Do celu po trupach. Wykorzystać, osiągnąć cel i odejść. Nie ważne jacy ludzie ucierpią, ważne, aby osiągnąć cel.

Mikołaj Strzępiel lider ruchu Ludzie Przede i Nade Wszystko (LPiNW) dąży do jednego celu – chce, aby wszystkie ziemie były w rękach ludzi. Wykorzystuje Thaisię by osiągnąć swoje cele w Cel-Romani. Otwarcie mówi o dziewczętach ze skłonnością do autodestrukcji, nie nazywa ich wieszczkami krwi i milczy na temat tego, co im robiono. Namawia do otwartej wojny z terra indigena twierdząc, że da się ich bez trudu pokonać, a międzyczasie chleb staje produktem luksosowym. Nie ma pojęcia jak bardzo się myli.

Kwestia wieszczek krwi, tego co im robiono: wykorzystywanie do zbicia fortuny, kontrolowane rozmnażanie oraz zabijanie chłopców, bo tylko dziewczęta mają dar.

„Opinia publiczna milczy o tym, że krew tych dziewcząt wykorzystywano do produkcji niebezpiecznych narkotyków. Łatwo ubolewać nad losem wieszczek i milczeć na temat topionych niemowląt.”

Często topionych żywcem… Meg wraz z przyjaciółkami na podstawie własnych doświadczeń tworzy przewodnik jak opiekować się dziewczętami zabranymi z kompleksów. Okazuje się też, że wieszczka niekoniecznie musi się ciąć aby mieć wizje.

Wraz z wątkiem Strzępiela pojawia się Lizzy – córka Montgomer’ego przez przypadek uwikłana w spisek. Przyjeżdża sama do Lakeside, a jej ojciec ukrywa ją na Dziedzińcu. Co się stało z jej matką? Nie żyje. Dlaczego? Na końcu książki znajdujemy odpowiedź. Porucznik, jak i cały komisariat przy Orzechowej stara się jak najbardziej współpracować z Innymi i łagodzić skutki ruch LPiNW szerzącego się jak zaraza pośród ludzi, bardzo nieświadomych tego, co czai się w niedostępnych dla nich rejonach.

„Wilki, Wrony i inni tubylcy ziemi z Dziedzińców stanowią bufor pomiędzy ludźmi a resztą terra indigena. Ludzie, których napiętnowano jako miłośników Wilków są podobnym buforem pomiędzy nami a resztą ludzi.”

I właśnie na tych dwóch buforach spoczywa odpowiedzialność za to, aby Starsi nie wybili co do nogi wszystkich ludzi. Starają się łagodzić konflikty, budować wzajemne porozumienie i zaufanie. Z tego powodu Simon Wilcza Straż daje ludzkim pracownikom udział w polonach, gdy zaczynają się braki żywności. Daje również ochronę swoim pracownikom na dziecińców przed zwolennikami filozofii LPiNW, który piętnuje dobre stosunki na linii człowiek – Inni. Z tego powodu również komisariat kapitana Burke robi co może, aby zacieśnić współpracę z Dziedzińcem w Lakeside.

Akcja w tym tomie sięga do wzmianek o Strzępielu z pierwszego i drugiego domu. Łączy się także ściśle z wydarzeniami z tomu drugiego dotyczącego wieszczek krwi - cassandra sangue. Dostajemy kolejną porcję informacji o wykreowanym świecie i doskonale widzimy ciąg przyczynowo skutkowy. Intryga, która rozgrywa się w Srebrzystych wizjach prowadzi potem prosto do akcji w Naznaczonej (tom 4). Dochodzą tutaj nowi bohaterowie, znajdujemy odpowiedzi na pytania z poprzednich części.

Obraz świata dopełnia się nam coraz bardziej, gdyż poznajemy prawa na jakich ludzie mogą żyć w Thaisi i zyskujemy kolejne informacje o Intuitach. Pomysł podzielenia ludzi na obozy sprawdza się i granice między nimi robią się coraz bardziej wyraźne. Bohaterowie tacy jak Meg, Simon zmagają się, oprócz problemów dotyczących kruchego pokoju, z problemami prywatnymi. Meg nie zawsze sobie radzi, a Simon często traci panowanie nad sobą. Ile człowieka to za dużo z człowieka? To pytanie zadają sobie mieszkańcy Dziedzińca, którzy mają największą styczność z ludźmi. A ludzi, którzy nie utrzymują stosunków z innymi są w ciężkim szoku, gdy okazuje się, że Ogień i Powietrze są istotami inteligentnymi.

Zachęcam do zapoznania się z książką, choć bardzo mnie razi, że dopiero tutaj zostają poruszone problemy Meg z natłokiem wrażeń takich jak obrazy, dźwięki, kolory czy informacje. To powinno się pojawić już w pierwszym tomie. Dopiero tutaj pozytywnie rysowani bohaterowie zaczynają pokazywać swoje niezbyt dobre strony – trochę za późno jest to wstawione. Patrząc z tej perspektywy seria trochę traci na wartości i najlepiej wypada tom 1. W pozostałych pojawia się coraz więcej nieścisłości.

Książka czyta się dobrze – Anne Bishop wykonała dobrą pracę. Pozycja wciąga i czytając pewne braki mogą umknąć. Świat jest rzeczywisty, bohaterowie realni, a wydarzenia prawdziwe (oczywiście w ramach wykreowanej na kartach rzeczywistości).

Do celu po trupach. Wykorzystać, osiągnąć cel i odejść. Nie ważne jacy ludzie ucierpią, ważne, aby osiągnąć cel.

Mikołaj Strzępiel lider ruchu Ludzie Przede i Nade Wszystko (LPiNW) dąży do jednego celu – chce, aby wszystkie ziemie były w rękach ludzi. Wykorzystuje Thaisię by osiągnąć swoje cele w Cel-Romani. Otwarcie mówi o dziewczętach ze skłonnością do autodestrukcji,...