Bardzo długo zajęło mi zdobycie tej książki. No, ale w końcu udało się i jestem pewna, że jednego nie wybaczę jej nigdy...
Oczywiście mam na myśli worki pod oczami (które mogłabym chyba wozić na taczkach) i dwa zawalone sprawdziany w szkole, a wszystko przez to, że nie mogłam się oderwać. Zrobiłam sobie - że tak to nazwę - krótką przerwę. No, ale co tam gorsze oceny mogę poprawić, a książka... no dobra może by i nie uciekła, ale ja i tak mam jak zawsze swoje bardzo mocne argumenty w kieszeni ;)

"Crescendo" wychodzi stanowczo poza "stały temat", prezentując nam w dużej mierze historię, zawierającą nowe i w końcu nie powtarzające się wątki. Autorka nie odchodząc od głównego tematu czyli miłości Patcha i Nory, jednak napisała jakby drugą historię, zupełnie odmienną i wciągającą nas w swój, jakże dynamiczny, wir wydarzeń. Dała nam czas na rozgryzienie Patcha i odkrywanie jego tajemnic krok po kroku, tak aby w kolejnych rozdziałach dodać nam kolejnej porcji wrażeń...hush...hush... aż do ostatniego rozdziału, w którym wszystko wydaje się iść po naszej myśli, a zakończenie wydaje nam się już tylko formalnością. I właśnie wtedy klapki, które mięliśmy na oczach przez ponad połowę książki spadają i znikają jak bańka mydlana. Jej miejsce zajmuje burza: łomot serca, uderzenie gorąca, oraz spływający coraz większymi strużkami z nas pot...Mówiąc konkretnie ARMAGEDON!
Więcej nie powiem (nie chcemy tu żadnych spoilerów :) ), to po prostu trzeba przeczytać, gdyż książka porusza również bardzo "ludzkie" kwestie jak: miłość, zazdrość, nienawiść, przyjaźń...

Już po przeczytaniu pierwszej części byłam nastawiona bardzo pozytywnie na kolejną i cieszę się niezmiernie, że nie muszę zmieniać zdania. Spodziewając się tej pozycji nastawiłam się na coś innego i otrzymałam to nawet z bonusem, który dla mnie był wciąż tykającą bombą, która w każdej chwili mogła eksplodować moimi emocjami.
Niestety wygląda na to że trzymając nożyczki na czerwonym przewodzie będę musiała poczekać kilka miesięcy na kolejną część. Ten czas zastąpię chyba czymś lekkim, tak na wszelki wypadek. W końcu zamierzam doczekać premiery "CISZY" w jednym kawałku.

Bardzo długo zajęło mi zdobycie tej książki. No, ale w końcu udało się i jestem pewna, że jednego nie wybaczę jej nigdy...
Oczywiście mam na myśli worki pod oczami (które mogłabym chyba wozić na taczkach) i dwa zawalone sprawdziany w szkole, a wszystko przez to, że nie mogłam się oderwać. Zrobiłam sobie - że tak to nazwę - krótką przerwę. No, ale co tam gorsze oceny mogę...