Najsłabsza książka jaką w życiu czytałem. Lubię programowo złe książki, ta do nich nie należy.

Ani to powieść, ani motywacyjna. Fabuła to pusty śmiech, naiwna i pretekstowa. Dziur i nielogiczności jest tyle, że można by się pastwić w nieskończoność. Autor co chwilę porzuca wątki, skacze sobie po kanałach, by wyskoczyć nagle z puentą w stylu "w życiu istotne są tylko ważne rzeczy". Czyta się to jak pamiętnik zakompleksionej trzynastolatki.

Nic nie mam do Kominka, nie czytałem jego blogów, ale skoro jest najpopularniejszy w kraju, to coś w tym musi być, prawda? Tjaa... z naszą blogosferą musi być naprawdę kiepsko. Co chwilę łapałem się za głowę, nie mogłem uwierzyć, że koleś przepuścił coś takiego przez sito samokrytyki. Ale gość podobno kasuje nieprzychylne komentarze i żyje sobie w nimbie niezmąconej zajebistości. Krytyki "Thorna" i tak nie weźmie sobie do serca, bo zgodnie z tym co pisze, "wszyscy się mylą".

Rozbuchana warstwa graficzna i wydziwianie z fontami nie mają żadnego uzasadnienia. Książka zmieściła by się na pięćdziesięciu stronach. To nie powieść, tylko nowela.

Pożyczyłem tę książkę od koleżanki, która zrzuciła się ze znajomymi, by przeczytać ją dla beki. Bogu dzięki nie dałem autorowi zarobić. Kiedy dowiedziałem się, ile liczy sobie za to dzieło (45 zł za paperback!!!), to zakrztusiłem się herbatą.

Choć nie wydałem na tę książkę ani złotówki, czułem się jakby ktoś robił ze mnie debila, któremu trzeba ważne zdania wytłuszczać i wywalać wielkim fontem. Podobno społeczeństwo idiocieje, boję się, że takie zabiegi staną się w przyszłości standardem.

Pseudonim Jason Hunt sugeruje podbój zachodnich rynków... życzę powodzenia i światowej kariery. Czy to miało być skrzyżowanie Jasona Bourne'a z książek Ludluma, z Ethanem Huntem z Mission Impossible? Cóż, jak dla mnie, wyszedł Thorn... w tyłku.

Najsłabsza książka jaką w życiu czytałem. Lubię programowo złe książki, ta do nich nie należy.

Ani to powieść, ani motywacyjna. Fabuła to pusty śmiech, naiwna i pretekstowa. Dziur i nielogiczności jest tyle, że można by się pastwić w nieskończoność. Autor co chwilę porzuca wątki, skacze sobie po kanałach, by wyskoczyć nagle z puentą w stylu "w życiu istotne są tylko ważne...