Wyobraźcie sobie lata 60'te. Młodzi ludzie, ktorzy poszukują swojego miejsca. Muzyka jazzowa, która łączy kilkoro ludzi, tak różnych, tak odmiennych, że sami momentami zastanawiają się jaką moc posiada muzyka.

Manga przenosi nas w rok 1966. Japonia. Nastoletni chłopak, uzdolniony muzycznie, ponownie przenosi się do nowej szkoły. Jego tata pracuje na statku, więc nie ma kompletnie czasu na wychowanie syna. Kaoru zamieszkuje u wujostwa, którzy chłopaka wyłącznie tolerują. W nowej szkole, poznaje przesymopatyczną dziewczynę, która jest przewodniczącą klasy, oraz największego chuligana w szkole. Co z tego wyniknie? Czy muzyka, ktora gra im w sercach, połączy ich i staną się najlepszymi przyjaciółmi? Jakie problemy młodzieńcze mieli uczniowie w latach 60tych?

To moja pierwsza manga, gdzie akcja rozgrywa się tak daleko w czasie. Nie będę ukrywać, że na początku byłam sceptycznie nastawiona. Jednak przepraszam za takie myślenie i chylę czoło za pomysłowość i przepiękną historę.

Główny bohater - Kaoru przez to, jaką ma prace jego tata, bardzo się zmienia. Jest poważnym uczniem z genialnymi ocenami. Jednak nie ma tej radości życia, co każdy szesnastolatek. Boi się zagrzać miejsca, bo wie, że w każdej chwili, może znowu zmienić szkołę. Mam wrażenie, że przez to, że przeprowadził się teraz do małego miasteczka, daleko od duzych metropoli, zaczyna doceniać życie. Przewodnicząca klasy, Ritsuko, to przepięknie wykreowana postać. Delikatna, miła i piękna dziewczyna, która nie jest głupia. Ma swoje obowiązki i - uwaga! - jest chrześcijanką. Owszem, w Japonii większość ludzi wierzy w shinto lub buddyzm. Jednak dalej utrzymuje się mały procent chrześcijan. Do tej, i tak już specyficznej dwójki nastolatków, dochodzi Sentoro. Łobuz, wagarowicz, chłopak wolny duchem. Jednak, druga strona jego charakteru to.. opiekuńczość. Opiekuje się przyjaciółmi i gromadką swojego rodzeństwa. Co głównemu bohaterowi, tak samo jak i mi, bardzo zainponowało.

Co ma do tego wszystkiego jazz? Wiele. W tych latach jazz był uwielbiany przez dużą część ludzi - nie tylko w europie czy w ameryce. Dodajmy do tego, że Sentoro gra na perkusji, Kaoru na pianinie, a tata Ritsuko nie tylko gra nia kontrabasie, co też ma swój sklep z winylonymi płytami. Wszyscy grają w piwnicy sklepu, by nikt nie usłyszał. Zachwyceni? Ja - jak najbardziej!

Zachwyciła mnie PROSTA kreska, genialna historia, fenomenalnie przedstawione lat 60tych oczami nastolaktów. Ich problemy, pierwsze prawdziwe zauroczenie, sposób w jaki się ubierali. To genialna pozycja dla starszych czytelników - by przypomnieli sobie swoje lata młodości ;) - ale również dla młodych - by zobaczyli jak wtedy się żyło. Bardzo przyjemna i lekka manga dla wszystkich. Nie ma tutaj głupich żartów, dennych problemów. Powiedziałabym, że to komiks, przedstawiający codzienne życie. Nie pozostaje mi nic inneg, jak polecić powyższy komisks.

Wyobraźcie sobie lata 60'te. Młodzi ludzie, ktorzy poszukują swojego miejsca. Muzyka jazzowa, która łączy kilkoro ludzi, tak różnych, tak odmiennych, że sami momentami zastanawiają się jaką moc posiada muzyka.

Manga przenosi nas w rok 1966. Japonia. Nastoletni chłopak, uzdolniony muzycznie, ponownie przenosi się do nowej szkoły. Jego tata pracuje na statku, więc nie ma...