Muszę przyznać, że autorce udało się stworzyć bardzo wiarygodną historię i główną bohaterkę. Aż nie chce się wierzyć, że Lillian Dunkle to postać fikcyjna. Tłem opowieści są prawdziwe wydarzenia, obok postaci fikcyjnych pojawiają te autentyczne. Prawda łączy się z fikcją literacką tak spójnie, że często trudno odnaleźć granicę. Powieść napisana jest w pierwszej osobie. Narratorką jest główna bohaterka – wielki atut tej książki. Trudno przejść obok niej obojętnie. Malka wzbudza mnóstwo emocji – od żalu po podziw czy irytację. Ta kobieta idzie swoją drogą, na przekór wszystkiemu uparcie dąży do celu, jest bezwzględna, ale ma też swoje słabości. Jest bardzo zaangażowana w pracę, w osiągnięcie sukcesu, jednocześnie potrafi być też mistrzynią zemsty. To bardzo barwna postać, nieszablonowa, niepokorna, nie dająca się zamknąć w żadne ramy. Ma swoje dziwactwa i charakterystyczne powiedzonka. „Ukamienujcie mnie” powtarza tak często, że czasami faktycznie ma się chęć to zrobić.

„Królowa lodów z Orchard Street” to niemal powieść idealna. No właśnie niemal, w moim odczuciu małe skrócenie tej sporych rozmiarów książki wyszłoby jej na dobre. Jest naprawdę rewelacyjnie, ale mogłoby być jeszcze lepiej. Zbytnia drobiazgowość osłabia zainteresowanie czytelnika . W tej książce są fragmenty od których naprawdę trudno jest się oderwać, ale są też i takie, których nie czyta się z zapartym tchem. Jest to jednak niewielkie zastrzeżenie, bo ogólnie powieść zrobiła na mnie ogromne wrażenie.

Cała opowieść jest bardzo ciekawa, zaskakująca, napisana z dużym rozmachem, poczuciem humoru i fantazją. Czyta się ją naprawdę dobrze, mimo iż często autorka przeskakuje od bieżących wydarzeń do przeszłości i odwrotnie. Gwiazdą tej powieści są też oczywiście lody, dlatego w drodze powrotnej z księgarni nie zapomnijcie wskoczyć do sklepu spożywczego po sporą porcję tego smakołyka. Może się on okazać niezbędny w trakcie czytania "Królowej lodów z Orchard Street".

http://korcimnieczytanie.blogspot.com/2016/03/susan-jane-gilman-krolowa-lodow-z.html

Muszę przyznać, że autorce udało się stworzyć bardzo wiarygodną historię i główną bohaterkę. Aż nie chce się wierzyć, że Lillian Dunkle to postać fikcyjna. Tłem opowieści są prawdziwe wydarzenia, obok postaci fikcyjnych pojawiają te autentyczne. Prawda łączy się z fikcją literacką tak spójnie, że często trudno odnaleźć granicę. Powieść napisana jest w pierwszej osobie....