Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zastanawia mnie jedno. Mianowicie, czy Sławomir Sierakowski uważa, że działania nowego rządu "nie zostaną zapomniane", bo tak pisze o blokowaniu imigrantów na granicy polsko-białoruskiej? Czy jednak potulnie zgiął kark i teraz przyklaskuje w tej sprawie premierowi Donaldowi Tuskowi?

Problem z tą książką jest właśnie taki, że Sierakowski i reszta lewicowych publicystów dostrzega populizm tylko po jednej stronie politycznego sporu. Obietnice z kosmosu przedstawiane przez lewicę i liberałów już do populizmu się nie zaliczają. A chyba wiele zapowiedzi Tuska z ostatnich kilkunastu lat - pokroju benzyny za 5,19, chemicznej kastracji pedofilów czy walki z dopalczami - można bez większego problemu nazwać populistycznymi zagrywkami pod publiczkę. Ba, Tusk nawet pod koniec swoich pierwszych rządów pozycjonował siebie jako „wrażliwego społecznie” socjaldemokratę. Trudno też nie odnieść wrażenia, że Tusk tak jak Jarosław Kaczyński jest otoczony wianuszkiem wąskiego grona pochlebców, ale według autorów to jedynie problem PiS-u.

Nie twierdzę, że nie ma tu żadnych ciekawych treści. Sierakowski i Sadura szybko przykrywają je jednak swoją tendencyjnością, zideologizowaniem i zwykłą głupotą. Trudno bowiem inaczej nazwać twierdzenia o „populizmie”, który na pewno przemieni się w nazizm i faszyzm.

Zastanawia mnie jedno. Mianowicie, czy Sławomir Sierakowski uważa, że działania nowego rządu "nie zostaną zapomniane", bo tak pisze o blokowaniu imigrantów na granicy polsko-białoruskiej? Czy jednak potulnie zgiął kark i teraz przyklaskuje w tej sprawie premierowi Donaldowi Tusko...

Rozwiń

Zwiń

Nie oszukujmy się, gdyby książka w tej formie trafiła do normalnej sprzedaży to niestety trzeba by ją skrytykować. Doktor Szarpanki wydał jednak własnym sumptem publikację z przymrużeniem oka, więc właściwie można było się tego spodziewać. Chociaż jednak mógł przynajmniej poprawić najbardziej rzucające się w oczy błędy...

Tak czy inaczej, byłoby dobrze, gdyby ktoś wydał to już na poważnie i po redakcji. Jest to bowiem trafny opis obecnej sytuacji polskich mężczyzn i postępującej degeneracji coraz bardziej roszczeniowych polskich kobiet (chociaż chyba za określenie "polskich" mogłyby się obrazić).

Nie oszukujmy się, gdyby książka w tej formie trafiła do normalnej sprzedaży to niestety trzeba by ją skrytykować. Doktor Szarpanki wydał jednak własnym sumptem publikację z przymrużeniem oka, więc właściwie można było się tego spodziewać. Chociaż jednak mógł przynajmniej poprawić najbardz...

Rozwiń

Zwiń

Nie jest to zasadniczo szczególnie odkrywcza pozycja, gdy ktoś nie patrzy na samorząd przez różowe okular, o których zresztą pisze sam autor. Pewnie teraz miałby dodatkowy temat w postaci kupowania dyplomów MBA w Collegium Humanum przez samorządowców łasych na posady w spółkach... Natomiast na pewno książka porządkuje tę wiedzę na przykładzie Radomska, który nie jest niestety przypadkiem odosobniony.

Z drugiej strony kilka tematów spokojnie mogłoby się tu nie pojawić, bo nie mają nic wspólnego z zagadnieniem samorządów, ale wiadomo - wydawcą jest "Krytyka Polityczna", dlatego trzeba było wcisnąć na siłę marsz równości i strajk kobiet.

Nie jest to zasadniczo szczególnie odkrywcza pozycja, gdy ktoś nie patrzy na samorząd przez różowe okular, o których zresztą pisze sam autor. Pewnie teraz miałby dodatkowy temat w postaci kupowania dyplomów MBA w Collegium Humanum przez samorządowców łasych na posady w spółkach... Natomias...

Rozwiń

Zwiń

W życiu przeczytałem sporo typowo branżowych publikacji, dlatego nie mam nic przeciwko książkom w dużo bardziej przystępny sposób opisującym funkcjonowanie kolei. Nie rozumiem z tego powodu krytyki autora za prosty język. Zakładam, że większość miłośników kolejnictwa nie zaczynała jednak od naukowych artykułów zamieszczanych w "Technice Transportu Szynowego".

Nie dowiedziałem się więc niczego nowego z tej książki, ale uważam, że spełnia swoją rolę jako zachęta do zgłębiania opisywanej w niej tematyki. Minusem są natomiast zupełnie zbędne powtórzenia.

W życiu przeczytałem sporo typowo branżowych publikacji, dlatego nie mam nic przeciwko książkom w dużo bardziej przystępny sposób opisującym funkcjonowanie kolei. Nie rozumiem z tego powodu krytyki autora za prosty język. Zakładam, że większość miłośników kolejnictwa nie zaczynała jednak o...

Rozwiń

Zwiń

Strasznie męcząca książka. Nie chodzi tylko (choć także) o styl Marcina Kąckiego, który ma być prześmiewczy, ale po pewnym czasie zmienia się w bełkot trudniejszy do zdzierżenia niż niektóre kosmiczne tezy korwinistów. Przede wszystkim autor skupił się na oklepanym temacie Korwina, gdy w czasie powstawania książki było wiadomo, że interes przejmują Mentzen i Wipler. Tymczasem są oni jedynie "liźnięci" na sam koniec, byleby cokolwiek o nich było.

Znając późniejsze perypetie Kąckiego można się tylko zastanawiać, czy Korwinowi tez pokazał "małego".

Strasznie męcząca książka. Nie chodzi tylko (choć także) o styl Marcina Kąckiego, który ma być prześmiewczy, ale po pewnym czasie zmienia się w bełkot trudniejszy do zdzierżenia niż niektóre kosmiczne tezy korwinistów. Przede wszystkim autor skupił się na oklepanym temacie Korwina, gdy w c...

Rozwiń

Zwiń

Partia Republikańska odpowiada za całe zło świata, a za jej plecami wszędzie kryje się "skrajna prawica". Takie wnioski można wysnuć po lekturze tej książki, której autor nie kryje się w ogóle ze swoimi progresywnymi sympatiami. Debatę publiczną w Ameryce radykalizuje więc prawica broniąca tradycyjnych wartości, ale już nie lewica ze swoją polityczną poprawnością i coraz bardziej absurdalnymi postulatami w postaci "neutralnych płciowo toalet". Zamęt w USA sieją "prawicowe bojówki", natomiast problemem nie jest już plądrowanie sklepów przez sympatyków Partii Demokratycznej po śmierci George'a Floyda...

Szkoda, że Piotr Tarczyński tak mocno zideologizował swoją opowieść, bo ogółem jest w wielu momentach bardzo wartościowa książka o wadach amerykańskiego systemu politycznego. Zwłaszcza na końcu zamienia się jednak w nieobiektywny i mało wyszukaną agitkę przeciwko Republikanom.

Partia Republikańska odpowiada za całe zło świata, a za jej plecami wszędzie kryje się "skrajna prawica". Takie wnioski można wysnuć po lekturze tej książki, której autor nie kryje się w ogóle ze swoimi progresywnymi sympatiami. Debatę publiczną w Ameryce radykalizuje więc prawic...

Rozwiń

Zwiń