Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka zdecydowanie wybitna. Opisująca zblazowanie wyższej klasy średniej zachodniego społeczeństwa. Nic mnie w niej nie zszokowało, nie zniesmaczyło ani nie zaskoczyło, może poza tym, że główny bohater niepokojąco przypomina mnie. To swoisty bilans posiadania współczesnej jednostki, który wychodzi na zero. Brak wartości, brak celów, hipokryzja, egoizm i egzystencja podtrzymywana właściwie tylko swoją własną inercją. Elita oparta na wyłącznym dążeniu do pieniędzy i przyjemności straciła swoją wartość dla społeczeństwa, przestała być motorem postępu, zatraciła poczucie obowiązku dawania przykładu, a co najważniejsze, tym samym i pieniądze, wydawane tylko na konsumowanie stały się mało pożyteczne, choć niezbędne do zaspokajania coraz bardziej wyrafinowanych potrzeb.
Ten czarny obraz rzeczywistości delikatnie łamie miłość, która się wydarza w tej historii, ale potraktowana jest właśnie jako przypadkowe, niespodziewane wydarzenie, bez szans na to, że może się powtórzyć. Autor nie czyni z niej przedmiotu poszukiwania sensu życia, mogącego zmotywować społeczeństwo do działania, ale raczej mało prawdopodobny wyjątek, którzy może przydarzyć się tylko nielicznym.
Ta miłość nie stanowi kontrapunktu, dla tego swoistego chocholego tańca współczesnego społeczeństwa opisanego przez autora. Została w tej książce przedstawiona wyłącznie przez pryzmat egoizmu i wyzuta z takich atrybutów jak troska czy zazdrość, ona nie daje nadziei, nie ożywia duszy.

Co prawda, jeden z najwybitniejszych cytatów XX wieku pochodzi z tej książki: "Wszystko może nas spotkać w życiu, przede wszystkim zaś nic.", ale moim zdaniem jej sens lepiej opisuje inny: "Nies­te­ty, brak chęci do życia nie wys­tar­cza, by mieć ochotę na śmierć.".

Być może już tylko ból jest ostatnim realnym uczuciem, które jest w stanie zmotywować pozbawioną głębszych wartości jednostkę do życia, a nawet do śmierci...

Książka zdecydowanie wybitna. Opisująca zblazowanie wyższej klasy średniej zachodniego społeczeństwa. Nic mnie w niej nie zszokowało, nie zniesmaczyło ani nie zaskoczyło, może poza tym, że główny bohater niepokojąco przypomina mnie. To swoisty bilans posiadania współczesnej jednostki, który wychodzi na zero. Brak wartości, brak celów, hipokryzja, egoizm i egzystencja...

To moja pierwsza książka tego autora, ale zakupiłem 4 więc chcąc nie chcąc jeszcze po niego sięgnę.
Nie jestem zachwycony, treści w niej jest tyle, że wystarczy co najwyżej na nowelkę, a nie powieść. Wszystko jest w tej książce płytkie, rozumiem, że to celowy zabieg, ale mi się nie podoba jej forma. Powierzchowne opisy sytuacji pozostawiane do interpretacji czytelnika, są tak słabo zarysowane, że nie pobudzają do zastanowienia. Nie ma tych haków, które powodują, że chcemy odstawić na chwilę dobrą książkę, żeby przemyśleć jakiś opisany problem.
Płytki w formie opis, płytkiego świata z płytkimi postaciami i z płytkim de facto morałem powoduje, że całość odebrałem jako byle jaką. (Poczucie tej bylejakości spotęgowały błędy gramatyczne i językowe występujące w tłumaczeniu tej powieści.)
Gdyby nie dystans autora do tej historii, dający się wyczuć między wierszami, książka byłaby nie do strawienia. Oczywiście ten dystans, prosta forma, obiektywny język i szablonowość, które składają się w definicję 'nudy', och przepraszam 'mapy', mają korespondować z tytułem, ale to za mało, żeby zainteresować. Być może, mnie po prostu mapy nie pobudzają do rozmyślania o terytorium, być może autor powinien wbić gdzieś w tę mapę jakieś chorągiewki. Przeczytałem, szybko lecz bez emocji tak, jak się ogląda mapę.

Szczerze mówiąc, ponieważ "Sto lat samotności" Márqueza zostało już dawno napisane i to sto razy lepiej niż ta powieść, nie wiem po co było tracić czas na pisanie "Mapy i terytorium".

To moja pierwsza książka tego autora, ale zakupiłem 4 więc chcąc nie chcąc jeszcze po niego sięgnę.
Nie jestem zachwycony, treści w niej jest tyle, że wystarczy co najwyżej na nowelkę, a nie powieść. Wszystko jest w tej książce płytkie, rozumiem, że to celowy zabieg, ale mi się nie podoba jej forma. Powierzchowne opisy sytuacji pozostawiane do interpretacji czytelnika, są...