Po lekturze jej po przedniej książki Mały człowiek Tom, od razu sięgnęłam po kolejną, w myśl zasady, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Ta książka trochę przypomniała mi Hotel Marigold, lub książki Fannie Flag, choć to zupełnie inne „rodzaje” pisarstwa, ale jeśli lubicie tamte spodoba wam się i ta.

Ludzka menażeria występująca w tej niewielkiej w sumie powieści zadziwia barwnością i oszałamia mnogością, ale spokojnie nie pogubicie się na pewno.
Constantine genialnie wszystko po raz kolejny czytelnikom „zapodała”. W sposób prosty, ciepły i niezwykle urzekający. Bez dwóch zdań chwytając za serce.
Jest ciepło, cieplutko ale i gorzko-półsłodziutko, a… tytułowa Paulette, no właśnie po raz nieliczny w swoich peregrynacjach książkowych najzwyczajniej w świecie nie zgadłam :-) Wspaniałe uczucie!

Do tego niezwykłe ciepło i prostota w opisie dorosłych i dzieci (list i prośba aby się ktoś przyśnił), zwierząt a nawet przedmiotów czy rzeczy (podobał mi się sposób robienia farb).

Powieść wydana podobnie jak poprzednia w cudnych lnianych okładkach… ach.

Po lekturze jej po przedniej książki Mały człowiek Tom, od razu sięgnęłam po kolejną, w myśl zasady, że apetyt rośnie w miarę jedzenia. Ta książka trochę przypomniała mi Hotel Marigold, lub książki Fannie Flag, choć to zupełnie inne „rodzaje” pisarstwa, ale jeśli lubicie tamte spodoba wam się i ta.

Ludzka menażeria występująca w tej niewielkiej w sumie powieści zadziwia...