Brnąc dalej i dalej w serię zaprezentowaną przez Bretta mam coraz większe wrażenie, że albo jest delikatnym zboczeńcem albo próbuje nieudolnie wcisnąć do swoich książek "odrobinę" kontrowersji.

Zwłaszcza to widać w tym tomie, gdzie już na samym początku mamy do czynienia z leśnymi orgiami, masowymi kastracjami i kilku innymi "perełkami" o których wolę nawet nie wspominać. Na szczęście później częstotliwość takich momentów spada, ale człowiek się zastanawia - po co? Ale ten temat już zostawmy.

Co do fabuły - już od trzeciego tomu miałem wrażenie że niepotrzebnie się ta seria rozłazi. Wątki polityczne zarówno w pastiszu Arabii jakim jest Krasja, jak i w pseudo-Europie nigdy zbyt ciekawe nie były, ani nie miało się wrażenia jakby ten tłum przeciętnych postaci wzbogacał jakkolwiek historię którą próbuje tu przekazać. Zwłaszcza że motyw demonów zszedł przez to na drugi plan tracąc mocno na znaczeniu.
I tu się nie poprawia sytuacja, przynajmniej na początku. Leesha zyskała trochę władzy i zajmuje się... no niczym sensownym. Khaffit jest w rękach sadysty który się na nim mści. Drużyna Pierścienia przygotowuje się niby do ostatecznego starcia. Ale jak? żegnając się po kolei ze wszystkimi.
Brakuje temu wszystkiemu wyraźnego celu i poczucia, że to wszystko ma jakieś znaczenie w szerszym znaczeniu.
Cóż, jeszcze ostatni rozdział prze de mną. Po cichu liczę, że Brett jednak mnie pozytywnie zaskoczy, bo sam pomysł na fabułę i uniwersum od początku przypadł mi do gustu i są elementy które nadal mnie przy kontynuacji trzymają. Żal trochę, że po pierwszym tomie wykonanie trochę kulało.

Brnąc dalej i dalej w serię zaprezentowaną przez Bretta mam coraz większe wrażenie, że albo jest delikatnym zboczeńcem albo próbuje nieudolnie wcisnąć do swoich książek "odrobinę" kontrowersji.

Zwłaszcza to widać w tym tomie, gdzie już na samym początku mamy do czynienia z leśnymi orgiami, masowymi kastracjami i kilku innymi "perełkami" o których wolę nawet nie...