Czytam po latach, od 2007 nic się nie zestarzała ta specyficznie opowiadana historia, powiedziałbym wręcz nabrała nowego straszniejszego znaczenia, myślę oczywiście o ludobójstwie analizowanym i dywagowanym w aktualnych okolicznościach przyrody, więc zachęcam. Warto.

Czytam po latach, od 2007 nic się nie zestarzała ta specyficznie opowiadana historia, powiedziałbym wręcz nabrała nowego straszniejszego znaczenia, myślę oczywiście o ludobójstwie analizowanym i dywagowanym w aktualnych okolicznościach przyrody, więc zachęcam. Warto.

Książka, której się nie zapomina, mimo trudnego tematu nie nuży lecz poszerza horyzonty.

Książka, której się nie zapomina, mimo trudnego tematu nie nuży lecz poszerza horyzonty.

Książka o psychologii zła, które tli się w każdym człowieku, gotowe wypłynąć na wierzch w sytuacji zagrożenia. Jungersen równolegle prowadzi wątek pełnej napięcia gry między czterema kobietami (pracownicami niewielkiego Duńskiego Centrum Informacji o Ludobójstwie) oraz analizy ludzkiej podatności na czynniki otoczenia, które mogą sprawić, że pozornie błahe wydarzenia czynią z nas przestępców lub bohaterów. Klamrą spinającą te dwa wątki jest postać zbrodniarza wojennego, który pozwala zilustrować mechanizm zła, ale jednocześnie wkracza w życie głównych bohaterek książki.
Niestety mnie ta przeplatanka nie tylko nie przekonała, ale wręcz irytowała: drastyczne opowieści dotyczące aktów ludobójstwa przeplatają się z trywialnym w gruncie rzeczy wątkiem sensacyjnym, a usiłowanie pokazania paraleli między tragedią wojny i dramatem mobbingu sprawia, że książka trąci tanim dydaktyzmem.
Ze zdumieniem czytałam wszystkie pozytywne recenzje, a ich jedynym efektem było to, że dobrnęłam do końca - tracąc sporo czasu. Myślę, że z tej książki należałoby zrobić trzy odrębne: Jungersen znakomicie rozpoznał bowiem problem ludobójstwa i fragmenty poświęcone wynikom badań nad zbrodniami wojennymi są znakomite. Szkoda, że wątek mobbingu nie znalazł lepszej oprawy w odrębnej powieści. Trzecia książka mogłaby mieć charakter czysto sensacyjny (kryminalny?) i tej mogłabym po prostu nie czytać, bo autor zdecydowanie zawodzi jako twórca kryminałów.
Szkoda, że to moje pierwsze spotkanie z Jungersenem - ale nie tracę nadziei, że inne książki okażą się bardziej udane.

Książka o psychologii zła, które tli się w każdym człowieku, gotowe wypłynąć na wierzch w sytuacji zagrożenia. Jungersen równolegle prowadzi wątek pełnej napięcia gry między czterema kobietami (pracownicami niewielkiego Duńskiego Centrum Informacji o Ludobójstwie) oraz analizy ludzkiej podatności na czynniki otoczenia, które mogą sprawić, że pozornie błahe wydarzenia czynią...

Ta książka nie pozwala odłożyć się na półkę dopóki się jej nie skończy. Polecam!

Ta książka nie pozwala odłożyć się na półkę dopóki się jej nie skończy. Polecam!

Psychologia rodzącego się w nas zła. Powoli, niezauważalnie, krok po kroku. Genialna książka. Dopracowana w najmniejszym szczególe. Trudno sie od niej oderwać.

Psychologia rodzącego się w nas zła. Powoli, niezauważalnie, krok po kroku. Genialna książka. Dopracowana w najmniejszym szczególe. Trudno sie od niej oderwać.

Kiedy zobaczyłam to opasłe ponad 600-stronicowe dzieło, wydawało mi się, że nie dam rady tego przeczytać. Tymczasem tutaj nie ma czasu na nudę, ani na dłużyzny. Autor pisze w sposób niezwykle lekki, momentami przypomina to scenariusz. Bardzo ciekawa konstrukcja - poznajemy na przemian przemyślenia każdej z bohaterek tego dramatu, bo jest to dramat.
Jednocześnie z wątkiem fabularnym, do książki wplecione są realne dane dotyczące ludobójstwa, a także psychologiczne rozprawki o podłożu zła. Książka do ostatniej strony niezwykle przejmująca.
Żałuję, że już ją przeczytałam.

Kiedy zobaczyłam to opasłe ponad 600-stronicowe dzieło, wydawało mi się, że nie dam rady tego przeczytać. Tymczasem tutaj nie ma czasu na nudę, ani na dłużyzny. Autor pisze w sposób niezwykle lekki, momentami przypomina to scenariusz. Bardzo ciekawa konstrukcja - poznajemy na przemian przemyślenia każdej z bohaterek tego dramatu, bo jest to dramat.
Jednocześnie z wątkiem...

Świetnie poprowadzona narracja z punktu widzenia głównych bohaterek, która sprawia, że do końca nie wiemy, kto wprowadza chaos w Duńskim Centrum Badań nad Ludobójstwem. Dodatkowym plusem są artykuły o ludobójstwie oraz psychologii.
Polecam.

Świetnie poprowadzona narracja z punktu widzenia głównych bohaterek, która sprawia, że do końca nie wiemy, kto wprowadza chaos w Duńskim Centrum Badań nad Ludobójstwem. Dodatkowym plusem są artykuły o ludobójstwie oraz psychologii.
Polecam.

