Z początku (około 300 stron) "Bohater Wieków" wydaje się nudną, na siłę ciągnącą się opowieścią. Trochę nudy, potem ciekawy zwrot akcji, potem użalanie się nad wszystkim, nuda, zwrot akcji etc. Powiało trochę pierwszym tomem "Z mgły zrodzony", a może i nawet jeszcze gorsze wydanie. Gdyby była napisana tak cała książka to "Bohater wieków" otrzymałby u mnie ocenę mocno naciągniętą 5/10.

Jednakże po 300 stronie wielkie BUM! Albo uderzyła Brandona "zdradliwa" wena, albo doznał przebłysku. Akcja ruszyła z kopyta. Wiele rzeczy zaczęło się wyjaśniać, nabierać sensu. Strony chłonęło się w ekspresowym tempie. Zacząłem ponownie czuć akcję, podobnie jak w całym drugim tomie. Gdybym miał więcej wolnego czasu na czytanie to maksymalnie dwa dni i książka zostałaby zjedzona. Dzięki owemu przebłyskowi Brandon wbił z miernej 5 na mocną 9 (na 10 musiałby zapracować całą książką).

By się zbytnio nie rozpisywać się oraz nie "spoilerować", podsumowanie:
Minusy
-częste "literówki"
-pierwsze 300 stron nudy, zadumy, "biadolenia"

Plusy
+po 300 stronie powrót do dobrej opowieści
+wyjaśnienie wielu rzeczy, spraw etc. z poprzednich tomów
+szybka, dynamiczna, interesująca akcja
+wnosi "zagadkę" do całego Cosmere prac Brandon'a Sanderson'a
+zaskakujące momenty

Z początku (około 300 stron) "Bohater Wieków" wydaje się nudną, na siłę ciągnącą się opowieścią. Trochę nudy, potem ciekawy zwrot akcji, potem użalanie się nad wszystkim, nuda, zwrot akcji etc. Powiało trochę pierwszym tomem "Z mgły zrodzony", a może i nawet jeszcze gorsze wydanie. Gdyby była napisana tak cała książka to "Bohater wieków" otrzymałby u mnie ocenę mocno...