„Saga wizji paradoksalnych” to książki czerpiące z mitologii, religii, legend, baśni. Bohaterami są tu demony, dychy, nimfy, czarodzieje, Śmierć, Nekromanci, elfy i wiele innych magicznych i nieprawdopodobnych istnień. Kolejne tomy zabierają czytelników w świat bardzo prawdopodobny, przepełniony bardzo ludzkimi uczuciami, rozterkami. Głównym bohaterem jest tu demon i jednocześnie Jasnowidz Paradoksu Haru. Akcja toczy się wokół morderstwa popełnionego przez Skrytobójców, reguł Sandykatu oraz udziale bezwzględnej Plage, która z jednej strony zachwyca, a z drugiej przeraża. Będąca całkowitym przeciwieństwem Haru bohaterkę przyciąga do niego nieznana siła powodująca spustoszenie.
Od pierwszych stron „Odrodzenia” czytelnik przekonuje się, że będzie miał do czynienia z wielką dawką przemocy, jaką wzajemnie zadają sobie bohaterowie. Zło wyłania się z każdej strony, a z czasem tylko narasta. W tej samej konwencji utrzymany jest kolejny tom „Potrępienie”, w którym Haru za pośrednictwem Eliary i Plage będzie doskonalił swoje umiejętności. W tomie tym autorka kontynuuje wątek miłosny przerwany po namiętnym pocałunku. Kiedy wydaje nam się, że nastąpi koniec, że teraz pozostaje bohaterom wyznanie swoich uczuć Plage odtrąca zakochanego Haru i ucieka do Zaświatów. Książka zmusza do postawienia bardzo ważnych pytań: Czym jest związek dwóch dusz? Czy uczucie może przełamać wszelkie przeszkody? Zakochany Haru cierpi, szuka kogoś, kto będzie wiedział, gdzie ją znaleźć. Zadanie nie jest łatwe, bo poszukiwana ciągle ucieka. Jaki ma powód, aby nie chcieć zdradzić tajemnicy siostry? Czy pozostawiony przez Plage list będzie wystarczającym odstraszeniem?
„Potępienie” to opowieść o przemocy, jaką obdarzają się bohaterowie, realizowaniu własnych interesów, dbania o swoją skórę, knuciu, walce o władzę, wpływy, uznanie. W takich realiach Haru musi zmusić Eliarę do pomocy. Nimfa początkowo nie ma wyboru i chroniąc siebie pomaga w drodze do Zaświatów. Z czasem sytuacja się zmienia: staje się wierną towarzyszką gotową na poświęcenie.
„Potępienie. Saga wizji paradoksalnych” to jedna z tych książek, po których przez opis na okładce spodziewamy się zupełnie czegoś innego niż oferuje książka jako całość. Gdyby opis dotyczył jej połowy byłby idealny, a celem bohatera byłoby zdążenie, wyzwolenie, uratowanie przed zagrożeniami oraz szczęśliwe życie z ukochaną, która obdarzyłaby go ciepłem i zrozumieniem. Zakończenie też byłoby bardziej przewidywalne: uratował i żyli długo i szczęśliwie. Ku mojemu zaskoczeniu to dopiero połowa lektury. Bohaterowie muszą zmierzyć się ze swoimi wrogami, uczuciami, myślami.
Książki napisane są lekki, prostym stylem. Akcja jest bardzo szybka, a zdania w stronie czynnej dodają jej dodatkowej dynamiki. Książkę polecam wszystkim miłośnikom gatunku.

„Saga wizji paradoksalnych” to książki czerpiące z mitologii, religii, legend, baśni. Bohaterami są tu demony, dychy, nimfy, czarodzieje, Śmierć, Nekromanci, elfy i wiele innych magicznych i nieprawdopodobnych istnień. Kolejne tomy zabierają czytelników w świat bardzo prawdopodobny, przepełniony bardzo ludzkimi uczuciami, rozterkami. Głównym bohaterem jest tu demon i...