"Dziewczynka z fortepianu" Dominiki Bartmann-Wojdy
to niepokojąca filozoficzna opowieść o dorastaniu.
Z realistycznymi wątkami mieszają się baśniowe,
zdarzają się też senne koszmary.

Wakacje po 2. klasie szkoły podstawowej - jak wiele poprzednich - Alicja ma spędzić u babci.
Nie wszystko jednak będzie takie samo jak zawsze.
Na podwórku nie ma już piaskownicy i huśtawki, z których - podobno - dziewczynka już wyrosła.
Co prawda zachowała się Buda Niby-Psa, ale Alicja już się w niej nie mieści...
Nie ma już też wolnej ręki w organizowaniu sobie czasu.
Teraz ma przychodzić do niej nauczycielka, która będzie uczyć ją gry na fortepianie.

Potem dziewczynka poznaje Elżunię - wnuczkę przyjaciółki babci.
A ta w nauczycielce dostrzega zagrożenie.

Czy to fantazja obu dziewczynek, czy realne niebezpieczeństwo?
Niezależnie od przyczyn historia rozwija się niepokojąco i w rezultacie pojawiają senne horrory.

Pomiędzy realne wydarzenia wpleciona została baśń - na bieżąco wymyślana przez Alicję.
Niby zwyczajna baśń o cud-królewnie Anetcie skłania do refleksji jej autorkę i czytelników.


"Dziewczynka z fortepianu" to nietypowa książka.
Pełna fantazji i filozoficznych rozważań.
Mówi o marzeniach, miłości, życiowych wyborach, czasie.
Mimo poważnych tematów, czyta się ją lekko i z olbrzymią ciekawością.
Intryguje zarówno przygoda Alicji, jak i Anetty.

Polecam (nie tylko 10-letnim dziewczynkom)! ;-)



https://bajdocja.blogspot.com/2019/10/dziewczynka-z-fortepianu.html

"Dziewczynka z fortepianu" Dominiki Bartmann-Wojdy
to niepokojąca filozoficzna opowieść o dorastaniu.
Z realistycznymi wątkami mieszają się baśniowe,
zdarzają się też senne koszmary.

Wakacje po 2. klasie szkoły podstawowej - jak wiele poprzednich - Alicja ma spędzić u babci.
Nie wszystko jednak będzie takie samo jak zawsze.
Na podwórku nie ma już piaskownicy i huśtawki, z...

nie dotarłam nawet do końca...za bardzo dziecinna niestety,polecam dla dziewczynek do ok 16 roku życia...

nie dotarłam nawet do końca...za bardzo dziecinna niestety,polecam dla dziewczynek do ok 16 roku życia...

"Dziewczynka z fortepianu" to piękna opowieść, pełna fantazji, skłaniająca do refleksji o życiu, świecie, a również o rzeczy tak złożonej jaką jest czas. Wydaje mi się, że książka dedykowana jest młodemu czytelnikowi, to znaczy około 10-12 lat, jednak jest ona bardzo wartościową pozycją dla starszych odbiorców. I obawiam się, że młody czytelnik nie zrozumie pewnych prawd przedstawionych w tej książce.

"Dziewczynka z fortepianu" oczarowała mnie scenerią rozgrywających się wydarzeń, to jest starego domu babci, wielkiego fortepianu, Smoczymi Górami, ganku i ogrodzie, budzie Niby-Psa. Nie ma tu zbyt rozbudowanych opisów, właściwie autorka pozostawia stworzenie wszystkich miejsc czytelnikowi. Co wcale nie wpływa negatywnie na odbiór powieści, przeciwnie, nie czujemy rozczarowania czytając później opis autorki, który nie zawsze pokrywa się z naszą wyobraźnią. Język nie jest bardzo wyrafinowany, zrozumiały dla młodego czytelnika. A sama opowieść jest bardzo pouczająca, choć nie ma w niej bardzo dydaktycznego przekazu, jak często w książkach dla czytelników z tej grupy wiekowej.

Podsumowując, jest to lekka w czytaniu lektura, dramatycznych wydarzeń i wartkiej akcji tu nie ma i mimo to książka nie nudzi. Nie należy ona również do pozycji od których nie można się oderwać, ale do lektury wraca się z przyjemnością. Mimo dość spokojnych wydarzeń, zwroty akcji występują tu bardzo licznie. Ciężko przewidzieć, co wydarzy się na następnej stronicy. To wszystko składa się na naprawdę niesamowitą książkę, którą bardzo przyjemnie się czyta. Polecam ją gorąco nie tylko młodym czytelnikom :)

"Dziewczynka z fortepianu" to piękna opowieść, pełna fantazji, skłaniająca do refleksji o życiu, świecie, a również o rzeczy tak złożonej jaką jest czas. Wydaje mi się, że książka dedykowana jest młodemu czytelnikowi, to znaczy około 10-12 lat, jednak jest ona bardzo wartościową pozycją dla starszych odbiorców. I obawiam się, że młody czytelnik nie zrozumie pewnych prawd...