Wreszcie pozycja na jaką długo czekałem - ostatnio bardzo unikany temat Wojska Poleskiego idącego ze Wschodu... A przecież krew przelana przez Polaków jest jednakowo droga niezależnie od tego gdzie walczyli i ginęli. Bardzo dobra książka warta polecenia!

Wreszcie pozycja na jaką długo czekałem - ostatnio bardzo unikany temat Wojska Poleskiego idącego ze Wschodu... A przecież krew przelana przez Polaków jest jednakowo droga niezależnie od tego gdzie walczyli i ginęli. Bardzo dobra książka warta polecenia!

Bardzo dobra książka o trudnych losach żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Interesując forma przedstawienia historii: najpierw suche fakty historyczne dotyczącego konkretnego etapu wojny, a następnie punkt widzenia, albo w zasadzie przeżycia z tego okresu zwykłych żołnierzy. Polecam, każdemu kto interesuje się historią.

Bardzo dobra książka o trudnych losach żołnierzy Ludowego Wojska Polskiego. Interesując forma przedstawienia historii: najpierw suche fakty historyczne dotyczącego konkretnego etapu wojny, a następnie punkt widzenia, albo w zasadzie przeżycia z tego okresu zwykłych żołnierzy. Polecam, każdemu kto interesuje się historią.

Dość dobra synteza, która stara się opisać dzieje polskich sił zbrojnych na wschodzie. Bardzo krytyczna wobec Sowietów, nie pomija choćby ich "kompetencji" oraz ilości w armii.
Głównym elementem książki są relacje żołnierzy, często zaczynające się od samej katorgi w ZSRR, a kończące się opisami walk z bandami UPA.

Polecam w szczególności relację Andrzeja Reya. Akowca, który siłą został wcielony do 3 Dywizji Piechoty. Bardzo ciekawe i dziwne perypetie. Pod swoją komendę otrzymał pluton starych, prawosławnych i niesfornych chłopskich Białorusinów, z którymi walczył o Wał Pomorski, Kołobrzeg, forsował Odrę i wreszcie zawędrował w okolice Łaby. Nie oszczędza Sowietów - są opisy ich zbrodni oraz stylu "dowodzenia", który polegał przede wszystkim do pchania ludzi naprzód. Bez względu na straty. Wojna odcisnęła na nim piętno, które Rey próbował ukazać w swej relacji.

Dość dobra synteza, która stara się opisać dzieje polskich sił zbrojnych na wschodzie. Bardzo krytyczna wobec Sowietów, nie pomija choćby ich "kompetencji" oraz ilości w armii.
Głównym elementem książki są relacje żołnierzy, często zaczynające się od samej katorgi w ZSRR, a kończące się opisami walk z bandami UPA.

Polecam w szczególności relację Andrzeja Reya. Akowca,...

Książka ukazuje losy Polaków, którym nie udało się dostać do armii Andersa. Autor przeplata fakty z relacjami walczących ludzi. Na pochwalę zasługuje sposób przedstawienia wydarzeń; od punktów werbunkowych w głębi Rosji aż do oblężenia Berlina. Czytelnik dostaje wstęp historyczny, po którym autor przedstawia relację wydarzeń z perspektyw kilku osób, które pełniły różne funkcje w wielu polskich jednostkach na terenie ZSRR. Pozwala to na pełniejsze zrozumienie wędrówki oraz nastawienia polskich żołnierzy do komunistów, nazistów oraz samych siebie.

Książka ukazuje losy Polaków, którym nie udało się dostać do armii Andersa. Autor przeplata fakty z relacjami walczących ludzi. Na pochwalę zasługuje sposób przedstawienia wydarzeń; od punktów werbunkowych w głębi Rosji aż do oblężenia Berlina. Czytelnik dostaje wstęp historyczny, po którym autor przedstawia relację wydarzeń z perspektyw kilku osób, które pełniły różne...

Książka o tym, jak bardzo skomplikowane są dzieje Polski XX wieku. Na pewno nie spodoba się ona choćby historykom z Instytutu Pamięci Narodowej, którzy promują czarno-białą, prostacką wizję dziejów. "Berlingowcy" nie byli bowiem na ogół komunistami, ale Polakami wywiezionymi w głąb ZSRR, szukającymi sposobu na opuszczenie obozów pracy i miejsc zesłań. Tymczasem ocenia się ich przez pryzmat najczęściej radzieckiej kadry oficerskiej, na której kształt nie mieli przecież wpływu...

