Powieść Michała Witkowskiego "Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna - Szczakowej", pisana „śmieciowym językiem”, o którym wspomina Maria Janion, jest doskonałym studium Człowieka Polaka, który z chrześcijaństwa wybiera to, co mu pasuje i dokłada do tego swoją filozofię owiniętą, w doskonale przez siebie rozumiany płaszcz wartości. Ten synkretyczny kocioł rodzajowy umiejętnie ukazuje zachowania, język i sposób myślenia głównego bohatera: pielgrzyma, poganina i kombinatora w jednym. Humorystyczne i groteskowe potraktowania narracji sprzyja czytaniu i pozwala cieszyć się witkowskim tekstem w pełni.
Główny bohater-pielgrzym, a jednocześnie Barbara Radziwiłłówna wychodzi ze swej lombardowej jaskini pełnej niepotrzebnych, śmieciowych diamentów i ściskając w jednej ręce głowę, a w drugiej korpus Maryi Dziewicy, wybiera się odpokutować swe grzechy do Częstochowy. Oczywiście wszystko skrzętnie owinięte w interesy i machloje, od których bohater-pielgrzym nie może się uwolnić.
Narracja w tym tekście często zmienia swe oblicza, raz słyszymy wewnętrzny monolog, który od razu potrafi przeistoczyć się w słowa kierowane do podwładnego Barbary z Lombardu Saszy, który jest również jego przyjacielem. Sasza, jak trzeba potrafi nieźle przypieprzyć komu trzeba.
Częste recenzje książki Witkowskiego wspominają o „swoistej spowiedzi” jaka płynie z ust bohatera, który poza pielgrzymem i Barbarą jest również Hubertem. Ale czy należy mu wierzyć?, czy to jest szczera spowiedź? Pan Hubert opowiada o sobie, o swoim „lewym” życiu i ukazuje wszystko w skrzywionym zwierciadle czasu polskiego przełomu. To opowieść faceta, który wierzy w Boga, ale po swojemu, wierzy w sprawiedliwość, ale taką, którą wyznacza on sam, hołduje prawdzie, ale takiej, która przechodzi prze jego ręce. Bo trzeba sobie radzić jakoś w tym świecie, żyć i zarabiać pieniądze, żeby żyło się lepiej…
Powieść czyta się szybko i przyjemnie, nieraz z uśmiechem na twarzy i błyskiem w oczach. Trzeba przeczytać, te powieść i pójść do Częstochowy!

Powieść Michała Witkowskiego "Barbara Radziwiłłówna z Jaworzna - Szczakowej", pisana „śmieciowym językiem”, o którym wspomina Maria Janion, jest doskonałym studium Człowieka Polaka, który z chrześcijaństwa wybiera to, co mu pasuje i dokłada do tego swoją filozofię owiniętą, w doskonale przez siebie rozumiany płaszcz wartości. Ten synkretyczny kocioł rodzajowy umiejętnie...