Tym razem "Poczytajki Pomagajki" na tapetę wzięły temat uprzedzeń rasowych ksenofobii. Kiedy czarnoskóra dziewczynka trafia do polskiego przedszkola, wiadomo, że nie będzie różowo. Dzieci niby nie zwracają uwagi na jej odmienność - przynajmniej nie w negatywnym sensie - dopóki pałeczki nie przejmuje Kubuś, który "nie lubi nowych". A nie lubi nowych i innych, ponieważ "jego tata mówi, że nie powinno się ufać obcym"...

Dziewczynce - z pomocą mamy i pani przedszkolanki - udaje się odczarować trochę strach przed obcością. Co więcej, udaje im się zainteresować dzieci inną kulturą. A to już pierwszy krok do akceptacji nowej dziewczynki w swoim gronie.

Ciekawa pozycja do dyskusji z dziećmi na temat odmienności, innych nacji itp. Tylko finałowe wciśnięcie w usta Kuby przeprosin w suahili było chyba lekką przesadą ;)

Tym razem "Poczytajki Pomagajki" na tapetę wzięły temat uprzedzeń rasowych ksenofobii. Kiedy czarnoskóra dziewczynka trafia do polskiego przedszkola, wiadomo, że nie będzie różowo. Dzieci niby nie zwracają uwagi na jej odmienność - przynajmniej nie w negatywnym sensie - dopóki pałeczki nie przejmuje Kubuś, który "nie lubi nowych". A nie lubi nowych i innych, ponieważ...

Zuri, czarnoskóra dziewczynka po raz pierwszy idzie do przedszkola, towarzyszy jej ukochane drewniane żyrafiątko-prezent od babci. Zuri boi się, jak będzie wyglądać przedszkole, i czy uda się jej znaleźć przyjaciółki. Dzieci, początkowo zafascynowane jej odmiennością, zaczynają się od niej odsuwać po rasistowskiej reakcji Kuby. Jak dalej potoczą się losy Zuri? Czy dzieci ją zaakceptują? I na jaki pomysł wpadły pani przedszkolanka wraz z mamą Zuri? Przeczytajcie!



Niewiele na polskim rynku wydawniczym jest książek zapoznających dzieci z innym kolorem skóry, zwłaszcza w konwencji bajki. "Nowa w przedszkolu" to książka opowiadająca o częstym braku tolerancji, o rasizmie, o wpływie rodziców na przekonania dzieci (Kuba, który powtarza słowa ojca),ale i o tym, że poznane przestaje być złe i przerażające, bo właśnie poznanie czegoś przełamuje uprzedzenia. Mówi również o ogromnej miłości matki, która nie pozostaje bierna na przemoc wobec córki, działa i zmienia sytuację, o tym, że czasem potrzeba interwencji z zewnątrz, by tej zmiany dokonać. Bardzo podobają mi się wypowiedzi żyrafiątka w formie nijakiej, tak rzadko w Polsce używanej. Jedynym minusem, jaki udało mi się zauważyć, jest traktowanie Afryki jako jednego państwa, kulturowo czy językowo jednorodnego, bo babcia Zuri mieszka w Afryce, jedzą afrykańskie jedzenie, czy dzieci poznają afrykańskie zabawy. Afryka to ogromny i bardzo różnorodny kontynent, traktowanie go jako całości jest krzywdzące i mija się z rzeczywistością.

Pierwszym moim skojarzeniem z książką "Nowa w przedszkolu" była "Zaina", choć "Zaina" skierowana jest do starszych dzieci, a "Nowa" do przedszkolaków właśnie, powtarzają się w nich motywy rasizmu i stereotypów przekazywanych dzieciom przez dorosłych.

Czy polecam? Jak najbardziej, z uwagą, iż trzeba również zwrócić uwagę na różnorodność Afryki. Książka ta może być dodatkowym wstępem do podjęcia tematu edukacji globalnej z dziećmi.

Zuri, czarnoskóra dziewczynka po raz pierwszy idzie do przedszkola, towarzyszy jej ukochane drewniane żyrafiątko-prezent od babci. Zuri boi się, jak będzie wyglądać przedszkole, i czy uda się jej znaleźć przyjaciółki. Dzieci, początkowo zafascynowane jej odmiennością, zaczynają się od niej odsuwać po rasistowskiej reakcji Kuby. Jak dalej potoczą się losy Zuri? Czy dzieci ją...

Prosta, krótka i mądrze napisana książka. Temat na czasie - do przedszkola przybywa dziewczynka, której mama pochodzi z Afryki... Opowiadanie stanowi bardzo dobry punkt wyjścia do dyskusji o tolerancji, czy inności.

