Pierwsze trzy tytuły, które wyszły spod pióra Simona Beckett'a przeczytałam jednym tchem. Jak dostałam w swoje ręce "Wołanie grobu" początkowo myślałam, że będzie tak samo. Początek był niezły, powrót do czasów, gdy rodzina Davida Huntera żyje, opis jego wcześniejszego życia. Lecz potem zaczynałam się rozczarowywać, irytowały mnie niektóre decyzje Hunter'a (pomimo, że znałam jego historię z poprzednich tomów i to jak to wpłynęło na jego życie), często irytująca była również Sophie, a zakończenia można było się domyślić stosunkowo wcześnie. Mimo, że Beckett pisze lekko, tak jak poprzednio z perspektywy głównego bohatera, to jednak nie było takiej przyjemności z czytania, jaką miałam w "Chemii śmierci" czy "Szeptach zmarłych". Postać Davida Hunter'a bardzo polubiłam czytając poprzednie tomy, jego wiedzę - tutaj za bardzo nie ma jak się wykazać. Mimo, że samo zakończenie układa się w spójną układankę, to jednak spodziewałam się czegoś więcej - autor przyzwyczaił mnie do pewnych niespodzianek, w przypadku "Wołania grobu" nie miałam niestety efektu zaskoczenia. Zrobił się z tego hmmm, jeśli mogę tak nazwać "zwykły, w miarę dobry, spójny kryminał", ale Simon przyzwyczaił mnie do czegoś więcej - gdyby może to nie był Beckett, a bohaterem nie był Hunter...to dałabym więcej, a tak to tylko (i aż) 7 gwiazdek. Warto przeczytać, dla poznania losów Davida - czekając na ciąg dalszy...

Pierwsze trzy tytuły, które wyszły spod pióra Simona Beckett'a przeczytałam jednym tchem. Jak dostałam w swoje ręce "Wołanie grobu" początkowo myślałam, że będzie tak samo. Początek był niezły, powrót do czasów, gdy rodzina Davida Huntera żyje, opis jego wcześniejszego życia. Lecz potem zaczynałam się rozczarowywać, irytowały mnie niektóre decyzje Hunter'a (pomimo, że...