Trudno ocenić.. jedna z książek, do której podeszłam sceptycznie i która mnie uwiodła, poszerzyła moje horyzonty, czasem niecierpliwiła.. ale oderwać się od nie trudno było. Może dlatego, że odnalazłam w niej swoje odczucia.. sama doświadczyłam mobbingu i uważam, że Wyjątek jest rewelacyjnym studium osoby szykanowanej w pracy i niezwykle sugestywnie analizuje mechanizmy prowadzące do takich przypadków. Rozczarował mnie trochę koniec.. za dużo pseudpsychologizowania. Polecam

Trudno ocenić.. jedna z książek, do której podeszłam sceptycznie i która mnie uwiodła, poszerzyła moje horyzonty, czasem niecierpliwiła.. ale oderwać się od nie trudno było. Może dlatego, że odnalazłam w niej swoje odczucia.. sama doświadczyłam mobbingu i uważam, że Wyjątek jest rewelacyjnym studium osoby szykanowanej w pracy i niezwykle sugestywnie analizuje mechanizmy...

Zachęcam do przeczytania tej książki. Świetna lektura w niskiej cenie. Przedstawienie problemu mobbingu w pracy z punktu widzenia czterech kobiet rewelacyjne. Autor odważnie wplótł w tą akcje artykuły na temat ludobójstwa jest to kolejny wątek. Muszę przyznać, że nigdy nie sięgnęła bym po takie teksty... a umieszczone w tej książce na prawdę mnie zaciekawiły. Postacie i ich psychologiczne rozterki porywają czytelnika. Każda z kobiet ma swoje tajemnice i historie przez które w trakcie czytania kilkukrotnie zmieniałam o nich swoją opinię. Książka wzbudzająca emocje!

Zachęcam do przeczytania tej książki. Świetna lektura w niskiej cenie. Przedstawienie problemu mobbingu w pracy z punktu widzenia czterech kobiet rewelacyjne. Autor odważnie wplótł w tą akcje artykuły na temat ludobójstwa jest to kolejny wątek. Muszę przyznać, że nigdy nie sięgnęła bym po takie teksty... a umieszczone w tej książce na prawdę mnie zaciekawiły. Postacie i ich...

Strasznie długo się męczyłem z tą książką. Fakt, że nie miałem ostatnio zbyt wiele czasu na czytanie, ale nie jest to też lektura specjalnie pasjonująca.

Notka na okładce obiecuje wiele: thriller psychologiczny, mobbing, sieć intryg, ludobójstwo, zagrożenie… No to sprawdźmy.

Od thrillera psychologicznego oczekiwałbym w pierwszej kolejności wiarygodnych i wnikliwych portretów psychologicznych bohaterów – a jest to element, który w „Wyjątku” najbardziej kuleje. Mamy grupę czterech kobiet pracujących w jednym biurze – kopenhaskim Centrum Informacji ds. Ludobójstwa. Kobiety mają 30-40 lat i mentalność dziewczynek w wieku szkoły podstawowej. Ich relacje nakręcają problemy typu „Czy ona odbije mi faceta?”, „Odezwała się do innej – zdradziła naszą przyjaźń!”, „Ona mało się do mnie odzywa, nie lubi mnie…”, „Co ci faceci w niej widzą?” itd. Komiczne wrażenie robią ciągłe podejrzenia wszystkich o „rozszczepienie osobowości”, jakby to była przypadłość tak powszechna jak katar. Zupełnie na poważnie roztrząsane kwestie „Może ona to zrobiła, ale jako druga osobowość i wyparła to z pamięci?” Wszystkie cztery bohaterki są w którymś momencie powieści podejrzewane o problemy psychiczne skutkujące szalonym, a wypartym ze świadomości działaniem.

To może mobbing? Jeśli spodziewacie się hardkoru spod znaku podkładania świń, gnojenia, wyzwisk, upodlenia, zaszczucia, to się rozczarujecie. Ach, gdyby mobbing wyglądał tak jak tu… Może w sytej i spokojnej Danii jest inna kultura pracy? W każdym razie osoba mobbingowana w książce oskarża koleżanki o podłość, ponieważ: nie spytały ją o to, jak spędziła weekend, niewystarczająco entuzjastycznie odpowiedziały jej dzień dobry, nie zaśmiały się z jej dowcipu, nie chciało im się oglądać przyniesionego przez nią „śmiesznego filmiku”… Jakoś nie chce mi się wierzyć, żeby 40-letnia kobieta z udanym życiem rodzinnym, kochającym i wspierającym mężem, zdrowymi i udanymi dziećmi mogła się do tego stopnia przejąć takimi błahostkami. Ponadto do rangi problemu urastają kwestie, czy wietrzyć pomieszczenie, w którym brzydko pachnie i jak to zrobić, żeby nie było przeciągu (bo przecież ktoś się może zaziębić).

Wątek „sensacyjny” z groźbami przesyłanymi mailem przyspiesza nieco pod koniec, ale co z tego skoro jest od początku moooocno naciągany, by nie powiedzieć skrajnie niewiarygodny.

Szkoda, bo książka ma potencjał, podobał mi się pomysł ze zmianami punktu widzenia (historię poznajemy z perspektywy wszystkich czterech bohaterek),ale podsumowując jest po prostu średnia.

Strasznie długo się męczyłem z tą książką. Fakt, że nie miałem ostatnio zbyt wiele czasu na czytanie, ale nie jest to też lektura specjalnie pasjonująca.

Notka na okładce obiecuje wiele: thriller psychologiczny, mobbing, sieć intryg, ludobójstwo, zagrożenie… No to sprawdźmy.

Od thrillera psychologicznego oczekiwałbym w pierwszej kolejności wiarygodnych i wnikliwych...