Michael jest graczem. Jak większość swoich rówieśników, najwięcej czasu spędza w wirtualnym świecie VirtNetu. Wniknąć do niego można nie tylko umysłem i ciałem. A jeśli, tak jak Michael, jest się hakerem - zabawa staje się jeszcze lepsza. Możesz łamać zasady, a te nie powstały bez powodu. Gdy jeden z uczestników gry, zaczyna mordować innych trzeba go powstrzymać. Służby VirtNetu potrzebują hakera, a ich wybór pada na Michaela i jego przyjaciół. Muszą dostać się do wnętrza gry, nie mając pewności, że granica miedzy realnością i grą nie zniknie.

Po pierwsze i chyba najważniejsze - nie miałam wcześniej styczności z twórczością Dashnera, a trochę mnie ciekawiła. Cała mania "Więźnia labiryntu" mnie ominęła. Niby zbierałam się do tej trylogii już kilka razy, ale nie zrobiłam tego. Czy teraz to się zmieni?
Co do jednego mam pewność. Książkę czyta się bardzo szybko. Rozdziały są krótkie, język dość prosty, a akcja cały czas pędzi na łeb na szyję. To wszystko sprawia, że lektura mija błyskawicznie. Ale czy to aby na pewno dobrze?

Bohaterowie nie są najlepiej nakreśleni. Ciężko się do nich przywiązać, bo właściwie najważniejszą rzeczą jaką o nich wiemy jest to, że uwielbiają grać i świetnie się na tym znają. Michael dla mnie jest typowym, niezdarnym bohaterem młodzieżówek. To jego znajomi nadają mu jakiegoś poziomu, odrobiną sarkazmu i poczucia humoru. On sam zupełnie nie przypadł mi do gustu, a wręcz mnie irytował.
Biegnąca w zastraszającym tempie akcja nie jest, ani plusem, ani minusem. Z jednej strony przyśpiesza lekturę, która momentami wydaje się nudna. A z drugiej sprawia, że cały czas coś się dzieje. To takie szczęście w nieszczęściu.

Powoli staje się to u mnie regułą, ale zaczynam uwielbiać czarne charaktery młodzieżówek. Tutaj jest podobnie. Najlepszy punkt tej książki, to właśnie złoczyńca. Niby obecny, a jednak taki tajemniczy i nieprzewidywalny. Cała tajemnica jaka jest wokół niego jest stworzona, nadaje mu fenomenalnego charakteru. Intryga, której jest częścią naprawdę wciąga i zajmuje. I właśnie to daje tej pozycji ogromnego plusa.

Nigdy nie byłam, i raczej nie zostanę, entuzjastą historii dotyczących gier komputerowych. Ta książka może być gratką dla takich osób, albo ciekawym początkiem dla kogoś kto tematem zaczyna się interesować. Bez wątpienia jest świetną lekcją o tym co może się stać, gdy granica między rzeczywistością, a fikcją zaczyna się zacierać.

Tekst z http://smieszna-nazwa.blogspot.com/

Michael jest graczem. Jak większość swoich rówieśników, najwięcej czasu spędza w wirtualnym świecie VirtNetu. Wniknąć do niego można nie tylko umysłem i ciałem. A jeśli, tak jak Michael, jest się hakerem - zabawa staje się jeszcze lepsza. Możesz łamać zasady, a te nie powstały bez powodu. Gdy jeden z uczestników gry, zaczyna mordować innych trzeba go powstrzymać. Służby...