„Dzieje Tristana i Izoldy” po raz pierwszy trafiły w moje ręce w liceum jako obowiązkowa lektura. Stare, wytarte wydanie i wieloznaczna, urzekająca historia o miłości dwójki ludzi, którzy ulegli czarowi miłosnego napoju. Właśnie przez ten czynnik zewnętrzny sami bohaterowie pozostają niewinni, bo przecież nie przyczynili się do zakochania, nie zabiegali o uczucie.. To nie ich wina, że muszą zdradzać króla, że nie potrafią żyć bez siebie. Miłość jest magią, która każe działać wbrew sobie i własnym przekonaniom.
Potęga uczucia niszczy życie nie tylko głównym bohaterom, ale i osobom, które je kochają. Pozostaje im albo zaakceptować ich uczucie albo zazdrością zniszczyć wszelkie więzy i własne życie. Wybory bohaterów nie są łatwe. Starają się być szlachetni, ale bywają po ludzku słabi, bo czy człowiek może mierzyć się z mocą czaru jakim jest miłość? Jak powinien postępować w obliczu uczucia?
Ta niezwykła opowieść należąca do cyklu arturiańskiego, będąca inspiracją wielu średniowiecznych utworów zrekonstruowana przez Josepha Bédiera ponownie trafiła w moje ręce. Tym razem wydanie bardzo staranne, piękna okładka, ilustracje. Wszystko bardzo staranne, przez co i lektura znanej książki była dużo przyjemniejsza. Wydanie przyciąga nie tylko okładką, ale i układem tekstu, który przeciwstawia się powszechnym tendencjom upychania jak największej ilości tekstu na stronie. Dzięki temu mamy wrażenie, że mkniemy przez ten nieco archaiczny tekst.
„Dzieje Tristana i Izoldy” polecam licealistom oraz wszystkim miłośnikom literatury należącej do kanonu klasyki.

„Dzieje Tristana i Izoldy” po raz pierwszy trafiły w moje ręce w liceum jako obowiązkowa lektura. Stare, wytarte wydanie i wieloznaczna, urzekająca historia o miłości dwójki ludzi, którzy ulegli czarowi miłosnego napoju. Właśnie przez ten czynnik zewnętrzny sami bohaterowie pozostają niewinni, bo przecież nie przyczynili się do zakochania, nie zabiegali o uczucie.. To nie...