Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ja jestem jedynką, a wy sobie stoicie tu za mną, gapiąc mi się na dupę, jak te zera w tym milionie. Albo miliardzie. Albo, kurwa , jeszcze innym pizdyliardzie. I roicie sobie, że razem niby jesteśmy czymś, jakąś wielką liczbą, ale takiego wała! Nieważne, ile was jest, wiecie, co się będzie działo, jak ja odejdę? Jak ktoś zabierze jedynkę z przodu?! Wiecie?!

- Jestem dowódcą polskich sił zbrojnych w podziemiu. Polska jest aktualnie w stanie wojny, a moje rozkazy są jedynym obowiązującym prawem - skwapliwie wyjaśnił kapral, unosząc broń do pozycji bojowej.
- Dla mnie to se, kurwa, możesz być nawet Imperatorem Palp... Papla... A chuj z nazwą, możesz se być tym pomarszczonym staruchem ze ,, Star Treka", co rzucał piorunami, ty żołdacka hołoto!

Nie wiedział, co odpowiedzieć Imperatorowi. Że tytoniu dawno nie ma? Ze pod ziemią nie urośnie? Że to świetnie w ogóle, że rosną ziemniaki i grzyby? Że jest bieda, nędza, chłód, brakuje żarcia, światła, palenia, odzieży? Brakuje czegokolwiek prócz alkoholu który pędzą wszyscy i ze wszystkiego, a potem chleją na umór, aby chociaż na trochę stracić przytomność i nie być tu, w tych czarnych katakumbach, w tym mokrym, zimnym grobowcu?

- Jest pani związana z atomistyką, tak? To by wyjaśniało pani wiedzę...
- Ach, nie, nic z tych rzeczy. Jestem docentem, ale kosmetologii. Atomistyka i wojna to takie moje, powiedzmy, hobby. Lubię sobie poczytać postapo, Strugackich albo jakiegoś Gołkowskiego.

Nawet wśród szeregów Armii Eksploracyjnej, zwiadowcy ci byli elitą. Któryś z nich zaproponował, aby na cześć bohaterów przedwojennych książek przezwali się stalkerami. Większość wprawdzie nie kojarzyła tej konkretnej literatury, a część wręcz całkiem nie kojarzyła literatury, ograniczając się dawniej do lektury „Skarbu kibica”, lecz słowo to, obco i niepokojąco brzmiące, szybko się przyjęło i wkrótce opuściło granice Imperium, wędrując wraz z plotką w głąb tuneli warszawskiego metra i przyjmując się na obcych stacjach.