"...let's say people are books. Everyone who comes into our lives is given a glimpse of a few of our pages. If they like us, we show them more pages. If we like them, we want them to see the unedited parts. Some people may make notes in the margins. Leave their marks upon us and our story. But ultimately, the words that are printed—that represent us as a person—don't change without our permission."

Po bardzo pozytywnym odbiorze "Złego Romea" nie chciałam czekać na polskie tłumaczenie i zdecydowałam się na angielską wersję "Broken Juliet". Nie była to jednak dla mnie ta sama przyjemność z czytania jak z poprzedniczką, a powód jest prosty - za dużo słodyczy. Wydawałoby się, że dramat jaki przechodza bohaterowie powinien zrównoważyć nadmiar przesłodzonych deklaracji dozgonnej miłości, ale dla mnie to i tak zbyt wiele. Autorka obrała dobry kierunek mieszając przeszłość z teraźniejszością, gdyż sądzę, że dawkowanie informacji było jednynym bodźcem, który zachęcał mnie by czytać dalej, ale w pewnym momencie przestałam czuć to co bohaterowie, bo byłam zwyczajnie znudzona. Ostatnie dwa rozdziały przekartowałam, bo zwyczajnie nie miałam już siły ciągnąć dalej tego teatru. Troszkę relacja Ethana i Cassie stała się przerysowana, wręcz karykaturalna i nie umiałam tego obejść. Rozumiem, że autorka chciała jak najlepiej oddać intensywność miłości głównych postaci, ale co za dużo to nie zdrowo. Przyjemna lektura, ale jednak należąca do tych, o których już jutro nie będę nawet pamiętać.

"...let's say people are books. Everyone who comes into our lives is given a glimpse of a few of our pages. If they like us, we show them more pages. If we like them, we want them to see the unedited parts. Some people may make notes in the margins. Leave their marks upon us and our story. But ultimately, the words that are printed—that represent us as a person—don't change...