Mieszkała z nim pod jednym dachem, kochała go, ale on nagle… ZNIKNĄŁ.

Zniknięcie męża Mii nie było jednak dosłowne – zniknął, ale pojawił się w nowej postaci! Tak jak kostka lodu na mojej dłoni zaczęła się topić i przemieniać w wodę… On wciąż z nią mieszka, je śniadania i rozmawia, jednak już nie jako człowiek, któremu obiecywała miłość przed ołtarzem. Zmieniła mu się osobowość, utracił umiejętność empatii, zmienił przyzwyczajenia, stał się agresywny, a nawet zmienił ton głosu… Przestał być tym samym człowiekiem – wcześniejszy Frederik zniknął, a w jego miejscu pojawił się nowy, obcy mężczyzna!

Mam jednak wrażenie, że każdy z nas trochę znika – zmienia się pod wpływem życiowych doświadczeń. Mia też w pewnym sensie zniknęła – przestała być zakochaną na śmierć i życie żoną, posmutniała i nie mogła się odnaleźć w nowej sytuacji. Sama znikałam już parę razy – czasem gwałtownie, a czasem powoli – dojrzewając i doroślejąc. Gwałtowna zmiana jednego z aspektów naszego życia, w przypadku Mii choroba Fredrika, sprawia, że wszyscy w pewnym sensie znikają i odradzają się na nowo – w nieco innej, dostosowanej do nowych warunków postaci.

Akcję książki poznajemy z perspektywy Mii. To ona prowadzi nas przez świat własnych emocji, rozmyślań i fantazji. Pokazuje nam nowego Frederika, ale również wraca myślami do tego, jaki był wcześniej i analizuje zmiany, jakie w nim zachodziły przez ostatnie lata. Dodatkowo sprzecza się z synem, który przeżywa chorobę ojca i nie umie się odnaleźć w nowej rzeczywistości. Czyny Frederika rzutują na ich wspólne życie i zmuszają do wielkich zmian (jakich i dlaczego? Nie zdradzę! Ciekawscy dowiedzą się z opisu na okładce). Mia musi radzić sobie z własnymi uczuciami, a przy tym dbać o syna i jakiegoś obcego człowieka, który wygląda jak jej mąż, ale tak naprawdę – ma tylko jego twarz.

Znikasz poruszyło mnie do głębi i sprowokowało do zastanowienia się nad tym, jak można żyć w takiej sytuacji… Współczułam Mii z całego serca i z każdą przeczytaną stroną zaprzyjaźniałam się z nią coraz bardziej. Rozumiałam ją, widziałam świat jej oczami – przez chwilę żyłam jej życiem – pełnym strachu, cierpienia i niepewności. Razem z nią obserwowałam Fredrika i zastanawiałam się, kiedy znów będzie miał prześwit świadomości i dawnego siebie… Ta krótka wycieczka po uczuciach zagubionej kobiety uświadomiła mi jedno – mam niesamowite szczęście – mam rodzinę, przyjaciół, pracę, dom i przede wszystkim jestem zdrowa!

Autor miał wspaniały pomysł, aby narratorem zrobić właśnie Mię – to ona najbardziej cierpi ze względu na chorobę męża. Dzięki temu czytającemu łatwiej się wczuć w losy bohaterów, poczuć tragizm sytuacji i zrozumieć emocje, jakie budzi ta choroba wśród najbliższych osoby chorej.

Dawno nie czytałam tak mądrej książki… Znikasz uczy nas, w jaki sposób działa mózg i dlaczego procesy, które zachodzą w organizmie mają tak niesamowity wpływ na zachowanie. Pokazuje dramat rodziny, której życie wywraca się do góry nogami… Co jakiś czas w książce pojawiają się fragmenty, które dokładnie tłumaczą m.in. czym jest neurogilozofia, perseweracja, konsekwencje uszkodzenia kory około oczodołowej, czym jest test hazardzisty i co pozwala sprawdzić, a nawet czy istoty ludzkie mają wolną wolę.

Jestem pedagogiem, a pracę magisterską pisałam w dużej mierze właśnie o mózgu i zachodzących w nim procesach (głównie podczas uczenia się), ale Jungersen nauczył mnie m.in. tego, w jaki sposób funkcjonują nastoletnie dzieci i dlaczego czasem zachowują się tak irracjonalnie!

To niesamowite, że to, jacy jesteśmy w dużej mierze zależy od hormonów (kobiety na pewno wiedzą, co mam na myśli – zwłaszcza te, które dobrze znają PMS) oraz od procesów neurobiologicznych zachodzących w naszym mózgu! Książka podaje, że aż 1 na 8 osób po 45 roku życia ma uszkodzony mózg i zupełnie nic o tym nie wie… Co prawda tych „uszkodzeń” zwykle nie da się wyleczyć, więc nie trzeba się niepotrzebnie badać, ale to i tak zaskakujące! Kto wie – może któryś z naszych znajomych nagle zaczął się inaczej zachowywać właśnie dlatego, że ma uszkodzony mózg!

Wiem, że recenzja jest długa, ale po lekturze tej książki kotłuje się we mnie tyle emocji, współczucia i nagłego zrozumienia, że po prostu musiałam wam o tym opowiedzieć!

Jeżeli lubicie książki, które coś w was zmieniają, czegoś uczą, zmuszają do refleksji, tłumaczą otaczającą nas rzeczywistość – koniecznie sięgnijcie po tę pozycję! Mimo studiów, podczas których czytałam sporo książek z zakresu pedagogiki i psychologii – jestem w dużej mierze zaskoczona tym, czego się dowiedziałam oraz tym, co poczułam podczas lektury. Książka obudziła we mnie wiele emocji o sprowokowała do nowego spojrzenia na siebie i innych ludzi.

Za możliwość zrecenzowania tej książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Znak Literanova – ta książka zajmie honorowe miejsce na półce i jeszcze na pewno do niej wrócę!

Mieszkała z nim pod jednym dachem, kochała go, ale on nagle… ZNIKNĄŁ.

Zniknięcie męża Mii nie było jednak dosłowne – zniknął, ale pojawił się w nowej postaci! Tak jak kostka lodu na mojej dłoni zaczęła się topić i przemieniać w wodę… On wciąż z nią mieszka, je śniadania i rozmawia, jednak już nie jako człowiek, któremu obiecywała miłość przed ołtarzem. Zmieniła mu się...