Autorce niewątpliwie należą się gratulacje i podziękowania za wydobycie z niepamięci sylwetki tytułowej bohaterki, która na równi z Korczakiem prowadziła warszawski dom dla sierot, także wraz z podopiecznymi zginęła w Treblince, lecz została pominięta przez wielką historię.

Stefania Wilczyńska jawi się tu jako kobieta-tytan, ale także jako zwykły człowiek, niepozbawiony słabości, chwil zwątpienia, głęboko skrywanych marzeń...
Autorka odkrywa skrupulatnie jej życie, sięgając nawet po rodzinną przeszłość, która - podobnie jak losy pani Stefy - pełna jest niedopowiedzeń, niejasności, niejednoznaczności.

Magdalena Kicińska wykonała tytaniczną pracę, docierając do różnych źródeł, dokumentów i żyjących jeszcze podopiecznych Wilczyńskiej, którzy wciąż ją pamiętają. Z tych odprysków zbudowała ciekawą, intrygującą historię, którą czyta się jednym tchem i z dużymi emocjami.
Przy okazji autorka odmalowała sytuację społeczną i polityczną w przedwojennej i wojennej Polsce, dużo miejsca poświęcając także sylwetce Korczaka.

Mam wielki szacunek dla owocu reporterskiej pracy pani Kicińskiej, jednak nie jest on pozbawiony krytycyzmu. Z żalem muszę przyznać, że pewne, dość obszerne fragmenty książki, to przede wszystkim cytowane listy Wilczyńskiej do byłej wychowanki, pamiętniki podopiecznych, cudem ocalałe z sierocińca dokumenty. Mimo iż wnoszą one wiele do treści, odniosłam wrażenie, jakby były rodzajem "zapełniacza".
Inny, nieco irytujący mnie element, to często powtarzane przez autorkę retoryczne pytania na temat tego, co robiła czy myślała pani Stefa - za dużo ich i wydały mi się nieco nachalne, jakby na siłę ukierunkowujące tok myślenia czytelnika.

Te moje negatywne odczucia nie wpłynęły jednak znacząco na odbiór całości. Dzięki książce M. Kicińskiej poznałam sylwetkę dzielnej kobiety, która wzbudziła mój podziw i bardzo mnie wzruszyła.

Autorce niewątpliwie należą się gratulacje i podziękowania za wydobycie z niepamięci sylwetki tytułowej bohaterki, która na równi z Korczakiem prowadziła warszawski dom dla sierot, także wraz z podopiecznymi zginęła w Treblince, lecz została pominięta przez wielką historię.

Stefania Wilczyńska jawi się tu jako kobieta-tytan, ale także jako zwykły człowiek, niepozbawiony...