Brak mi słów po przeczytaniu "Dziewczyn z Syberii". Dla mnie, młodej kobiety która zna tamte czasy jedynie z opowieści prababci jest to coś nie do pomyślenia, że takie rzeczy w ogóle miały miejsce. Że ludzie są w stanie tyle znieść, a nawet o wiele więcej. Bo mimo samego wywiezienia wgłąb Rosji...to był zaledwie początek armagedonu. Głód, zmniejszanie racji żywieniowych przy niewyrobieniu "normy",opuchlizna brzucha, obrzęki, wrzody, ciężka harówa przez ponad 12h, odmrożone kończyny, krwawa biegunka, dur brzuszny, operacje bez znieczulenia "na żywca", kradzieże, brak odpowiednich ubrań przy mrozie dochodzącym do -50C, lepienie opału z odchodów krowich a to zaledwie niewielka część. Fragment. Kilka elementów życia na wygnaniu.
10 kobiet. 10 poruszających historii. I każda z nich wprawiająca w osłupienie. Każda z nich straciła bliskie osoby, została rozdzielona często na zawsze ze swoją rodziną. Jak po tak okropnej tragedii można zacząć żyć na nowo? I nadal pamiętać o tym piekle.
Polecam każdemu. Książka zdecydowanie bardziej przybliża do realiów tamtych czasów i uświadamia, jak bardzo system może zniszczyć życie niewinnych ludzi.

Brak mi słów po przeczytaniu "Dziewczyn z Syberii". Dla mnie, młodej kobiety która zna tamte czasy jedynie z opowieści prababci jest to coś nie do pomyślenia, że takie rzeczy w ogóle miały miejsce. Że ludzie są w stanie tyle znieść, a nawet o wiele więcej. Bo mimo samego wywiezienia wgłąb Rosji...to był zaledwie początek armagedonu. Głód, zmniejszanie racji żywieniowych...