Rzadko kiedy sięgam po debitu z dziedziny fantastyki. Głownie dlatego, że często okazują się bardzo słabe i bez polotu. Dzięki mężowi złamałam tą tradycję. Co z tego wynikło?

Mark Lawrence – mąż i ojciec, w wolnych chwilach od opieki nad dziećmi i pisania zajmuje się warzeniem piwa i unikaniem majsterkowania. Prowadzi badania na temat zawiłości sztucznej inteligencji. Upoważniono go do wglądu w tajne informacje przez dwa rządy – amerykański i brytyjski.

Jorg Ancrath, ukochany syn królowej, cieszący się najwyższymi przywilejami jako następca tronu. Jeden wieczór, podczas którego ginie jego matka i młodszy brat, przekreśla wszystko co dobre w jego życiu. Dzisiaj jego światem rządzi zemsta, chaos, zniszczenie i gorycz. Nie boi się nikogo. Nie cofnie się przed niczym. Budzi postrach zarówno wśród żywych jak i umarłych. On sam boi się tylko jednej rzeczy – koszmarów przeszłości.

Wielu ludzi ma z tym debiutem problem. Bo język zbyt dosadny. Bo przemoc i wulgaryzmy. Bo dziwna konwencja. Zgodzę się, że to nie jest książka dla wszystkich. Trup ściele się gęsto. Wszystko okraszone barwnymi opisami. Ktoś, kto ma wrażliwy żołądek może nie być z tego zadowolony.

Ja na szczęście jestem z tych co doceniają barwne opisy i nie przeszkadzają mi wulgaryzmy. Co więcej, uwielbiam ironiczne poczucie humoru. A tego tu jest dużo. Może i poziom humoru nie jest najwyższych lotów ale tego akurat potrzebowałam.

Długo mi zajęło zanim zorientowałam się w jakiej konwencji napisana jest książka. Autor miesza wiele wątków i zmusza czytelnika do zastanowienia się w jakim czasie napisana jest powieść skoro bohaterowie znają Nietzschego, mimo że według tego co pisze autor fabuła dzieje się w średniowieczu. Dopiero w połowie książki zrozumiałam o co chodzi. A i tak nie udało mi się do tego dojść samej, tylko z pomocą męża. Wielkie brawa za konwencję dla autora. Z czymś takim wcześniej się nie spotkałam.

Książkę czyta się szybko, styl pisania jest bardzo przyjemny. Fabuła czasami jest trochę chaotyczna ale podejrzewam, że to wina warsztatu początkującego pisarza. Jak na debiut i tak jest dobrze. Czytałam gorzej poprowadzone fabuły, tworzone przez bardziej doświadczonych pisarzy w dziedzinie fantastyki.

Na okładce książki czytamy ” Niektórzy twierdzą, że Książę Cierni to najlepsza epicka fantasy od czasów cyklu Pieśni Lodu i Ognia G.R.R. Martina. „. Tutaj oczywiście marketingowcy przesadzili ale nie ma co ukrywać – Książe Cierni to po prostu dobry debiut, warty przeczytania. Z czystym sumieniem mogę go polecić dla fanów fantasy. Gwarantuję dobrą zabawę. :)

Rzadko kiedy sięgam po debitu z dziedziny fantastyki. Głownie dlatego, że często okazują się bardzo słabe i bez polotu. Dzięki mężowi złamałam tą tradycję. Co z tego wynikło?

Mark Lawrence – mąż i ojciec, w wolnych chwilach od opieki nad dziećmi i pisania zajmuje się warzeniem piwa i unikaniem majsterkowania. Prowadzi badania na temat zawiłości sztucznej inteligencji....