To jedna z najgorszych książek jakie dane mi było przeczytać. Zachęcony umiłowaniem do rodzinnych stron (Włostów),sięgnąłem po tę publikację i żałuję każdej wydanej złotówki i każdej minuty poświęconej na jej czytanie.
To książka pełna błędów. O korekcie prawdopodobnie zapomniano zupełnie. Bez zbędnego wchodzenia w detale, powiem jedno.: ZDECYDOWANIE ODRADZAM.

To jedna z najgorszych książek jakie dane mi było przeczytać. Zachęcony umiłowaniem do rodzinnych stron (Włostów),sięgnąłem po tę publikację i żałuję każdej wydanej złotówki i każdej minuty poświęconej na jej czytanie.
To książka pełna błędów. O korekcie prawdopodobnie zapomniano zupełnie. Bez zbędnego wchodzenia w detale, powiem jedno.: ZDECYDOWANIE ODRADZAM.

Przeczytałem dość uważnie niewielką książeczkę Andrzeja Nowaka-Arczewskiego „My z pałacu”. Jest bardzo ładnie napisana, niemal po mistrzowsku. Już czekam na jego następną pracę „Zmiłuj się nad nami”, która jest zapowiadana w Wydawnictwie Prószyński i Spółka.
„My z pałacu” to nie jest książka typowo historyczna, dlatego też nie ma tu stylu ciężkiego, naukowego, statycznego, tekstu z całym bagażem naukowym. To książka reporterska, relacje ludzi, którzy mieszkali w pałacu do połowy dwudziestego wieku i po drugiej jego połowie. Mimo lekkości stylu, trzeba ją czytać dość uważnie. Tylko niestaranna lektura może doprowadzić do zarzutów, że w książce występują błędy. Prawda jest dość skomplikowana. Jedni rozmówcy autora zapamiętali, że Karscy dotarli do Warszawy na 8-10 dni przed powstaniem warszawskim. Drudzy twierdzą, że to było 5-6 dni. Tu chodzi też o to, kiedy wyruszyli i kiedy dotarli. Podróż trwała 2-3 dni.
Opowieść o wysokiej rangi oficerze, który walczył w powstaniu warszawskim przedstawiana jest z pozycji obecnego czasu. Rozmówca mówi skrótami i dlatego tylko pozornie może się wydawać, że to zaburzenia w ciągu przyczynowo-skutkowym. Po prostu, taka jest nasza mowa.
Książka pisana jest fragmentami, obok krótkich monologów, dialogów występują opisy, refleksje. To powoduje, że jest dynamiczna, czyta się ją szybko. To nowy sposób przedstawiania naszej historii, z różnych stron. Zaletą książki jest jej polifoniczność, zderzanie ze sobą różnych, najbardziej sprzecznych ze sobą wypowiedzi. Autor nie narzuca swoich komentarzy, nie zmusza do przyjmowania jednej i tylko jednej tezy. To my Polacy odpowiadamy za to, że po naszej przeszłości pozostają czasami ruiny. Tak jak po wspaniałej rezydencji Karskich.
I w tym znaczeniu książka „My z pałacu” nie jest jednoznaczna, zmusza do refleksji, zastanowienia się na tym, co robimy każdego dnia.

Przeczytałem dość uważnie niewielką książeczkę Andrzeja Nowaka-Arczewskiego „My z pałacu”. Jest bardzo ładnie napisana, niemal po mistrzowsku. Już czekam na jego następną pracę „Zmiłuj się nad nami”, która jest zapowiadana w Wydawnictwie Prószyński i Spółka.
„My z pałacu” to nie jest książka typowo historyczna, dlatego też nie ma tu stylu ciężkiego, naukowego,...

Kilka kilometrów obok jednego z najstarszych ośrodków regionu świętokrzyskiego - Opatowa leży niewielka miejscowość Włostów. Jeszcze do niedawna funkcjonowała w niej znana w regionie cukrownia, która swe powstanie zawdzięcza związanej z Sandomierszczyzną rodzinie Karskich. Dziś po cukrowni oraz po znajdującym się nieopodal okazałym, neorenesansowym pałacu pozostało jedynie wspomnienie.

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2015/02/my-z-paacu.html

Kilka kilometrów obok jednego z najstarszych ośrodków regionu świętokrzyskiego - Opatowa leży niewielka miejscowość Włostów. Jeszcze do niedawna funkcjonowała w niej znana w regionie cukrownia, która swe powstanie zawdzięcza związanej z Sandomierszczyzną rodzinie Karskich. Dziś po cukrowni oraz po znajdującym się nieopodal okazałym, neorenesansowym pałacu pozostało jedynie...