Zacznę od tego co mnie skłoniło do sięgnięcia po to "dzieło", otóż jestem ogromną fanką wszystkich lektur o tematyce rodziny Borgiów więc nowa książka na rynku wywołała u mnie wielką radość. Dodatkowo bardzo podoba mi się wizualnie każde wydanie spod skrzydeł wydawnictwa Znak. Na okładce widniał napis iż jest to "nowa powieść zdobywcy literackiej Nagrody Nobla", co brzmiało zachęcająco.
I na tym ciepłych słów koniec.
Po pierwsze wygląd książki zawiódł mnie, poza ładną okładką w środku znalazłam czcionkę dla osób niedowidzących dzięki czemu książka ze 150 faktycznych stron miała ponad 300. Poza tym ilustracje znajdujące się co 2-3 rozdzialiki (trudno nazwać je rozdziałami) były szpetnymi (w moim odczuciu) nowoczesnymi kopiami starych, klasycznych dzieł sztuki, po których ktoś "futurystycznie" mazał długopisem tworząc tragedię dla oka. Tyle w sprawie wyglądu.
Po drugie treść. Od pierwszych kartek autor kipiał ironią w stosunku do opisywanego tematu, ale ok, może taki był zamiar. Z każdą kartką było tylko gorzej. Miało się wrażenie, że pisał tą książkę licealista, który połowę tekstu "przerżnął" od innych autorów, a w reszcie nie mógł się zdecydować czy pozostać przy faktach historycznych czy zrobić z tego powieść. Niezręcznie lawirował pomiędzy stylami, co pozostawiało niedokończone wątki, jak i totalne zagubienie podczas czytania.
To co uderza, a było już wspominane w poprzednich komentarzach to współczesna mowa w ustach historycznych postaci. To jakieś totalne nieporozumienie! Jak można pisać książkę której akcja dzieje się w XV/XVI wieku a książę zwraca się do papieskiej córki słowami "jeśli zostanę rozpoznany to mnie stąd wykopią" ... Nie było rozdziału, w którym nie pojawiały się podobne herezje.
Po trzecie postacie - mdłe, nijakie, infantylne. Książką miała opowiadać o jednej z najciekawszych rodzin w historii, która daje nam pełnymi garściami materiału na intrygi, zdrady, genialne posunięcia, jak i niezwykłe okrucieństwo i inteligencję. W zamian za to dostałam Lukrecję która sama nie wie czego chce, a momentami staje się "słodką-idiotką". Autor zabił w niej to co najlepsze.
Tak więc, daję 2 gwiazdki z czystej sympatii do Borgiów, bo po takiej lekturze Lukrecja powinna przewrócić się w grobie.

Zacznę od tego co mnie skłoniło do sięgnięcia po to "dzieło", otóż jestem ogromną fanką wszystkich lektur o tematyce rodziny Borgiów więc nowa książka na rynku wywołała u mnie wielką radość. Dodatkowo bardzo podoba mi się wizualnie każde wydanie spod skrzydeł wydawnictwa Znak. Na okładce widniał napis iż jest to "nowa powieść zdobywcy literackiej Nagrody Nobla", co...