„ Nadzieja” – to pierwszy tom cyklu serii z Czarnym Kotem poruszającej współczesne problemy mogące dotyczyć każdego, jak osamotnienie, depresja czy bezdomność.
Treść powieści dotyczy życia osieroconej przez matkę dziewczynki – Liliany, wychowywanej przez ojca alkoholika obwiniającego córkę o śmierć żony. Sytuacja dziewczynki nie ulega polepszeniu nawet z chwilą, kiedy pojawia się macocha i przyrodnia siostra.
Lila – poznajemy ją jako sześcioletnią dziewczynkę maltretowaną, zaniedbywaną i bitą, z wadą wymowy, która nigdy nie zaznała rodzinnego ciepła, jest całkowicie osamotniona, odizolowana od rówieśników do czasu poznania Aleksa, chłopca również wyobcowanego przez miejscowe wiejskie środowisko, sierotę z Czarnobyla. Jego sytuacja jest jednak korzystniejsza, przygarnięty został przez kochającą go ciotkę Anastazję.
Tych dwoje bohaterów Lilę i Aleksa połączy szczególna więź. Miłość i nienawiść, wystawiona wielokrotnie na próbę przyjaźń w najbardziej dramatycznych życiowych momentach.
Nie zdradzając zbyt wiele z wartkiej, nieprzewidywalnej akcji książki. Jej bohaterowie mijają się w swoim życiu, spotykają się w najważniejszych chwilach. Jednak to zawsze Aleks ratuje z opresji a Liliana zawodzi swym postępowaniem. Jest to skutek długotrwałego maltretowania, życia w ustawicznym strachu, kiedy ofiara zdeterminowana jest do tego stopnia, że staje po stronie oprawcy.
Niewyobrażalna samotność , mimo nieprzeciętnej urody, która staje się w pewnym momencie życia Liliany wręcz przekleństwem, brak oparcia w kimkolwiek, obniżone poczucie własnej wartości , „kupowanie miłości”, systematyczne samookaleczenie jako forma odreagowywania napięcia emocjonalnego (od szóstego roku życia) , autodestrukcyjne działania jak nałogi i towarzysząca depresja prowadząca do choroby somatycznej i myśli samobójczych – to przedstawiony w powieści szkic motywujący czasem niezrozumiałe dla czytelnika postępowanie głównej bohaterki.
Dla Lilliany jedynymi szczęśliwymi chwilami w życiu był w dzieciństwie krótki pobyt z Aleksem i jego ciotką Anastazją w modrzewiowym domku o nazwie Nadzieja, niedaleko wsi Bogusza w okolicach Nowego Sącza. Zauroczona dziewczynka rodzinnym domkiem Anastazji otoczonym jodłowymi lasami i szemrzącym górskim strumykiem, szczęśliwa ciepłem rodzinnym odzyskuje na krótką chwilę poczucie bezpieczeństwa i nadzieję na lepszą przyszłość.
Z pewnością niektórym czytelnikom powieść wydać się może typowym wyciskaczem łez czy absurdalną, kiedy to bohaterka z chorobą nowotworową udaje się z misją humanitarną do Iraku. Dla mnie ten czyn ma sens ( po co czekać na śmierć w łóżku, kiedy można ewentualnie zginąć niosąc pomoc) . Przede wszystkim książka jest o samotności i przemocy – pladze naszych czasów.

„ Nadzieja” – to pierwszy tom cyklu serii z Czarnym Kotem poruszającej współczesne problemy mogące dotyczyć każdego, jak osamotnienie, depresja czy bezdomność.
Treść powieści dotyczy życia osieroconej przez matkę dziewczynki – Liliany, wychowywanej przez ojca alkoholika obwiniającego córkę o śmierć żony. Sytuacja dziewczynki nie ulega polepszeniu nawet z chwilą, kiedy...