Zbiór krótkich opowiadań opartych na prawdziwych historiach Polaków i Ukraińców - ofiar ukraińskich nacjonalistów spod znaku OUN-UPA. Zbrodnia ludobójstwa widziana oczami 8-letniego polskiego chłopca - narratora, świadka i mimowolnego uczestnika tragedii.
Nie jest to książka dla wszystkich, choć wszyscy powinni zapoznać się z przerażającą historią stosunków polsko-ukraińskich w czasach II wojny światowej. Opowiadania Srokowskiego niestety mogą wywołać wiele negatywnych emocji; bulwersują i budzą nienawiść. Drastyczne obrazy sprawiają, że często bardziej wrażliwy czytelnik musi po prostu lekturę na chwilę odłożyć, by wrócić do niej po przerwie na "ochłonięcie". Tak było ze mną. Mimo że o wielu okrutnych sposobach mordowania czytałam choćby w tomiszczu Ewy Siemaszko, opowiadania Srokowskiego były dla mnie wstrząsające, tym bardziej, że lekturze towarzyszyła świadomość, że opisy nie są wytworem chorej wyobraźni autora, a oparte są na faktach.
To mocna lektura, ale warta polecenia. W końcu w Polsce tak bardzo poprawnej politycznie tak mało mówi się o tej ogromnej krzywdzie. Oficjalnie nie nazywa się jej nawet ludobójstwem. A wedle wszelkich definicji właśnie nim była...

Zbiór krótkich opowiadań opartych na prawdziwych historiach Polaków i Ukraińców - ofiar ukraińskich nacjonalistów spod znaku OUN-UPA. Zbrodnia ludobójstwa widziana oczami 8-letniego polskiego chłopca - narratora, świadka i mimowolnego uczestnika tragedii.
Nie jest to książka dla wszystkich, choć wszyscy powinni zapoznać się z przerażającą historią stosunków...