Właściwie nie pamiętam, dlaczego postanowiłam przeczytać "Złodziejkę", dość powiedzieć, że nie wiedziałam o tej pozycji kompletnie nic, nawet kiedy została napisana. Dopiero będąc już w połowie lektury wygooglowałam autorkę i wiele rzeczy stało się jasne, ale po kolei...

Powieść ma nieźle pomyślany wątek kryminalnej intrygi, a przy okazji jej dużym walorem są szczegółowe i klimatyczne opisy obyczajów, jak i architektury okresu wiktoriańskiego w Londynie i okolicach. Mamy smaczki typu stara biblioteka, przemysłowe dzielnice biedoty, szubienice i szpital dla obłąkanych w rolach głównych - dla miłośnika tej poetyki prawdziwa gratka. Niestety, językowi którym posługują się bohaterowie daleko do jakiejkolwiek stylizacji na wiek XIX, a już zupełnie nie rozumiem wpychanego na siłę wątku homoseksualnego, który z dobrze zapowiadającej się lektury zrobił tanie romansidło. Po przeczytaniu co nieco o autorce stało się jasne, że akcja nie mogła potoczyć się inaczej, ale moim zdaniem kompletnie zepsuło to całkiem dobry pomysł na neogotycki kryminał.

Na miejscu osób homoseksualnych czułabym się urażona, że ktoś w sposób tak oczywisty dokleja ten wątek miłosny, najwyraźniej twierdząc, że harlekinów dla tej grupy docelowej jeszcze na rynku nie ma.

4/10 za dobre tło powieści, ale ogólnie raczej nie polecam.

Właściwie nie pamiętam, dlaczego postanowiłam przeczytać "Złodziejkę", dość powiedzieć, że nie wiedziałam o tej pozycji kompletnie nic, nawet kiedy została napisana. Dopiero będąc już w połowie lektury wygooglowałam autorkę i wiele rzeczy stało się jasne, ale po kolei...

Powieść ma nieźle pomyślany wątek kryminalnej intrygi, a przy okazji jej dużym walorem są szczegółowe i...