Książka o tym, jak bardzo skomplikowane są dzieje Polski XX wieku. Na pewno nie spodoba się ona choćby historykom z Instytutu Pamięci Narodowej, którzy promują czarno-białą, prostacką wizję dziejów. "Berlingowcy" nie byli bowiem na ogół komunistami, ale Polakami wywiezionymi w głąb ZSRR, szukającymi sposobu na opuszczenie obozów pracy i miejsc zesłań. Tymczasem ocenia się...

Połączenie opisu faktograficznego ze wspomnieniami tych którzy szli „od Lenino do Berlina”. Autor zadbał o różnorodność bohaterów, stąd wspomnienia żołnierzy różnych dywizji I Armii WP, zarówno tych, którzy dotarli ze zsyłki na formowanie 1-wszej Dywizji do Sielc nad Oką, jak i tych, którzy dołączyli na terytorium Polski. Są wśród nich Polacy, Białorusini, Żydzi, przekonani politrucy-komuniści, jak i ci, dla których wstąpienie do polskiej, ale stworzonej rozkazem Stalina, armii było co najmniej dwuznaczne moralnie. Dla większości była to okazja do „powrotu do Polski najkrótszą drogą”, wyrwania się z nieludzkiej ziemi, jak i uniknięcia zsyłki na nią.

Miejscami ich opowieści wbijają w fotel, miejscami bliskie są laurkowym wspominkom z czasów PRL. Szczególnie dramatyczny obraz odmalowywany jest przez Berlingowców po powrocie do Polski. Zamiast odpoczynku muszą brać udział w toczącej się wojnie domowej. Strzelać do znajomych, sąsiadów...

Również część faktograficzna potrafi zaskoczyć przywołaniem dokumentów, których istnienia nie byłem świadom, choćby szyfrogramu Sierowa do Berii o nastrojach w WP przed ostatnią, kwietniową ofensywą na wschodnim froncie.

Szacunek dla Ośrodka Karta. Ten fragment polskiej historii zasługiwał po 1989 r. na odbrązowienie, ale z pewnością nie na zapomnienie.

Połączenie opisu faktograficznego ze wspomnieniami tych którzy szli „od Lenino do Berlina”. Autor zadbał o różnorodność bohaterów, stąd wspomnienia żołnierzy różnych dywizji I Armii WP, zarówno tych, którzy dotarli ze zsyłki na formowanie 1-wszej Dywizji do Sielc nad Oką, jak i tych, którzy dołączyli na terytorium Polski. Są wśród nich Polacy, Białorusini, Żydzi, przekonani...

Dobrze, że takie pozycje się ukazują. Zapomniani obecnie żołnierze zasługują na nowe spojrzenie i miejsce w historii.

Dobrze, że takie pozycje się ukazują. Zapomniani obecnie żołnierze zasługują na nowe spojrzenie i miejsce w historii.

Warto przeczytać ze względu na wspomnienia żołnierzy. Innych walorów nie widzę.

Warto przeczytać ze względu na wspomnienia żołnierzy. Innych walorów nie widzę.

Zaskakująco dobra. Połączenie faktografii z relacjami wielu żołnierzy. Pierwszy raz spotykam się z taką strukturą książki i bardzo przypadła mi ona do gustu.
Cała wada niespójności spomnień, świadomego bądź nie mieszania faktów i kolorowania jest niwelowana przez wstęp hisotyczny i korygowana w pewien sposób przez pokaźną liczbę wspominających żołnierzy.
Do pełni szczęścia brakuje może z 1-2 osób, które opowiadały by z perspektywy poszkodowanych przez działania Berlingowców.
Polecam

Zaskakująco dobra. Połączenie faktografii z relacjami wielu żołnierzy. Pierwszy raz spotykam się z taką strukturą książki i bardzo przypadła mi ona do gustu.
Cała wada niespójności spomnień, świadomego bądź nie mieszania faktów i kolorowania jest niwelowana przez wstęp hisotyczny i korygowana w pewien sposób przez pokaźną liczbę wspominających żołnierzy.
Do pełni szczęścia...

Trzeba pamiętać, że oni wszyscy to byli więźniami gułagów i innych sowieckich mordowni. W przeważającej ilości nie zdążyli do armii generała Andersa.
Człowiek trochę starszy, być może mądrzejszy teraz inaczej na to patrzę.

Trzeba pamiętać, że oni wszyscy to byli więźniami gułagów i innych sowieckich mordowni. W przeważającej ilości nie zdążyli do armii generała Andersa.
Człowiek trochę starszy, być może mądrzejszy teraz inaczej na to patrzę.