Dziwna myśl w mej głowie
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Kafamda Bir Tuhaflık
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2015-11-05
- Data 1. wyd. pol.:
- 2015-11-05
- Liczba stron:
- 690
- Czas czytania
- 11 godz. 30 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308060414
- Tłumacz:
- Piotr Kawulok
- Tagi:
- Nagroda Nobla literatura turecka miłość powieść obyczajowa przemiany obyczajowe przemiany społeczne rodzina Stambuł Turcja małżeństwo
- Inne
Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Literatura piękna.
Po 5 latach pisarskiego milczenia Orhan Pamuk powraca ze wspaniałą epicką opowieścią (700 stron!) o Stambule i jego mieszkańcach, ich miłościach, troskach i marzeniach. Uczta dla tych, którzy kochają dobrą literaturę i zatęsknili za dziełami tureckiego noblisty.
Uliczny handlarz, wędrujący w zimowe wieczory po nędznych, zaniedbanych ulicach Stambułu, to rzadkość. Mevlut Karataş jest jednym z ostatnich i coraz mniej mieszkańców miasta otwiera okna i drzwi na jego rzewne zawołanie: „Buzaa!” Za dnia ima się rozmaitych dorywczych prac: sprzedaży jogurtu, pilawu albo kelnerowania, za to nocą bierze wózek z butlami tradycyjnego tureckiego napoju, a nogi same niosą go przed siebie. Buza jest spuścizną po przodkach, przypomina ludziom o dawnych czasach i Mevlut nie wyobraża sobie życia bez niej, bez żartów z klientami i bez Stambułu, jego krętych uliczek, zakamarków, dzielnic, które zna jak własną kieszeń. Te długie wędrówki czynią Mevluta szczęśliwym, jednakże nie pozwalają zabezpieczyć bytu jego rodziny. A tę biedny Mevlut kocha ponad wszystko. Ma dwie śliczne córeczki i żonę Rayihę, którą poślubił wskutek pomyłki, porywając z małej wioski w Konyi nie tę dziewczynę, którą zamierzał...
Dziwna myśl w mej głowie to historia wielopokoleniowej rodziny przybyłej do Stambułu z biednej wsi na prowincji, a zarazem drobiazgowa kronika życia w mieście nad Bosforem w latach 1969–2012. Wraz z Mevlutem, jego ojcem, wujostwem, kuzynami i pozostałymi członkami stopniowo powiększającej się rodziny obserwujemy Stambuł na przestrzeni kilku dziesięcioleci i jesteśmy świadkami fascynujących przemian, jakim podlegała metropolia. Śledzimy następujące po sobie pucze wojskowe, zamachy bombowe w redakcjach gazet, korupcję urzędników, przemiany obyczajowe, plotki, marzenia i lęki, którymi żyją stambulczycy i widzimy, jak w miejscu dawnych gecekondu, prowizorycznych chatek wzniesionych przez ubogich imigrantów bez pozwoleń budowlanych na bezprawnie zasiedlonych działkach wyrastają wielkie wieżowce, a szerokie aleje wypierają stare kamienice. Miasto umiera i odradza się, a żyjący w nim ludzie wypełniają je swoimi opowieściami – o nieodwzajemnionych miłościach, aranżowanych małżeństwach, rodzinach, które raz są szczęśliwe, a raz nie, marzeniach o lepszym życiu, przyjaźni i nienawiści.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Moje to życie czy nie moje?
Jaką to niespodziankę może sprawić życie, gdy się porywa nie to dziewczę, o którym się marzyło!
Taka to sytuacja przydarzyła się młodemu Mevlutowi Karataşowi, gdy po 4 latach pisania listów do pięknej Rayihy zdecydował się zrealizować swoje pragnienia. I choć nie zamienił z nią ani słowa osobiście, to przy pomocy kuzyna Süleymana zorganizował uprowadzenie przychylnej mu dziewczyny, jednej z czterech córek Abdurrahmana Efendi zwanego Garbusem. Para zamieszkała w Stambule, stolicy świata, mieście, w którym już od kilkunastu lat przybyły z ubogiej wsi Mevlut pracował jako uliczny sprzedawca jogurtu i buzy.
