Mission accomplished, panie Biedrzycki! Odrobił Pan jak trzeba pracę domową, wyciągnął wnioski z poprzedniego projektu i dał nam, czytelnikom powieść od początku do końca przemyślaną i napisaną jak należy.

Wszystkie te postapo dziejące się po zagładzie nuklearnej mają swoją akcję osadzoną grube lata po całym impakcie atomowym. Budowanie się społeczności niedobitków znamy tylko z opowieści i legend przekazywanych nam przez postaci drugoplanowe tychże uniwersów.

Autor "Stacji..." pokazuje nam akcję samego wybuchu jak i pierwszych ~nastu lat po katastrofie, kiedy to świat ludzi powoli dostosowywał się do zdegradowanego poziomu życia.

Mamy tu dwóch ludzi, którzy poszli rozbieżnymi drogami i obrali różne cele w budowaniu swojego małego świata po godzinie "zero".
Jeden wprowadza od początku rządy silnej ręki (no dobra, karabinu) zwąc się Imperatorem zaś "generał" Grom przyjął opcję opiekuńczego, aczkolwiek mocno stanowczego ojca i silnego dowódcy. Oczywiście w pewnym momencie musieli się spotkać na swej drodze i stąd mamy cały ambaras opisany w powieści. (btw. stanowił on jakieś tło i temat legend krążących po metrze w poprzedniej książce)

Jednak nie było by to niezłe postapo gdybyśmy nie dostali ciężkiego klimatu szczurzego życia po kanałach metra, obrazu zrujnowanej aglomeracji i wegetacji z dnia na dzień. Dostajemy także dużo akcji i satysfakcjonujących opisów świata.

Poprowadzony jest także drugi wątek. Borka znany z poprzedniego tomu przedstawiony jest w kilku scenach jak układa sobie życie i działa na rzecz społeczności metra po wydarzeniach znanych z wcześniejszej części.
Co jakiś czas w obu wątkach dostajemy także wyjaśnienie skąd wzięli się najważniejsi ludzie w jego oddziale i jak ich połączył los. Mamy nawiązanie do niektórych postaci z opowiadań zawartych w uprzednim "Kompleksie..." jak i ostatnie opowiadanie dające nam brutalnie do zrozumienia skąd wzięła się Madonna Tuneli, której kapelan Suchy z oddziału Borki jest gorącym wyznawcą.

Tak na marginesie, wypadałoby znać tę poprzednią część (co autor sam sugeruje od czasu do czasu w przypisach) "Kompleks 7215" aby w pełni zanurzyć się w wydarzenia tej powieści.

A ja po prostu polecam jako dopracowany produkt rozrywkowy.

Mission accomplished, panie Biedrzycki! Odrobił Pan jak trzeba pracę domową, wyciągnął wnioski z poprzedniego projektu i dał nam, czytelnikom powieść od początku do końca przemyślaną i napisaną jak należy.

Wszystkie te postapo dziejące się po zagładzie nuklearnej mają swoją akcję osadzoną grube lata po całym impakcie atomowym. Budowanie się społeczności niedobitków znamy...