Książka jest genialna, nawet lepsza od poprzedniego tomu. Dowiadujemy się w niej sporo o rodzinie i przeszłości Aldwina, co jest motywem wiodącym. Również tym razem mamy do czynienia z wędrówką i przygodami, gdzie jedne kończą się szczęśliwie, inne przyprawiają o łzy, a książka nie ma happy endu. Podobnie mamy ze spójnością fabuły, gdzie nawet najdrobniejsze wydarzenie ma z nią związek wcześniej czy później. Aby dowiedzieć się o dalszych losach chowańców i Bezkresji, należy sięgnąć po kolejny tom, gdyż przygoda się urywa. Powieść nie jest liniowa, niby przyjaciele nieraz okazują się wrogami, a istoty wrogie śpieszą z pomocą, więc nigdy nie wiadomo, kim w rzeczywistości jest dany bohater. Żarty Gilberta nadal śmieszą, a Skylar nieraz irytuje. Językowo jest lepiej niż poprzednio, występuje mniej łopatologii. Zdarzały się jednak mocne wpadki wynikające z przeoczenia czy braku wiedzy, jak mówienie "ok" w świecie fikcyjnym czy pisanie, że od chluśnięcia wodą ptak jest mokry, kiedy ptak nie ma prawa się zamoczyć z powodu gruczoły kuprowego. Nie przekonuje mnie także postać "słitaśnego, ale złego zwierzaka", które chce zabijać i dąży do władzy, bo to już było, jak i wciąż jest wykorzystywane, jak chociażby w "Nowych szatach króla" czy "Tajemnym życiu zwierząt domowych". Mimo wszystko tę lekką książkę polecam osobie w każdym wieku.

Książka jest genialna, nawet lepsza od poprzedniego tomu. Dowiadujemy się w niej sporo o rodzinie i przeszłości Aldwina, co jest motywem wiodącym. Również tym razem mamy do czynienia z wędrówką i przygodami, gdzie jedne kończą się szczęśliwie, inne przyprawiają o łzy, a książka nie ma happy endu. Podobnie mamy ze spójnością fabuły, gdzie nawet najdrobniejsze wydarzenie ma z...