Jego historia, zarówna ta sprzed małżeństwa (jej osią jest edukacyjne dorastanie i relacja z ojcem), a przede wszystkim ta po (rodzina, praca, rozpoznawanie tego, co ważne, kim się naprawdę jest) stanowi główny wątek dawno już oczekiwanej powieści popularnego w Polsce tureckiego pisarza noblisty Orhana Pamuka pt. „Dziwna myśl w mej głowie”. Bohater wyraźnie jest ulubieńcem narratora tej obszernej, bo prawie 700-stronicowej powieści. Specjalnie wprowadza on jego postać tak, by czytelnik miał świadomość, że warto o Mevlucie myśleć z uwagą i życzliwością, nawet gdyby się okazało, że nie podziela się szacunku dla jego postawy życiowej, jaki wybrzmiewa z opowieści. Zależy narratorowi, by opowieść została dobrze zrozumiana, dlatego deklaruje, że co jakiś czas będzie przypominał czytelnikom o znaczących cechach przystojnego Mevluta o mądrym spojrzeniu. Zabiegi demaskujące narracyjność opowieści pojawiać się będą zresztą co jakiś czas, także w głosach znaczących bohaterów, którzy zwracając się do czytelnika bezpośrednio, będą chcieli jedne informacje sprostować, inne dookreślić. Narrator obiecuje: w całej tej opartej na faktach książce niczego nie będę wyolbrzymiał i poprzestanę jedynie na uszeregowaniu dziwnych wydarzeń, które rzeczywiście miały miejsce. Dlaczego tak usilnie stara się przekonać czytelnika o autentyzmie historii? Odpowiedź tkwi zapewne w drugim wielkim temacie powieści: historii Stambułu. Sięga ona lat 50-tych XX wieku, gdy do miasta zaczęli napływać różnorodni kulturowo, religijnie i politycznie, przybysze z prowincji (nieuchronne tarcia i konflikty). A kończy się w 2012r., czyli 4 lata po tym, gdy autor rozpoczął pisanie historii niebanalnego sprzedawcy buzy. Nie tylko więc liczy się historia człowieka, ale i historia miasta. Choć głównie jego sfer peryferyjnych, rozumianych przestrzennie i ekonomicznie.
Historia Mevluta zaś to nie tylko opowieść o założeniu rodziny i małżeństwie, budowaniu relacji między właściwie obcymi sobie początkowo ludźmi. To także opowieść o poszukiwaniu szczęśliwego życia w dużym mieście. Pragnie go Mevlut, ale o własne i trwałe miejsce w otaczającej, nierzadko niespecjalnie przyjaznej rzeczywistości, walczą - przeróżnymi metodami - inni: choćby sprytniejsi od niego, ale dość niespokojni kuzyni Korkut i Süleyman czy jego politycznie zaangażowany przyjaciel Ferhat. Także kobiety, np. żyjąca wedle tradycyjnych reguł, niezbyt szczęśliwa Vediha, ale i niepokorna piękna Samiha. W ciągu tych ponad 50 lat w różnych sferach życia bohaterów (edukacyjnej, ekonomicznej, obyczajowej, religijnej) to, co tradycyjne ścierało się wielokrotnie z tym, co nowoczesne, zarówno w pozytywnym, jak i negatywnym sensie. Czas ten w Turcji bowiem był okresem przemian obyczajowych, religijnych i politycznych. Sam Stambuł zaś rozrastał się, przekształcał ekonomicznie, kapitalizował. Wobec tych wszystkich przemian należało się jakoś opowiedzieć. Narrator pozwala nam poznać różne ścieżki samookreślania się bohaterów. Nie wszystkie z nich prowadzą do życiowego sukcesu.
A Mevlut? Jest w nim jakaś skromność, stałość, oderwanie od tu i teraz, namysł nad sobą i światem, jakaś melancholijność - by użyć jednego z najpopularniejszych chyba określeń używanych przez rozlicznych krytyków w stosunku Pamukowych bohaterów. I niezmiennie wędruje ulicami Stambułu. Nocą.
