Kate Morton należy do grona moich ulubionych autorek. Jej powieści pełne są tajemnic, zagadek, niedopowiedzeń i zwrotów, dzięki którym zainteresowanie sięga zenitu. Pani Morton uwielbia misternie tkane intrygi, które pozwalają wodzić czytelnika za nos, podpowiadać rozwiązania, by zaraz potem okazywało się, że to jednak ślepy zaułek.
"Dom nad jeziorem" to właśnie taka niezwykle intrygująca saga rodzinna, w której do samego końca nie jesteśmy pewni, czy nasze przeczucia i domysły będą zgodne z finałem, jaki przygotowała dla nas autorka.

Loeanneth to wiekowa, letnia rezydencja zamożnej rodziny Edvane'ów położona nad jeziorem pośród kornwalijskich lasów. Otoczona ogrodami posiadłość od wieków jest świadkiem wielu rodzinnych tajemnic. Aby się temu bliżej przyjrzeć autorka przenosi nas do lat 30-tych XX wieku, kiedy to podczas przyjęcia wydanego z okazji letniego przesilenia ginie jedenastomiesięczny Theo - najmłodsze dziecko Eleonory i Anthony'ego. Dochodzenie w tej sprawie zostaje zamknięte z braku dowodów, a losy chłopczyka pozostają zagadką przez kolejne siedemdziesiąt lat. Dopiero zupełnie przypadkowe pojawienie się na terenie opuszczonej rezydencji młodej policjantki - Saddie Sparrow powoduje, że dawni mieszkańcy Loeanneth zaczynają mówić zza grobu. Ukryta w zamkniętym na wszystkie spusty domu przeszłość po raz kolejny powraca do popularnej autorki kryminałów - osiemdziesięciosześcioletniej Alice Edvane oraz jej starszej o kilka lat siostry Deborah. To właśnie te dwie kobiety są obecnie jedynymi żyjącymi potomkiniami rodziny. Aż dziw bierze, że misternie utkana i pieczołowicie przygotowana intryga dopiero po siedemdziesięciu latach zaczyna ujawniać swoje słabe strony, a dociekliwa i zdeterminowana policjantka staje się świadkiem niespodziewanych zdarzeń.

Co wydarzyło się w latach 30-tych XX wieku podczas przyjęcia w Loeanneth? Jakie tajemnice skrywali członkowie rodziny? Dlaczego młoda policjantka tak bardzo zaangażowała się w rozwiązanie tajemnicy sprzed lat? Jaki jest jej związek z Loeanneth?

Pytania można byłoby mnożyć praktycznie bez końca. Mnogość wątków podjętych w tej interesującej historii na pewno podsunie odpowiedzi na nie wszystkie.
Kate Morton posiada prawdziwy dar do opowiadania skomplikowanych i zawiłych opowieści, w których początkowo zupełnie nie związane ze sobą wątki nagle zaczynają do siebie pasować niczym fragmenty wieloelementowej układanki. Niesamowita kornwalijska przyroda, szum oceanu, szept strumienia, dzikość leśnych ostępów stanowią idealne tło do rozgrywanych wydarzeń. Wprowadzają specyficzny, magiczny klimat z nutą niepewności i niepokoju, która towarzyszy czytelnikowi od samego początku i trwa aż do końca lektury. Dobrze wykreowani bohaterowie obdarzeni wyrazistymi charakterami sprawiają, że historia intryguje i ciekawi. Autorka w umiejętny sposób łączy ze sobą różne płaszczyzny wydarzeń tak, że możemy płynnie przemieszczać się pomiędzy teraźniejszością, a przeszłością - rokiem 1911, latami 30-tymi XX wieku, czy okresem II wojny światowej. Duża dokładność i dbałość o szczegóły, tak pożądana w przypadku rozwiązywania zagadek i ujawniania tajemnic, to kolejna zdolność, którą autorka niezmiennie przejawia we wszystkich swoich powieściach.

"Dom nad jeziorem" to prawdziwa gratka dla wielbicieli powieści obyczajowych, sag rodzinnych oraz dla wszystkich lubiących rozwiązywać skomplikowane życiowe łamigłówki. Pani Morton po raz kolejny podarowała nam naprawdę dobrą literaturę, którą można się "zaczytywać" w jesienne (i nie tylko) wieczory. A ja z niecierpliwością czekam na kolejną powieść, nową historię i następne zagadki i tajemnice.

Kate Morton należy do grona moich ulubionych autorek. Jej powieści pełne są tajemnic, zagadek, niedopowiedzeń i zwrotów, dzięki którym zainteresowanie sięga zenitu. Pani Morton uwielbia misternie tkane intrygi, które pozwalają wodzić czytelnika za nos, podpowiadać rozwiązania, by zaraz potem okazywało się, że to jednak ślepy zaułek.
"Dom nad jeziorem" to właśnie taka...