Jeszcze żadna z przeczytanych książek nie wywołała we mnie tyle emocji co "Kwiaty na poddaszu"...Jestem absolutnie zauroczona tą powieścią. Nie mogłam się od niej oderwać. Nie mogę o niej zapomnieć...

Dla mnie status książki ulubionej wiąże się z zapamiętaniem drobnych szczegółów z powieści. I tutaj historia rodzeństwa zapadła mi głęboko w pamięć. Ich nieszczęśliwy i z pozoru przegrany los dawał mi się we znaki- każda kolejna przeczytana strona doprowadzała mnie do łez...

W obliczu tragedii jaka dotyka rodzinę Dollangangerów rodzą się podstawowe potrzeby egzystencji ludzkiej, których matka Corrine nie jest w stanie zaspokoić. Sama o sobie mówi "ozdoba", niewiele umiejąca decyduje się wrócić do Foxworth Hall do swoich rodziców. Ojciec jednak wydziedziczył ją z testamentu z powodu jej małżeństwa z bliskim krewnym. Plan kobiety wydaje się być prosty do zrealizowania- musi znów odzyskać przebaczenie od ojca by wpisał ją do testamentu i aby mogła odziedziczyć jego pieniądze. Dzieci natomiast muszą zostać zamknięte w pokoju na poddaszu, odizolowane od społeczeństwa.

To, co dzieje się w powieści jest wzruszające, pełne smutku i boleści. Nie brak nadziei, tej niegasnącej, rodzącej marzenia, rodzącej wiarę w obietnice złożone przez matkę. Nie brakuje miłości, tej prawdziwej i szczerej, miłości do matki, ufności w jej słowa, miłości tej między rodzeństwem. Jest nienawiść, która rodzi się ze słabnących uczuć bezgranicznej dotąd miłości do rodzicielki...nienawiść, która rodzi żal, smutek, ból, rozczarowanie. Nienawiść babci do wnuków...

Młode rodzeństwo, Cathy i Chris zmagają się z życiem codziennym, z dorastaniem. Zauważają swoją przemianę w kobietę i mężczyznę. Obok toczącego się powoli życia w odizolowaniu zmagają się z niezaspokojonymi podstawowymi potrzebami życiowymi takimi jak głód. Dosięga ich kara od okrutnej babci za niestosowanie się do jej zasad. Brakuje im również słońca, spacerów. Zauważają, że gasną im siły, stają się fizycznie słabsi- zwłaszcza młodsze rodzeństwo, Cory i Carrie. Dostrzegają przemijające wolno dni, tygodnie, pory roku początkowo z wiarą w uwolnienie ale z czasem oczekiwanie przeradza się w beznadzieję. Bezgranicznie wierzą w odmianę ich losu. Swoje nadzieje początkowo pokładają w matkę, jednak zdają sobie sprawę, że wszystko zależy już od nich. Będąc słabymi fizycznie musieli być silni psychicznie...

Niesamowite jest to jak pieniądz i bogactwo potrafią zabić miłość. Tę najpiękniejszą jaka istnieje pomiędzy matką a swymi dziećmi...

Polecam każdemu, kto uwielbia dramaty.

Jeszcze żadna z przeczytanych książek nie wywołała we mnie tyle emocji co "Kwiaty na poddaszu"...Jestem absolutnie zauroczona tą powieścią. Nie mogłam się od niej oderwać. Nie mogę o niej zapomnieć...

Dla mnie status książki ulubionej wiąże się z zapamiętaniem drobnych szczegółów z powieści. I tutaj historia rodzeństwa zapadła mi głęboko w pamięć. Ich nieszczęśliwy i z...