bez tej sentymentalnej otoczki. Ot, mamy przed sobą obraz awanturniczej Warszawy, świat (nie)prymitywnych namiętności, świadectwo tamtego życia, mapę stolicy. W takim oto kręgu znajdują się nasi bohaterowie. Należy ich traktować z przymrużeniem oka, co według mnie nie odbiera im autentyczności, bowiem symbolizują różne typy ludzi. Co za paleta różnobarwnych charakterów. I kim jest ten ZŁY? Oto główna zagadka, główna postać siejąca postrach wśród winnych i niewinnych.

Myślę, że dominowałoby u mnie drugie podejście, gdyby nie końcowe części utworu. Zmieniły one moją ocenę i opinię, z korzyścią dla "Złego". Inaczej dałabym siódemkę, ponieważ te 776 stron dało trochę popalić. Ciągiem czytałabym prawie dobę, grube tomisko. :D Jeszcze akcja długo nie porywała, zdarza się.

O ZŁYM niewiele napisałam. Dla tych co nie czytali, niech będzie tajemniczym osobnikiem, ukrywającym twarz pod płaszczem, znad którego wyzierają tylko białe, jarzące się oczy...

Powojenna Warszawa, która stopniowo odbudowuje się z gruzów, to główna bohaterka książki. Musiała chyba wywoływać sprzeczne emocje w autorze, bo raz pisze o niej z nostalgią, z jakimś uczuciem, a kiedy indziej nie szczędzi jej gorzkich słów i dystansu. Największy zarzut uosabia nam postać ZŁEGO i jego historia. To my ludzie odpowiadamy za miejsce w którym żyjemy.

"Złego"...