Książka zdecydowanie wybitna. Opisująca zblazowanie wyższej klasy średniej zachodniego społeczeństwa. Nic mnie w niej nie zszokowało, nie zniesmaczyło ani nie zaskoczyło, może poza tym, że główny bohater niepokojąco przypomina mnie. To swoisty bilans posiadania współczesnej jednostki, który wychodzi na zero. Brak wartości, brak celów, hipokryzja, egoizm i egzystencja podtrzymywana właściwie tylko swoją własną inercją. Elita oparta na wyłącznym dążeniu do pieniędzy i przyjemności straciła swoją wartość dla społeczeństwa, przestała być motorem postępu, zatraciła poczucie obowiązku dawania przykładu, a co najważniejsze, tym samym i pieniądze, wydawane tylko na konsumowanie stały się mało pożyteczne, choć niezbędne do zaspokajania coraz bardziej wyrafinowanych potrzeb.
Ten czarny obraz rzeczywistości delikatnie łamie miłość, która się wydarza w tej historii, ale potraktowana jest właśnie jako przypadkowe, niespodziewane wydarzenie, bez szans na to, że może się powtórzyć. Autor nie czyni z niej przedmiotu poszukiwania sensu życia, mogącego zmotywować społeczeństwo do działania, ale raczej mało prawdopodobny wyjątek, którzy może przydarzyć się tylko nielicznym.
Ta miłość nie stanowi kontrapunktu, dla tego swoistego chocholego tańca współczesnego społeczeństwa opisanego przez autora. Została w tej książce przedstawiona wyłącznie przez pryzmat egoizmu i wyzuta z takich atrybutów jak troska czy zazdrość, ona nie daje nadziei, nie ożywia duszy.

Co prawda, jeden z najwybitniejszych cytatów XX wieku pochodzi z tej książki: "Wszystko może nas spotkać w życiu, przede wszystkim zaś nic.", ale moim zdaniem jej sens lepiej opisuje inny: "Nies­te­ty, brak chęci do życia nie wys­tar­cza, by mieć ochotę na śmierć.".

Być może już tylko ból jest ostatnim realnym uczuciem, które jest w stanie zmotywować pozbawioną głębszych wartości jednostkę do życia, a nawet do śmierci...

Książka zdecydowanie wybitna. Opisująca zblazowanie wyższej klasy średniej zachodniego społeczeństwa. Nic mnie w niej nie zszokowało, nie zniesmaczyło ani nie zaskoczyło, może poza tym, że główny bohater niepokojąco przypomina mnie. To swoisty bilans posiadania współczesnej jednostki, który wychodzi na zero. Brak wartości, brak celów, hipokryzja, egoizm i egzystencja...