Naprawdę bardzo lubię się z twórczością Pani Barbary Rosiek, więc kolejna książka była dla mnie pozycją obowiązkową. Ze wszystkich dotychczasowych "Ćpunka" przekonała mnie najmniej, może dlatego, że to już było. Świat już o tym słyszał, to światem wstrząsnęło i historia, choć tragiczna, ale powtórzona po raz kolejny, wręcz w identyczny sposób nie kupiła mnie tak mocno, jak za pierwszym razem. Niemniej jednak zdecydowałam się na zakup "Skazanej" i dokończenie tej historii tak, jak na to przystało.

"Skazana" jest kontynuacją opowieści o młodziej, nastoletniej dziewczynie, narkomance, jej perypetiach - o powrocie (ciężkim powrocie) do domu, o tragedii jej najbliższych, o chorobie i w końcu o nałogu. To, co przekonało mnie bardziej do "Skazanej" niż do "Ćpunki" to właśnie ta wieloaspektowość. Dziewczyna opisała nam to, co przeżywała jej rodzina, widząc ją tak naprawdę kończącą swoje życie, jedyną córkę rodziców, jedyną wnuczkę dziadków. Opisywała zmagania z chorobą, z walką toczoną co dnia ze sobą samą, ze wszystkimi fizycznymi i psychicznymi dolegliwościami. Pojawił się też bardzo wyraźny wątek samotności, walki o matczyną miłość i uwagę. I w końcu sam nałóg, który akurat w tej części powieści o losach Anki Piórko, był tak naprawdę już tylko dodatkiem do całej tej kompozycji.
Oczywiście tragiczne zakończenie, które zamyka nam całą historię i które zarazem myślę mocno wpływa na odczucia czytelnika.

Mamy tutaj cały czas do czynienia z formą pamiętnika, niemniej jednak jest to forma spójna, zrozumiała, czytelna dla każdego odbiorcy niezależnie od wieku.

Żeby było jasne - nie oceniam tu życia tej dziewczyny, jak wspomnieli moi przedmówcy. Oceniam książkę, jako produkt, który otrzymujemy do przeczytania, jego fabułę i to, w jaki sposób wpływa na odbiorcę.

Książka jest warta polecenia, tak jak każda Pani Rosiek. Oczywiście w całości. Dla kogoś, kto nigdy nie miał do czynienia z tego typu literaturą, myślę, że będzie to doskonały, acz naprawdę zatrważający i bardzo emocjonujący początek.

Naprawdę bardzo lubię się z twórczością Pani Barbary Rosiek, więc kolejna książka była dla mnie pozycją obowiązkową. Ze wszystkich dotychczasowych "Ćpunka" przekonała mnie najmniej, może dlatego, że to już było. Świat już o tym słyszał, to światem wstrząsnęło i historia, choć tragiczna, ale powtórzona po raz kolejny, wręcz w identyczny sposób nie kupiła mnie tak mocno, jak...