Lekka i krótka (tylko 150 stron!) historyjka o trzydziestoparolatce, która zakochała się i romansuje z żonatym facetem. Jest wkurzająca w swoim zaślepieniu i łatwowierności, daje się nieustannie wodzić za nos. Zrywa dopiero kiedy okazuje się, że ów mężczyzna romansuje nie tylko z nią.
To takie - można powiedzieć - studium przypadku, chyba bardzo stereotypowe. No i z happy endem (to już niekoniecznie takie stereotypowe).

Ogólnie lektura słaba, ale może będzie dobra dla kobiet które mają (lub miały) ten sam problem?

Lekka i krótka (tylko 150 stron!) historyjka o trzydziestoparolatce, która zakochała się i romansuje z żonatym facetem. Jest wkurzająca w swoim zaślepieniu i łatwowierności, daje się nieustannie wodzić za nos. Zrywa dopiero kiedy okazuje się, że ów mężczyzna romansuje nie tylko z nią.
To takie - można powiedzieć - studium przypadku, chyba bardzo stereotypowe. No i z happy...

z całą pewnością nie jest to lektura dla chłopaków! to babska opowieść o zaślepieniu zakochanej kobiety... lekka książka dla wytrwałych

z całą pewnością nie jest to lektura dla chłopaków! to babska opowieść o zaślepieniu zakochanej kobiety... lekka książka dla wytrwałych

Śmiechowa, ku przestrodze :P do przeczytania w 1,5h :)

Śmiechowa, ku przestrodze :P do przeczytania w 1,5h :)

Spore rozczarowanie. Miało być zabawnie, a tu humor jak z kiepskiej komedii amerykańskiej. Główna bohaterka naiwna i denerwująca. Lektura na jeden wieczór i tylko dla niewymagających praktycznie niczego od książki czytelników.

Spore rozczarowanie. Miało być zabawnie, a tu humor jak z kiepskiej komedii amerykańskiej. Główna bohaterka naiwna i denerwująca. Lektura na jeden wieczór i tylko dla niewymagających praktycznie niczego od książki czytelników.

Bardzo dobra książka!
Polecam! :-)

Bardzo dobra książka!
Polecam! :-)

Krótka historia, którą pochłonęłam w moment. Taka prosta i przyjemna.

Krótka historia, którą pochłonęłam w moment. Taka prosta i przyjemna.

Pomimo niskiej oceny postanowiłam przeczytać, gdyż bardzo podobała mi się książka tej autorki "Nie tacy oni straszni". Polecam bardziej tę drugą, ale "Skrajnie mylne sygnały" również mi się podobały. Miałam ochotę przeczytać coś lekkiego, nieskomplikowanego, zabawnego i krótkiego. I taka jest ta pozycja. Jeśli ktoś się spodziewa, że to powieść wysokich lotów, czy jakieś arcydzieło to po lekturze będzie zawiedziony. Książka do przeczytania w jeden wieczór. Ja się dobrze bawiłam czytając.

Pomimo niskiej oceny postanowiłam przeczytać, gdyż bardzo podobała mi się książka tej autorki "Nie tacy oni straszni". Polecam bardziej tę drugą, ale "Skrajnie mylne sygnały" również mi się podobały. Miałam ochotę przeczytać coś lekkiego, nieskomplikowanego, zabawnego i krótkiego. I taka jest ta pozycja. Jeśli ktoś się spodziewa, że to powieść wysokich lotów, czy jakieś...

Boże, ale mnie irytowała główna bohaterka tej książki! (chociaż mały format i duża czcionka, ledwo 150 stron to bardziej jak opowiadanko niż książka, ale dobra). Strasznie głupia i naiwna, ma powyżej 30lat a zachowuje się jakby miała 13. Ma telefoniczny romans z żonatym facetem, który ją buja na każdym kroku, a ona uparcie tego nie widzi i brnie w to jaki on cudowny oh ah, nie może spać czekając na smska, a jak on nie napiszę to pół dnia się martwi, chodzi z telefonem do kibla bo może mu się coś stało ojoj (a może własnie słodko śpi u boku żony ?). Grr
Jedyny plus, że jest napisana lekko i zabawnia, na pół wieczora

Boże, ale mnie irytowała główna bohaterka tej książki! (chociaż mały format i duża czcionka, ledwo 150 stron to bardziej jak opowiadanko niż książka, ale dobra). Strasznie głupia i naiwna, ma powyżej 30lat a zachowuje się jakby miała 13. Ma telefoniczny romans z żonatym facetem, który ją buja na każdym kroku, a ona uparcie tego nie widzi i brnie w to jaki on cudowny oh ah,...

