"Przerażające, jak niewiele trzeba, żeby się zgubić, a my nie mamy najmniejszego wpływu na przeznaczenie."

Czasem nam się wydaje, że jesteśmy w stanie całkowicie zapanować nad wszystkim, co dzieje się w naszym życiu... Jednak to złudzenie - nie da się wszystkiego kontrolować, na wiele rzeczy nie mamy wpływu. Czasem coś uruchamia nieopanowaną lawinę wydarzeń, a nasze życie zaczyna przypominać kompletny chaos.

Życie Cristiny to właśnie taki katastrofalny chaos... Nie dość, że traci dom i dotychczasową pracę, to jeszcze przydarzyła jej się nieodwzajemniona miłość. Owszem, praca się znajduje, ale taka, która upokarza Cristinę na każdym kroku. No i jeszcze niechciani adoratorzy pogłębiają wrażenie, że Wszechświat uparł się zasypać ją niezbyt trafionymi darami...

Powieść Bosco jest bardzo dobra, ale zupełnie inna niż się spodziewałam. Liczyłam na chwilę niezbyt głębokiej, rozweselającej rozrywki - i owszem, ta powieść bywa zabawna, natomiast do wesołości tak naprawdę jej bardzo daleko... Śmiech podszyty jest smutkiem, bo przecież Cristina jest zwyczajnie nieszczęśliwa... Jej perypetie chwilami mogą wzbudzać śmiech, ale przez łzy. Jej życie to katastrofa, a ona desperacko miota się, próbując ją ogarnąć.

To wcale nie jest płytka, rozrywkowa książka. To powieść o szukaniu własnej drogi, o życiu w zgodzie ze sobą i akceptacji tego, co los nam zsyła. Bo dopiero gdy przestaniemy walczyć z życiem i mu się opierać, dostrzeżemy przed sobą ścieżkę, którą powinniśmy podążyć. A przede wszystkim - nie róbmy nic wbrew sobie, bo to nas tylko unieszczęśliwi.

Rewelacyjna powieść, skrywająca mądre przesłanie pod zabawną, dowcipną formą. Szczerze polecam.

"Przerażające, jak niewiele trzeba, żeby się zgubić, a my nie mamy najmniejszego wpływu na przeznaczenie."

Czasem nam się wydaje, że jesteśmy w stanie całkowicie zapanować nad wszystkim, co dzieje się w naszym życiu... Jednak to złudzenie - nie da się wszystkiego kontrolować, na wiele rzeczy nie mamy wpływu. Czasem coś uruchamia nieopanowaną lawinę wydarzeń, a nasze życie...