Prosta, krótka i mądrze napisana książka. Temat na czasie - do przedszkola przybywa dziewczynka, której mama pochodzi z Afryki... Opowiadanie stanowi bardzo dobry punkt wyjścia do dyskusji o tolerancji, czy inności.

malewielkieksiazki.blogspot.com

Przedszkole to taki pierwszy sprawdzian i mnóstwo niewiadomych dla małego człowieka. Jak sobie poradzi w nowym miejscu bez mamy?Czy znajdzie szybko nowych kolegów i koleżanki? Czy będzie w przedszkolu nudno? Czy pani przedszkolanka będzie sympatyczna?...
Mała Zuri ma dodatkowo jeszcze pewien inny "znak zapytania". Różni się od innych dzieci kolorem skóry. Pochodzi z Afryki, a jej mama wygląda i ubiera się inaczej, niż pozostałe mamy.

Nadchodzi ten pierwszy dzień w przedszkolu i wszystko wydaje się dobrze układać, aż do momentu, gdy jeden z kolegów okazuje się nie akceptować nowej dziewczynki. Robi to bez konkretnych przyczyn, bo przecież mała Zuri nawet nie zdążyła się do niego odezwać. Poznajemy powoli motywy jego zachowania, gdy opowiada o obcokrajowcach, słowami swojego taty. Wszystko się wyjaśnia, swoje lęki i obawy przed "innymi", chłopiec wyniósł z domu...

Na szczęście w tym przedszkolu, pani wychowawczyni wie, w jaki sposób zintegrować grupę. Mama małej Zuri pomaga wnieść afrykański klimat i dzień w przedszkolu zamienia się we wspaniałą przygodę, podróż i zabawę. Wszyscy biorą w niej udział z wielkim zaangażowaniem i radością. Nawet chłopiec, który wcześniej był zdystansowany, zostanie "zarażony" afrykańskim bakcylem radości życia.

Książeczka z serii Poczytajki-Pomagajki, z kolejnym przykładem, jak typowe zachowania wśród przedszkolaków są wyzwaniem, z którym można sobie poradzić na różne sposoby.

Polecam i uważajcie na "afrykański bakcyl", możecie mimowolnie zacząć tańczyć w rytm djembe, a ciasteczka madazi opisane w książeczce, aż czuć poprzez kartki, aromatycznym kokosem i kardamonem :)
No i ważne, że wszystko kończy się słowami "hakuna matata" :)

malewielkieksiazki.blogspot.com

Przedszkole to taki pierwszy sprawdzian i mnóstwo niewiadomych dla małego człowieka. Jak sobie poradzi w nowym miejscu bez mamy?Czy znajdzie szybko nowych kolegów i koleżanki? Czy będzie w przedszkolu nudno? Czy pani przedszkolanka będzie sympatyczna?...
Mała Zuri ma dodatkowo jeszcze pewien inny "znak zapytania". Różni się od innych dzieci...

Książeczka opowiada historię Zuri, która pierwszy raz idzie do przedszkola. Jej mama pochodzi z Afryki, dlatego dziewczynka ma inny kolor skóry niż zwyczajowo dzieci w Polsce.

Kiedy Pani przedstawiła dzieciom Zuri, większość była nią zainteresowana, zaciekawiona, miały mnóstwo pytań. Jeden chłopczyk nie wykazał życzliwego zainteresowania tylko pogardę, arogancję, brak szacunku. Wymyślił niemiłe powiedzonka, czym niestety przyciągnął zainteresowanie dzieci. Zuri została samotna, odepchnięta przez resztę grupy a kiedy przyszła po nią mama powiedziała, że nie chce przyjść więcej do przedszkola.

Niemniej mama z panią wychowawczynią obmyśliły plan na kolejny dzień.

Następnego dnia dzieci weszły do swojej sali i znalazły się w ... wiosce afrykańskiej. Zupełnie nowe doznania zaskoczyły dzieci. Ciepłe i pachnące ciastkami afrykańskimi pomieszczenie pełne było egzotycznych instrumentów i masek. Dzieci były oczarowane, nawet niemiły kolega przyznał, że Afryka może być interesująca i przeprosił za swoje zachowanie.

Kolejna ciepła i mądra książka o ważnych sprawach. Pokazuje dzieciom jak ciekawi mogą być ludzie pochodzący lub mający korzenie w innym kraju i innej kulturze. Jak w ciekawy sposób przekonać dzieci do innej kultury. Ważne, żeby nie pozostawać biernym na pojawiające się problemy i niezrozumienie.

Książeczka opowiada historię Zuri, która pierwszy raz idzie do przedszkola. Jej mama pochodzi z Afryki, dlatego dziewczynka ma inny kolor skóry niż zwyczajowo dzieci w Polsce.

Kiedy Pani przedstawiła dzieciom Zuri, większość była nią zainteresowana, zaciekawiona, miały mnóstwo pytań. Jeden chłopczyk nie wykazał życzliwego zainteresowania tylko pogardę, arogancję, brak...