Pomysł napisania przez autorkę książki o miłości "przez telefon" był dobry, jednakże wykonanie już nie. Infantylna główna bohaterka, absurdalna i naciągana zdecydowana większość scen oraz strasznie niezrozumiałe dla mnie zakończenie- to wszystko sprawiło, że powieści tej dałem jedynie dwie gwiazdki. O wiele bardziej podobała mi się inna powieść tej autorki- "Nie tacy oni straszni". Zaś "Skrajnie mylne sygnały to dla mnie rozczarowanie. Jedna z najgorszych książek, jaką kiedykolwiek czytałem.

Pomysł napisania przez autorkę książki o miłości "przez telefon" był dobry, jednakże wykonanie już nie. Infantylna główna bohaterka, absurdalna i naciągana zdecydowana większość scen oraz strasznie niezrozumiałe dla mnie zakończenie- to wszystko sprawiło, że powieści tej dałem jedynie dwie gwiazdki. O wiele bardziej podobała mi się inna powieść tej autorki- "Nie tacy...

Niestety tym razem nie obyło się bez rozczarowania. Historia była przewidywalna, mało oryginalna, błyskotliwego humoru niewiele, a bohaterka mnie irytowała swoją naiwnością i zachowaniem. Ja rozumiem, że ona taka miała być, ale Bri to już jak dla mnie szablonowa idiotka (zakochana z klapkami na oczach). Tak wiem, miłość bywa ślepa. Sama niejeden raz miałam podobne klapki na moich patrzałkach, może nawet byłam naiwną idiotką, pisywałam sms-y i to dużo, ale romansu z żonatym facetem jeszcze nie zaliczyłam (jeden błąd mniej). Patrząc w przeszłość można być ze sobą szczerym, albo chociaż próbować i spokojnie można doliczyć się kilku błędów z czystym sumieniem, być może to dlatego tak drażni mnie główna bohaterka. Naczytało się i naoglądało sporo, romanse żadną nowością nie są, słodkie słówka bywają dwuznaczne i dość często bywają też śmieszne, krótko mówiąc wszystko razem bywa oklepane i pachnie tanimi kłamstwami na kilometr. Szczególnie jeśli od początku do końca wszystko wydaje się szablonowe i raczej mało zaskakujące.

Ta książka broni się tylko tym, że faktycznie można się przy niej odprężyć. Jest bardzo krótka bo można ją spokojnie połknąć w dwie godzinki może nawet mniej jeśli ktoś szybko czyta. To takie babskie czytadełko – romansidełko. Oczywiście nie ma w tym nic złego, gdyż sama lubię sięgnąć po tego typu książki, jednak tym razem autorka poszła totalnie na łatwiznę. Może i chciała zwrócić uwagę czytelnika na problem jakim jest zniewolenie przez technologię, w tym wypadku w grę wchodzą sms-y. Uzależnienie od tej formy komunikacji, choć to też żadna nowość i ludzie od dawna flirtują ze sobą w ten sposób, nawet żyją w związkach na odległość i tak się codziennie komunikują. Nawet jeśli całość miała za zadanie śmieszyć to i tak wypadła blado w porównaniu z tym co Frederica Bosco pokazała w „Nie tacy oni straszni”. Mam mieszane uczucia do tej książki, bo z jednej strony jestem rozczarowana, a z drugiej dostałam to co chciałam, czyli odmóżdżacz. Proponuję przeczytać, zrelaksować się i zapomnieć. Przetrawić nie ma co, no może tylko prawdę życiową, że romanse są średnio fascynujące. Czy polecam? I tak i nie. Tak, jeśli masz ochotę na coś w tym stylu – ma być lekko i szybko. Nie, jeśli szukasz ambitniejszej literatury. A jeśli masz ochotę na naprawdę dobrą dawkę ironii i chcesz się nieźle pośmiać to proponuję sięgnąć po wspomnianą w tekście książkę autorki, która jest naprawdę dużo lepsza.

http://www.zapiski-okularnicy.pl/2017/10/skrajnie-mylne-sygnay-federica-bosco.html

Niestety tym razem nie obyło się bez rozczarowania. Historia była przewidywalna, mało oryginalna, błyskotliwego humoru niewiele, a bohaterka mnie irytowała swoją naiwnością i zachowaniem. Ja rozumiem, że ona taka miała być, ale Bri to już jak dla mnie szablonowa idiotka (zakochana z klapkami na oczach). Tak wiem, miłość bywa ślepa. Sama niejeden raz miałam podobne klapki na...