„Dziwna myśl w mej głowie” - powieść warta niespiesznej lektury. Odwdzięcza się bogatą paletą emocji - od miłości do nienawiści - i olbrzymią czytelniczą przyjemnością, rozkwitającą ze strony na stronę.
Justyna Radomińska
Oceny
Książka na półkach
- 1 910
- 629
- 192
- 132
- 38
- 18
- 13
- 12
- 9
- 7
Opinia
Jako bezkrytyczna fanka powiesci Orhana Pamuka po przeczytaniu pierwszych stu stron, ba po przeczytaniu pierwszych 2,5 rozdziału byłam absolutnie wściekła! Dlaczego on mi to zrobił? Jak można tak ostentacyjnie celowo i brutalnie zamordować czytelniczą radość? I to mnie, tej która tak bardzo go wielbi od lat?!
Nie będzie to spoilerem, jesli napiszę, punkt kulminacyjny powieści wstawił Pamuk w pierwszym rozdziale. Nie będziesz zatem czytać z zapartym tchem, nie będziesz się zastanawiać co się dalej wydarzy, bo już wiesz!
Po tej feralnej konstatacji zostawiłam przeczytane 200 stron i wróciłam po 2 latach do tej książki. Zdążyłam zapomnieć przez ten czas, dlaczego mnie tak zirytowała. Trzecia księga dopowiada historię z samego początku i trzymałaby ona bardziej w napięciu, gdyby nie fakt, że ... przypomniały mi się pierwsze rozdziały.
Nie doceniłabym geniuszu Pamuka, gdybym napisała, że pokpił temat. Ten zabieg, choć tak mnie oburza, miał swój cel a tym celem jest zwrócenie uwagi nie na historię Mevluta i jego rodziny, ale na historię rozmowy z miastem, współistnienia ludzi i wrastania miasta w nich oraz ich w miasto. Nie jest to nowy wątek u Pamuka, czy w Cevdet Bey i Synowie, czy w Muzeum Niewinności czy Czarnej Księdze, miasto przedstawia się nie tylko jako tło, ale jak bohatera.
Po raz pierwszy jednak Pamuk zamiast obracać się w stronę nostalgii za przeszłością wrzuca bohaterów w zapał zmian ku zupełnie nam współczesnemu stylowi życia. Kontrast między przeszłością a dawnym życiem najwyraźniej prezentuje Mevlut, sprzedawca buzy.
W tej książce miał się pochylić Pamuk nad losem biednych, czego jak mu zarzucano, nigdy nie uczynił. Nie jest to równa książka pod tym kątem. Życie miejskie rozkwita dopiero w połowie powieści gdy dajemy się ponieść opowieściom o wzajemnych powiązaniach, koneksjach, zasadach na jakich funkcjonują protekcje i przyjaźnie. Początek (abstrahując od rozczarowującego zaplanowania rozdziałów) skłonił mnie jednak do zastanowienia się, czy aby na pewno mu się tych biednych uda zrozumieć? Zdecydowanie w toku rozwoju wydarzeń tło społeczne zyskuje na wyrazistości, jest dużo ciekawsze.
Kończąc, nie będzie to moja ulubiona książka Pamuka, raczej nie sięgnę po nią ponownie, jak to lubię czynić z poprzednimi. Niemniej rozbudziła ona we mnie nadzieję na nowe powieści Pamuka. Kto wie, może tym razem zamiast zwracać się ku nostalgicznej przeszłości, zderzy ze sobą arabską przeszłość z problemem uchodźców, Kurdów a może i prawicowych rządów w Turcji? Zakończenie "Dziwnej myśli..." skłania do wniosku, że może w głowie autora rodzi się pomysł na coś dużo bardziej aktualnego i mniej politycznie poprawnego. Życzyłabym sobie tego.
Jako bezkrytyczna fanka powiesci Orhana Pamuka po przeczytaniu pierwszych stu stron, ba po przeczytaniu pierwszych 2,5 rozdziału byłam absolutnie wściekła! Dlaczego on mi to zrobił? Jak można tak ostentacyjnie celowo i brutalnie zamordować czytelniczą radość? I to mnie, tej która tak bardzo go wielbi od lat?!
więcej Pokaż mimo toNie będzie to spoilerem, jesli napiszę, punkt kulminacyjny...