Pomysł na fabułę, mimo iż nie oryginalny, można uznać za trafiony. Znacznie gorzej jest z jego realizacją, bo książka jest infantylna, pełna niewiarygodnych zbiegów okoliczności, banałów i łopatologii.

Zaczyna się nawet obiecującą, ale im dalej, tym gorzej. Był taki moment, że miałam ochotę dać sobie spokój z czytaniem, ale jednak byłam ciekawa, jak zakończy się ta historia (i tylko dlatego nie dałam jej jednej gwiazdki).
Zakończenie niczym mnie jednak nie zaskoczyło, bo fabuła jest przewidywalna aż do bólu.

Może gdyby pani Michalak zrezygnowała z kilku elementów ewidentnie adresowanych do dorosłego odbiorcy i napisała "W imię miłości" z myślą o dziecięcych czytelnikach, książka miałaby szansę stać się znośną, a nawet udaną i rzeczywiście wzruszającą lekturą. A tak pozostaje tylko kiczowatą opowiastką, w której postacie są proste jak budowa cepa, emocje ograne, zdarzenia niewiarygodne i momentami doprowadzone do granic absurdu.

Po lekturze powieści Olgi Tokarczuk i opowiadań Alice Munro "W imię miłości" omal mnie nie zabiło, więc czym prędzej sięgam po coś, co mnie uzdrowi:).

Pomysł na fabułę, mimo iż nie oryginalny, można uznać za trafiony. Znacznie gorzej jest z jego realizacją, bo książka jest infantylna, pełna niewiarygodnych zbiegów okoliczności, banałów i łopatologii.

Zaczyna się nawet obiecującą, ale im dalej, tym gorzej. Był taki moment, że miałam ochotę dać sobie spokój z czytaniem, ale jednak byłam ciekawa, jak zakończy się ta...