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2015/04/nowa-w-przedszkolu-katarzyna-pruchnicka.html

Każdy człowiek powinien zasługiwać na szacunek, niezależnie od płci, wieku, pochodzenia czy koloru skóry. Niestety nie wszyscy o tym pamiętają, uważając, że niektórzy są zdecydowanie lepsi i więcej warci, a z kolei inni nie zasługują w zasadzie na nic. Osobiście uważam, że bezuzasadnione wrogie nastawienie wobec innych osób jest ogromnym błędem, wyrządzającym przeogromną krzywdę...

Zuri wyraźnie różni się od reszty przedszkolaków, ponieważ ma inny odcień skóry niż koledzy i koleżanki. W wielu dzieciach budzi to konsternację, ale większość podchodzi do dziewczynki z pozytywnym zaciekawieniem, pragnąc poznać ją bliżej. Pierwszy dzień w nowej grupie przebiegłby bezproblemowo, gdyby nie jeden buntownik o imieniu Kuba, który od razu oznajmia, iż nie lubi nowych, a w Afryce wszyscy trzymają w domach żyrafy i są biedni, więc z tego względu na pewno kradną, dlatego lepiej nie zadawać się z osobami ciemnoskórymi. Oczywiście reszta zaczyna wierzyć w słowa kolegi, odsuwając się od Zuri. Na szczęście wychowawczyni grupy oraz mama nowej dziewczynki wpadają na genialny pomysł, który ma pomóc Zuri w zaaklimatyzowaniu się, a dzieciom w zaakceptowaniu inaczej wyglądającego dziecka.

Nadszedł czas na poznanie kolejnej wspaniałej publikacji z serii Poczytajki Pomagajki, której celem jest wzmocnienie dzieci, a także pobudzenie do refleksji oraz zainspirowanie do podjęcia rozmowy na trudne tematy, o jakich nie mówi się na co dzień. Każda opowieść z tej serii porusza inną problematykę, idealnie odzwierciedlając trudności, z jakimi zmaga się mnóstwo dzieci. Dzięki takim opowiadaniom maluchy mają okazję dowiedzieć się czegoś nowego, a także zrozumieć, że nawet jeżeli znajdują się w kłopotliwej sytuacji, to zawsze istnieje wyjście z niej - wystarczy tylko nie załamywać się i skorzystać z pomocy bardziej doświadczonych osób.

Nowa w przedszkolu to już piąta książka Poczytajek Pomagajek, jaką miałam przyjemność przeczytać. "Arcybolek" Joanny Olech porusza problem alkoholizmu w rodzinie, "Chorowitek" Agnieszki Kalugi dotyka problemu poważnej choroby, "Sama. Listy z piwnicy" Grzegorza Kasdepke dotyczy tęsknoty za rodzicem, który odszedł, a "Nieśmiałek" Sylwii Chutnik opowiada o pokonywaniu nieśmiałości bardzo wpływającej na życie dziecka. Z kolei najnowsza książka, czyli "Nowa w przedszkolu" Katarzyny Pruchnickiej, opowiada o strachu przed wkroczeniem do nowej grupy, spotęgowanym przez bycie osobą różniącą się wyglądem od reszty. Niestety wielu Polakom brakuje otwartości oraz tolerancji wobec osób innych, szczególnie pod względem wyglądu. Dzieci są uważnymi obserwatorami, a także słuchaczami, które pozornie nie słuchając, słyszą dosłownie wszystko, zatem kiedy rodzic niezbyt pochlebnie wyraża się o kimś innym, to dziecko samoistnie czerpie z niego przykład oraz kopiuje rodzicielskie zachowania i przekonania. Dlatego warto byłoby zwracać baczniejszą uwagę na to, co mówimy w obecności dzieci, a co najważniejsze - bądźmy dobrym przykładem dla maluchów i przekazujmy im, że wszyscy jesteśmy wartościowi, niezależnie od płci, wieku, pochodzenia czy koloru skóry.

Jako studentka pedagogiki doskonale zdaję sobie sprawę z tego, jak istotne jest podejście wychowawcy do wielu spraw, ponieważ w głównej mierze od tego zależy atmosfera w danej grupie, którą można zarówno ulepszyć, jak i doszczętnie zepsuć. Każdy nauczyciel powinien dokładnie obserwować swoich podopiecznych, jak najszybciej zauważając jakiekolwiek niesnaski pomiędzy nimi, aby błyskawicznie reagować, zapobiegając poważniejszym problemom.

http://www.nieperfekcyjnie.pl/2015/04/nowa-w-przedszkolu-katarzyna-pruchnicka.html

Każdy człowiek powinien zasługiwać na szacunek, niezależnie od płci, wieku, pochodzenia czy koloru skóry. Niestety nie wszyscy o tym pamiętają, uważając, że niektórzy są zdecydowanie lepsi i więcej warci, a z kolei inni nie zasługują w zasadzie na nic. Osobiście uważam, że bezuzasadnione...