Wydaje mi się, że prawie każdy czytelnik ma takie książki, które wywołują w nim obawę. Ciągle siedzą gdzieś tam z tyłu w głowie, ale kiedy przychodzi do wyboru kolejnej lektury do przeczytania, ta, konkretna książka znowu idzie w odstawkę. Wyobrażam sobie to tak, że spoglądam ciągle na Tajemną historię Donny Tart, a ona wisi nade mną, taka ogromna i szczerzy do mnie swoje wielkie, literackie zębiska. Ja wtedy kurczę się, chowam się w kącie przed konfrontacją z tym dziełem i zastanawiam się jak ją zniosę? Nadchodzi jednak taki czas, że podejmuję wyzwanie, staję przed nią bohaterski i gotowy jestem nawet polec na polu walki. Wszak to prawie jak kryminał – szepcze sobie i dodaję sobie animuszu.

Jednak okazuje się, że ta Tajemna historia wcale nie taka straszna jak sobie ją wyobrażałem. Na nic były te wszystkie obawy i ciągłe odkładanie jej na później. Przyznać należy też od razu, że w żadnym wypadku nie ma szans, aby przypadła każdemu do gustu. Z tym kryminałem to tak trochę na wyrost, bowiem ofiara i sprawca od razu są znani. A akcja w książce tak całkiem niespieszna, że gdyby to faktycznie był kryminał, to zamęczyłby każdego wielbiciela tego gatunku. Na Tajemną historię trzeba spojrzeć bowiem inaczej. W prawdzie tajemnica jest, ogromna i o niszczycielskiej sile rażenia, jednak jak wspomniałem wcześniej, czytelnik od samego początku zna bohaterów tej tajemnicy, tych złych i tych dobrych. O ile w ogóle w Tajemnej historii można zastosować taki podział? O tym w trakcie lektury musi zdecydować sam czytelnik, poddać szczegółowej ocenie motywy i działanie postaci. Autorka we wspaniały sposób ułatwia tę czynność, bowiem to właśnie bohaterowie są chyba najmocniejsza stroną tej opowieści. Każdy z nich jest wyrazisty, charakterystyczny, nie sposób pomylić go z kimś innym. Oczywiście nie czas aby spróbować scharakteryzować najważniejsze postaci, zajęłoby to masę czasu. Wystarczy powiedzieć, że to ekscentryczne, bardzo bogate (oczywiście duchowo) osobowości, które zapadną w pamięć na dłużej.

Na nic były moje obawy, przez Tajemną historię przeszedłem bezboleśnie. W prawdzie było nieraz troszkę zbyt powolnie, jednak w przypadku tej powieści inaczej być nie może. Po zastanowieniu, można stwierdzić, że ta ogromna szczegółowość, niespieszna, wręcz powolna akcja to zarazem atut tej historii. Nie o szybką akcję przecież chodzi, a o jej bohaterów i to co sobą oraz swoim postępowanie są gotowi dać czytelnikowi.

Ocena: 4+/6

Wydaje mi się, że prawie każdy czytelnik ma takie książki, które wywołują w nim obawę. Ciągle siedzą gdzieś tam z tyłu w głowie, ale kiedy przychodzi do wyboru kolejnej lektury do przeczytania, ta, konkretna książka znowu idzie w odstawkę. Wyobrażam sobie to tak, że spoglądam ciągle na Tajemną historię Donny Tart, a ona wisi nade mną, taka ogromna i szczerzy do mnie swoje...