Uwielbiam Kunderę, ale nie uwielbiam tej książki. Tę książkę po prostu cenię.

Jestem dla Kundery wtedy, kiedy opowiada o stanie emocjonalnym, o skomplikowanych relacjach, ale nie z perspektywy detektywa, a z pozycji obcego, który wszystko o relacji wie i umie czytać w myślach.
Agnes jest naszkicowana tak pięknie, że fragmenty o niej czytałem wolno, dokładnie, STARANNIE i nie jeden raz. Piękny obraz kobiety, która ma tylko nierozwiązanych spraw i tak bardzo je ceni, tak bardzo chowa. Niesamowite, intymne opisy jej stanu, jej odczuwania, jej samopoczucia.
W ogóle, choć w portrecie Agnes jestem zakochany, część poświęcona całej rodzinie, siostrze i jej miłosnych słabościach, córce i jej niedopowiedzianym dojrzewaniu, wygrywa w tym utworze. Dla tych fragmentów żyję, dla tych fragmentów czytam Kunderę.
Jako detektyw i ówczesny pesymista wzbudza we mnie pewną gorycz, ale takiego dostaję i takiego przyswajam! Dziękuję!

Uwielbiam Kunderę, ale nie uwielbiam tej książki. Tę książkę po prostu cenię.

Jestem dla Kundery wtedy, kiedy opowiada o stanie emocjonalnym, o skomplikowanych relacjach, ale nie z perspektywy detektywa, a z pozycji obcego, który wszystko o relacji wie i umie czytać w myślach.
Agnes jest naszkicowana tak pięknie, że fragmenty o niej czytałem wolno, dokładnie, STARANNIE i...